I wish...

De Reacties

Hij loopt ook naar de trap en kijkt me aan. "maak je niet druk over die jongens. Het komt helemaal goed. Daar ga ik voor zorgen. Dit heeft het feestje echt verpest. Hoe kunnen ze nou zomaar iemand in het koude water duwen?!" hij wordt bij elk woord geïrriteerder. Hoe krijg ik hem weer rustig....? ik weet het al! Ik geef hem snel een knuffel en probeer hem daarmee rustig te krijgen. Het lijkt meteen te werken want hij slaat zijn armen om mij heen en is meteen stil. Hij ademt rustig. Ik voel en hoor zijn hart rustig en zachtjes kloppen wanneer mijn hoofd na een tijdje tegen zijn borstkas aankomt. Na een tijdje laat ik hem weer los en kijk naar hem, hij kijkt ook naar mij. Ik begin met staren en weet dat ik snel iets moet doen, voordat het ongemakkelijk wordt. "laten we maar naar beneden gaan" zeg ik om ons allebei te redden. Hij knikt en laat mij voor. Ik stap op de eerste trede en loop naar beneden, met Alexander achter me aan. Ik loop rustig naar beneden en open de deur als we er zijn. Ik loop naar binnen en kijk om me heen. Ik zie mijn vriendinnen al staan. Ze kijken heel jaloers naar me en ik kijk niet begrijpend naar ze. Ze horen toch juist blij voor me te zijn? Ik ga zo wel even met ze praten, maar ze zijn vast te jaloers om hier een normaal gesprek over te voeren. Ik vind hun reactie echt heel kinderachtig. Ik blijf in hun richting kijken als Alexander ook binnenkomt. De meiden lachen meteen weer en lopen op ons af. Natuurlijk niet voor mij, maar voor Alexander. "hey Alexander! Hoe gaat het nu? Ik zag dat je in het koude water buiten bent gedoken en maakte me zorgen om je" zegt Ellie, een van mijn vriendinnen, die meteen begint te flirten met Alexander. Hij irriteert zich meteen aan haar gedrag en ik zie het ook. Ik word er ook geïrriteerd van. "Ellie hou daar nou eens mee op! Zie je niet dat hij het irritant vindt?!" vraag ik geïrriteerd. Ze kijkt me boos aan. "Jij deed dat toch ook?!" vraagt ze arrogant aan mij. "Zij heeft daar nooit zelf voor gekozen!" zegt Alexander en hij neemt mij in bescherming. "waarom tilde jij haar dan?!" vraagt ze en ze kijkt naar Alexander. "omdat Jack, Trevor en Mike haar in het water geduwd hebben. En waarom zou ik haar laten verdrinken?" zegt Alexander serieus en nog steeds geïrriteerd. Ik zie dat ze even nadenkt, en loopt dan weg, wiegend met haar heupen. Het werkt echt op mijn zenuwen. "bedankt Alexander" zeg ik als ze mij niet meer kan horen. "voor wat?" vraagt hij en hij glimlacht lief. "bedankt dat je voor me opkwam" ik glimlach ook. "natuurlijk" zegt hij en blijft me aankijken, totdat we de jongens horen. Het zijn dezelfde jongens die mij ook in het water duwden, Jack, Trevor en Mike. "ISABELLE EN ALEXANDER, SAMEN IN EEN BOOTJE!! Z-O-E-N-E-N!!" schreeuwen ze hard en beginnen hard te lachen. Alexander kijkt boos naar ze en dat doe ik ook. Menen ze dat nou? Dat is echt heel kinderachtig... Ellie en Chelsea, mijn andere vriendin, lopen naar de jongens en stoppen ze. Eerst vind ik het heel aardig van ze, totdat ik doorheb waarom ze het doen, omdat ze jaloers zijn. Ik rol met mijn ogen en kijk weg. "maak je niet druk, oké? Ik ga wel met ze praten" zegt Alexander en hij loopt naar de jongens toe. Hij wordt bozer met elke stap die hij zet. Ik weet dat, als ik nu naar hem toe loop om hem gerust te stellen, de jongens alleen maar plagerig zullen reageren dus besluit dat het beter is om dat niet te doen. Ik kijk alleen maar gespannen naar wat er gebeurt. Hij zegt iets tegen ze, hij kijkt heel boos en loopt dan weg met de jongens achter hem aan. Ze gaan ergens anders heen om te praten. Ik kijk ze na en probeer zo goed mogelijk te zien waar ze heen gaan. Ik zie alleen dat ze verdwijnen in een andere kamer. Ze sluiten de deur en ik kan ze niet meer zien. Ik zucht en draai me om. Tot mijn grote verrassing staan mijn vriendinnen daar, nu met z'n drieën. Jessica, Ellie en Chelsea, staan achter me. "wat was dat nou, Isabelle?! Je weet dat wij Alexander leuk vinden!" zegt Jessica meteen en ze kijkt arrogant. "het was ten eerste niet mijn keuze! En ten tweede, misschien ben je niet de enige die hem leuk vindt!" roep ik. Ik ben heel boos en kan het nu echt niet meer geheim houden. Iedereen hoorde het en ze kijken nu allemaal naar mij. Ik kijk om me heen, van links naar rechts. Ik kijk iedereen even aan en weet echt niet meer wat ik moet doen. Ik ben bang, bang dat ze het raar vinden. Bang dat hij het raar vindt. Bang dat iedereen me straks haat omdat ik verliefd ben. Iedereen blijft me even aanstaren. Ik blijf ook rondkijken. Misschien kan ik maar beter wegrennen, gewoon weg. Naar buiten, naar huis, het maakt niet uit! Gewoon weg! Net als ik wil vertrekken hoor ik een deur opengaan en komen de jongens de woonkamer weer in. Jack Trevor en Mike zien er een beetje geschrokken uit en lopen naar mij toe. "euhmm.. het spijt ons Isabelle" zegt Trevor en hij kijkt schuldig en sip. Ik knik goedkeurend en ze lopen weg, langs Alexander, die heel boos kijkt. Ze lopen snel bij hem weg en gaan op de bank zitten. Het is nu net alsof er niks aan de hand is en alsof er nooit iets gebeurt is. Niemand kijkt meer in mijn richting en iedereen is weer aan het feesten. Alexander wil net naar mij toe gaan als Jessica, Ellie en Chelsea tussen mij en Alexander in gaan staan. "waarom ben je boos, Alexander? Hebben de jongens je geïrriteerd?" vraagt Chelsea flirterig. Ik word meteen jaloers. Waar zijn ze nu mee bezig?! Nou kan ik straks al weer niet met hem praten.. maar mijn gedachten veranderen snel. "Jessica, Ellie, Chelsea, hou nou eens op! Ga aan de kant!" zegt hij en duwt ze aan de kant. Ze kijken alle drie verbaast en beteuterd. Alexander loopt naar mij toe. "ga je mee?" vraagt hij en pakt mijn hand. Ik glimlach. "waar gaan we heen?" vraag ik als hij me meetrekt. "we gaan een spel spelen" antwoord hij

//Hey allemaal! Ik hoop dat jullie het leuk vonden! Please comment! De nieuwe vraag; welk spel denk je dat ze gaan spelen? En welk spel hoop je dat ze gaan spelen? Ik ben erg benieuwd! Ik post het nieuwe deel binnenkort!