❝Kahramanlar can verir, yurdu yaşatmak için. ❞
Babasının izinden giderek asker olan İdil Çevik. Şehadet şerbetini içmeye baş koymuştur. Bu şanlı yolda alnı ak, gözü kara bir şekilde ilerliyordur.
Çocukluktan beri disiplinli bir hayat süren Ekrem Şi...
Merhabalar, bugün benim için güzel bir dilerim ki sizin de gününüz güzel geçsin.
Satır aralarına yorum yapıp, yıldızı parlatarak bana destek olabilirsin.
Ayrıca buraya tıklayıp husaiise beni takip edersen çok sevinirim:)
İyi okumalar, esenlikler dilerim!
!BU KURGUDA YER VE ZAMAN UNSURLARI DEĞİŞTİRİLEREK KULLANILMIŞTIR, OLAYLAR GERÇEKLİĞİ TAMAMİYLE YANSITMAZ!
🖇️
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Bundan sonra görevlerinize Kıdemli Üsteğmen Ekrem Şimşek'le devam edeceksiniz."
•••
"Komutanım tüm suç Kubilay'da vallaha ben bir şey yapmadım." dedi Efe. Resmen üç çocukla sokakta kalmış kadınlar gibi feryat figan bağırıyordu.
"Lan ne demek Kubilay yaptı!? Karıştırmasana beni. Tabi götün tutuştu di mi!?" diye Efe'ye resmen koca karı gibi çemkirdi Kubilay. Cidden tuhaf adamlardı.
Nasıl bir tim olduğumuzu sorgulamayı bırakmıştım ama koskoca adamların karşımda birbirine çemkirmesi beni cidden şok ediyordu. Askeriye olduklarını tamamen unutmuş gibilerdi. Ee hatırlatırdık o zaman.
"Kesin ikinizde sesinizi, katmışsınız zaten tüm yemekhaneyi birbirine dua edin de üstlerimizin kulağına gitmeden kurtardım götünüzü." diye çıkıştım ikisine de.
Evet bu koskoca adamlar çocuk gibi yemekhane de kargaşa çıkarmıştı. Şanslılardı ki binbaşı Taner orada yoktu. Yoksa şuan helvalarını yiyor olurduk.
"Komutanım siz merhametli kadınsınız, pamuk gibisiniz. Kurbanınız olayım azıcık insaflı olun." Kubilay karşımda yalvarır gibi konuştuğunda karargâhta olmasak gülerdim fakat şuan yüzümde mimik oynamadı. Ciddi ifademle salak hareketlerine bakmayı sürdürdüm.
"Tüm karargâhta ki parkelerin arasındaki otları temizleyeceksiniz." dedim gözlerimi ikisinin arasında gezdirerek. "Çiviyle." dedim sakin ve sert bir ses tonuyla.
İkisi de dehşete düşmüş gibi bana bakmaya başladılar.
"Komutanım acıyın bize nolur. Büyüklük sizde kalsın, bize yapmayın bunu. Affedin bizi komutanım Allah için." ikisi de bir ağızdan böyle şeyder geveliyorlardı. Yüzümü buruşturup bu feryatlarını görmezden geldim.
