The day we met again

Hoofdstuk 4

Donderdag was een intensieve dag, volledig gewijd aan de organisatie van mijn nieuwe liefdadigheidsproject. Mijn doel was om een sporttoernooi te organiseren hier in Amsterdam, en na dinsdag meerdere locaties te hebben bezocht, stonden er vandaag opnieuw diverse bezoeken aan potentiële locaties op de agenda. Deze editie van het toernooi beloofde nog groter en indrukwekkender te worden dan de vorige. Vorig jaar had ik het toernooi in Londen georganiseerd, speciaal gericht op veteranen die hun dienst in het leger hadden vervuld. Dit jaar zou mijn vader ook aanwezig zijn, en ik wilde hem trots maken met het evenement.

Samen met mijn assistenten en enkele andere medewerkers van het evenemententeam begaf ik me naar een potentieel stadion om te beoordelen of het geschikt was voor ons evenement. Bij aankomst werden we hartelijk ontvangen door het personeel van het stadion. Tijdens de uitgebreide rondleiding ontving ik een berichtje van Eleanor. Ze vroeg of ik kon oppassen op kleine Sebastiaan. Zonder aarzelen antwoordde ik dat ik dat graag wilde. De gedachte aan wat tijd doorbrengen met mijn zoon bracht direct een glimlach op mijn gezicht. Ik vroeg mijn assistent of ze morgen haar agenda vrij kon houden, en ze stemde ermee in.

Mijn hoofd vulde zich met plannen. Het leek me geweldig om morgen met Sebastiaan naar de dierentuin te gaan. Ik liep naar mijn assistent en vroeg haar vriendelijk of ze kon regelen dat we morgen naar de dierentuin konden gaan. Ze knikte instemmend en beloofde het te regelen.

Om half negen stond ik voor de deur van het appartement van Eleanor. Ze had gevraagd of ik rond die tijd aanwezig kon zijn, aangezien ze vandaag moest werken. Ik belde aan, en ze opende de deur. Hartelijk begroette ze me en nodigde me uit om mee te gaan naar de woonkamer. "Dank je wel dat je vandaag kon," zei ze, terwijl ze haar werkkleding droeg. "Mijn ouders konden helaas vandaag niet oppassen, en de kinderopvang zat vol. Dus ik ben echt heel blij dat jij vandaag kon," voegde ze eraan toe.

Nadat we kort de details hadden doorgenomen over Sebastiaans routine en voorkeuren, zoals zijn favoriete speelgoed en knuffels, stelde Eleanor me gerust over de dagelijkse gang van zaken. "Sebastiaan is een lieve en actieve jongen. Hij houdt van verhalen voor het slapengaan, en je kunt hem gerust wat fruit geven als hij trek heeft. Zijn spulletjes liggen allemaal in zijn kamer."

"Heb je iets bedacht wat je vandaag gaat doen?" vroeg ze. "Ja," antwoordde ik, "we gaan naar de dierentuin." "Wat leuk!" antwoordde ze enthousiast. Ze licht uit hoe ik voor Sebastiaan kan zorgen. Daarna trekt ze haar jas aan en vertrekt ze.

Ik draai me om om de kleine drum te zoeken. Ik roep hem. Een vrolijk mannetje komt naar me toegelopen. Ik pak hem op en til hem op. "Hallo papa," zegt hij. "Hallo kleine Sebastiaan," zeg ik. "Weet je wat we vandaag gaan doen?" Sebastiaan kijkt me verbaasd en vragend aan. Ik denk dat hij me niet begreep. Ik zet hem neer en pak mijn telefoon. Ik typ een tekst in Google Translate en laat het afspelen. De kleine kijkt me blij aan. Hij knikt heel blij. Ik loop terug naar de gang om zijn jas en schoenen te zoeken. Ik twijfelde wat ik moest meenemen. Ik had namelijk geen idee. En ik wilde het goed doen, om te laten zien dat ik een goede vader was. Het aantrekken van zijn schoenen en jas ging niet zo goed, aangezien hij op de bank aan het springen was. Ik pak mijn telefoon en bel mijn assistent op, Jane. Ze neemt op. "Hey Jane, wil je misschien toch naar boven komen? Ik heb toch je hulp nodig. Oh, en wil je een tolk regelen?" zeg ik.

