02 Şubat 1949, Günlerden Perşembe;
Albay Jeon, sonunda eve dönebildim ve mektubunuzu okuyabildim.
İnanın o kadar bahtiyârım ki, anlatamam.
Merak etmeyin, orada rahattım, her ne kadar diken üstünde olsak da, hiçbir şey olmadı. Tanrı bizimleydi albayım.
Ve benimle buluşmak istiyorsunuz lâkin, nereden ve ne zaman buluşabilir ki?
En önemlisi ise, yüzbaşı yahut, başka bir asker/kasabalı bizi görürse ne olur? Kendimi düşünmüyorum, siz albayım, sizin işiniz, şanınız riske girer ve ben bu riskin altına girmeyi hiç mi hiç istemem albay Jeon.
Yanlış anlamayın, sizinle buluşmak yahut görüşmek, sizinle yan yana olmak, kötülüğün kol gezdiği dünyada isteyeceğim ilk dileğimdir. Sizinle gülüşmek, Tanrı tarafından bana verilecek en güzel lütûftur. Lâkin albayım, riske girmenizi istemem, pekâlâ siz isterseniz zira.
Eğer ki görüşmek istiyorsanız da, seve seve gelirim, kimsenin bizi görmeyeceği bir yere gideriz.
İyi bakın kendinize albayım, Görüşmek dileğiyle hoşça kalın..
-Kim Taehyung
Güzel gözlerinizi görmek dileğiyle..
YOU ARE READING
Albay Jeon
FanfictionMüjganlarınızın altındaki topraklar, ne de hoş bakıyorlar albayım...