හඹායමි ඔබව (SINHALA BL)

හැටවෙනි පරිච්ඡේදය

දවසෙ වැඩ ටික ඔක්කොම ඉවර උනේ හිතේ සැනසීමෙන්. මෙතන්ට වැඩට ආපු දවසෙ ඉඳලා අද වෙනකන් මට වැඩිපුර ම සැනසීමක් දැනිච්ච දවස අද. ඒත් ගෙදර ගිහින් අජීට කතාකරනකන් පුදුම කුතුහලේකින් හිටියෙ. එයා කොහොමද මේ හැමදේම කරේ කියලා මට හිතාගන්නවත් බෑ. හැමදේම හීනයක් වගේ. දුලී ෂෝට් ලීව් එකක් දාලා තිබ්බා. මං ඒ ගැන වැඩියෙ හෙව්වෙ නෑ. මට අදාළ නෑනෙ.

"මිස්ටර් දෙනුවන්, අපි නම් යනවා."

කවදාවත් නැතුව ස්ටාෆ් එකේ අය මට යනවා කියලා යද්දි මේ හදිස්සි හිතවත්කම මට හරි අමුතුයි. ඒක හිතවත්කමක්ද නැත්තන් එයාලගෙ පසුතැවීම ද කියන්න මං දන්නෙ නෑ.

"හරි මිසිස් රේඛා. මාත් දැන් යන්න ඕනි."

මං මගෙ ෆයිල් ටික ඔක්කොම ලොකර් එකට දාලා, මේසෙත් අස්කරලා, බෑග් එකත් අරන් එළියට ආවා. හෙට ඉඳන් ආයෙ අලුත් ප්‍රොජෙක්ට් එකට මහන්සි වෙන්න ඕනි. ඒත් හිතට කිසිම බරක් නෑ.

මං ඉස්සරලම ආපු බස් එකට නැග්ගෙ ඉක්මනට ගෙදර යන්න හිතාගෙන. මට අජීව ඉක්මනට දකින්න ඕනි.

මං ඉතින් පුරුදු විදිහටම බස් එකෙන් බැහැලා ඉක්මනින් ලේන් එක දිගේ ඇවිදන් ගියා. මං දන්නව අජී මග බලාගෙන ඇති. ඒ ගැන හිතද්දිත් මට සතුටුයි. ඒක හරිම satisfying feeling එකක්. තමන් මහන්සි වෙලා ගෙදර යද්දි තව කෙනෙක් බලන් ඉන්නව කියන එක.. ඒක විස්තර කරන්න අමාරු විදිහෙ උණුසුම් හැඟීමක්.

ගේට්ටුව අරිද්දිම මං දැක්කෙ හිනාවෙලා බලන් ඉන්න අජීව. මටත් නොදැනුවත්වම හිනාවක් ආවා. මේ routine එක බොහොම පුරුදුයි. මං ගෙදර එනවා. එයා මග බලන් ඉන්නවා. මං ඇඳුම් මාරු කරනකන් එයා මට බොන්න දෙයක් හදනවා.. ඒක නිකං marriage life එකක් වගේ..

ඉතිං පුරුදු විදිහට ම මං නාගෙන එද්දි එයා කෝපි එකක් හදන් ඇවිත් හිටියා. කෝපි එක දීම කෙසේවෙතත් මාව ට්‍රවල් එක පිටින් බලාගන්න නම් එක්කෙනෙට පුදුම උවමනාවක් තියෙන්නෙ.

මං කට අරින්න කලින්ම මගෙ අතින් ඇදලා එයා ගාවට ගත්තා. ඔක්කොමත් දරාගත්තහැකි ඒ දුඹුරු ඇස් මගෙ ඇඟ පුරා යන එක ඇරෙන්න. ඒ නිසා මං බලෙන්ම ඒ මූණ මගෙ පැත්තට හරවගත්තා.