Ik probeer Sebastiaans schoenen aan te trekken. Daarna hoor ik de bel, en ik haast me naar de deur. Jane staat voor de deur met een vriendelijke glimlach. Toen ze binnenkwam en haar jas uittrok, vertelde ze dat ze iemand had gevonden die als tolk kon dienen en ons zou ontmoeten bij de dierentuin. Jane zocht de spullen die we nodig zouden hebben in de kamer van Sebastiaan. Ik bestudeerde meer de kamer van Sebastiaan. Het was een kleine kamer met geschilderde bergen op de muur. Tegen de muur stond een klein kinderbedje met verschillende knuffels erop. Sebastiaan pakte een groot konijn uit zijn bedje en hield dat vast. Ik zag dat het konijn dat ik voor hem had gekocht na zijn geboorte, en mijn hart smolt.

Jane trok uiteindelijk zijn jas en schoenen aan. We liepen naar de Mercedes. De bodyguard stapte uit en opende de deur. Ik ging achterin zitten samen met Sebastiaan, en we reden naar de dierentuin. We stopten bij de zij-ingang van de dierentuin. Daar werden we opgewacht door personeel. We liepen naar ze toe. Sean parkeerde de auto en we liepen het park in, samen met Jane en een van de medewerkers van de dierentuin die als tolk fungeerde.

We liepen door de dierentuin en werden begroet van alle geluiden van de dieren. Sebastiaan keek vol verwondering om zich heen, zijn ogen groot van opwinding. Ik pakte zijn kleine handje en samen liepen we langs de verschillende verblijven. De dieren leken ook geïnteresseerd in ons bezoek, en Sebastiaan brabbelde enthousiast naar hen, wijzend naar de verschillende diersoorten.

Jane en de tolk, een vriendelijke jongedame genaamd Lisa, hielden een gepaste afstand om ons wat privacy te geven, maar waren altijd in de buurt voor het geval er vertalingen nodig waren. Het voelde vreemd om een tolk in te schakelen om met mijn eigen zoon te communiceren, maar ik waardeerde het dat Eleanor ervoor had gezorgd dat we elkaar konden begrijpen.

Lisa wie ook werkte in de dierentuin gaf ons een rondleiding door de dierentuin. Ze vertelde verhalen over alle dieren in beide talen. Sebastiaan vond het leuk. Ik lette het goed op de verhalen. En kijken of nog kennis uit andere taal eruit kon krijgen. Ook bood ze aan om een paar extra basiszinnetjes aan te leren zodat nog beter kon praten met Sebastiaan. We gingen ergens zitten en lisa hield met leren van Nederlands. Sebastiaan was lekker aan spellen in de speeltuin voor me. 

mijn aandacht was toch vooral bij Sebastiaan, die opgewonden rondliep en al zijn aandacht op de dieren vestigde. Lisa vervolgde haar verhalen, af en toe lachend om Sebastiaans reacties. Terwijl we bij het verblijf van de pinguïns stonden, wendde Lisa zich tot mij en zei met een speelse glimlach: "Je hebt niet alleen een geweldige smaak in locaties voor evenementen, maar ook in gezelschap."

Ik lachte, een beetje verbaasd over de onverwachte wending van het gesprek. "Dank je, Lisa. Ik ben blij dat je de locatie leuk vindt," antwoordde ik, terwijl ik probeerde de situatie luchtig te houden.

Lisa keek me aan en zei met een knipoog: "En misschien ben ik ook wel geïnteresseerd in een privérondleiding van jou." Ze liet een korte stilte vallen en voegde eraan toe: "Na sluitingstijd, natuurlijk."

Ik voelde een lichte blos op mijn wangen, niet helemaal zeker hoe ik op haar opmerking moest reageren. Voorzichtig antwoordde ik: "Ik waardeer het aanbod, Lisa, maar ik hou het in mijn achterhoofd." Ik mocht dan wel opeens kroonprins zijn. Maar ik was nog steeds een enorme filrt. 

Kort daarna bracht ik Sebastiaan terug naar zijn moeder. Toen ik terug ging naar mijn hotel voelde ik me eenzaam. Lisa had haar telefoonnummer gegeven. En ik had zin in een snelle wip. Dus ik belde haar op.  En binnen een halfuur stond ze in suite.