The day we met again

Hoofdstuk 5

Toen ik terug kwam in hotel. Voelde ik me alleen. ik pakte de whiskey en pakte een glas voor mezelf. En ik nam plaats naast naast het raam. Het hotel wat mijn assient had geboekt was heel mooi. Het was een penthouse. Het had meerdere kamers. Ik had ze allemaal voor mezelf. Het verbaasde me niks , Als koninklijk lid kreeg vaak he luxe kamer. En soms gaf het hotel een gratis upgrade. Net als nu. Een verdieping beneden had mijn assiente en mijn bewakers een kamer. Vaak heel hield iemand de wacht bij deur. Toen Nickolas nog geen afstand had gedaan van de troon. Had niet altijd een beveliger. en nu wel. Zelfs twee. 

Toen Nickolas afsteed deed van de troon, 2 manden geleden, kwam dat vrij plotseling. Ik had altijd wel een goede band met mijn broer. Hij was maar 2 jaar ouder. En toen mijn 17e deden we altijd veel samen. Hij was wel de verstandigen. We gingen vroeger ook en af toe samen uit en twee op vakantie. Maar bezochten ook twee onze vader. Mijn zusje had minder met onze vader. Nickolas had veel meer het uiterlijke van een britische vorst. Nickolas is zo ook iets blanker dan ik. Hij heeft meer donker blond haar ik donker bruin. Hij ziet iets heel britische uit terwijl erheel medritiaans eruit zie. 

Op persoonlijk vlak hadden we ook een verschillen. Zo was Nickolas op zijn 12e  als bewust van de verwachting van het koningshuis. En ik op mijn 25ste.  Zo feesten ik vrij veel en had ik vrouwen om mee heen. En genoot ik van hartelust van ze. Nickolas was veel meer opzoek naar een geschikte huwelijks kandite. Nickolas had die ook gevonden.  Lousia.  Ze was knap en slim. Was een keurig meisje. En de perfecte Koningin. Verder was ze vrij saai. The Queen, Vond haar geweldig. En dat liet graag horen. Alle meisje waar ik mee ging vond ze verschrikkellijke. En liet ze ook merken. 

Vijf maanden geleden maakte Nickolas het dus uit met haar. In de periode tussen toen  en nu. Heb ik niet veel meer met hem gesproken. ik laat de whiskey door mijn glas heen gaan. 

Ik kijk weer naar buiten. Ik voel in mijn broekzak. En vind het briefje van lisa.  ik draai het een paar keer om. En ik denk na. Misschien moet ik haar toch bellen. Ik stuurde haar een berichtje of ze leuk vond om langs te komen. En stopte mijn telefoon weer in mijn broekzak.

De stad bruisend onder mijn voeten, mijn gedachte schoten in mijn hoofd door over mijn familie. De herinneringen aan mijn broer en zijn abrupte afstand van de troon spookten door mijn hoofd. Een frons verscheen op mijn gezicht terwijl ik terugdacht aan de tijd dat we als jonge prinsen samen op avontuur gingen.

Ik herinnerde me de dagen van zorgeloosheid, van vriendschap en gedeelde geheimen. We waren onafscheidelijk, tot de verantwoordelijkheden van het koningshuis hun stempel begonnen te drukken. Mijn zusje, altijd wat meer afstandelijk, had een andere band met onze vader. Het contrast tussen Nickolas en mijzelf was niet alleen zichtbaar in onze interacties, maar ook in ons uiterlijk.

Nickolas, met zijn blond haar en aristocratische uitstraling, paste beter bij het stereotype beeld van een Britse vorst. Ik, daarentegen, droeg mijn mediterrane afkomst met donkerbruin haar en een iets getinte huid. De persoonlijke verschillen werden nog duidelijker toen de druk van koninklijke verplichtingen op ons rustte.

Nickolas' vroege besef van zijn toekomstige koninklijke rol leidde hem op het pad van serieuze verplichtingen en het vinden van een geschikte koningin. Louisa werd als de perfecte match beschouwd, hoewel haar keurige karakter enigszins saai leken. De koningin, altijd een fervent supporter van traditionele waarden, had haar goedkeuring uitgesproken, maar haar afkeur van mijn eigen levensstijl was onmiskenbaar.

Dit bracht me terug naar een diner van zo 1 jaar geleden. Mijn familie heeft de traditie gekregen om te brunchen voor dat naar wembelon gaan. Vaak houden we dit diner in de tuin. Maar het is altijd wel een klein clubje. Ik hou van deze brunch. Om  dan echt met de familie zijn. Zonder duizend andere belangstelllend. Ik noem het ook vaak het geheime familiediner. Mijn oma de kongin was er. Ze zag er op haar paasbest uit. Net zoals altijd. Mijn moeder was. En af en toe was kwam mijn vader ook. Alleen tegen wordt altijd gezegd dat zijn vriendin thuis moet laten. Zijn realtie zijn vaak van korte duur. En vaak zijn de meiden net zo oud als ik of mijn zusje. Wat altijd voor ongemakkelijke sistuatie. Een van zijn ex vrienden heeft wel proberen te versieren. En wilde het zelfs voor me uit maken. Het gaf een ongemakkelijk gevoel.