Αγάπη με δυσκολίες

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 17

Αφροδίτη

Σήμερα είναι η δεύτερη μέρα που είμαι εδώ, ο Παύλος καθόταν στο γραφείο του και η Αργυρό ήταν στην κουζίνα «Εσύ θέλεις κάτι;» «Θέλω να με αφήσετε»
«Χα μεγάλη ιδέα έχεις» είπε ο Παύλος
«Πείτε μου που είναι η Δώρα» είπα
«Ότι και να κάνετε δεν θα την βρείτε»
«Νομίζετε... θα βρουν και εμένα και την Δώρα» και η δυο με κοίταξαν «Θέλω να πάω στην τουαλέτα» είπα κοφτά
«Αργυρό πήγαινε την» είπε ο Παύλος , η Αργυρό με έλυσε και με κράτησε αγκαζέ, με πήγε μέχρι το μπάνιο και εκείνη έμεινε από έξω
«Είμαι από έξω» είπε και της έγνεψα.

Όταν μπήκα στο μπάνιο έπλυνα το πρόσωπο, πήρα μερικές βαθιές ανάσες, άρχιζα να μην νιώθω καλά. Όταν βγήκα έξω από την τουαλέτα με κράτησε η Αργυρό και με πήγε πάλι στην καρέκλα, ο Παύλος καθόταν και κρατούσε το κινητό μου, «Ο γλυκός σου εισαγγελέας δεν σταμάτησε να ψάχνει... ο χρόνος σου μετράει αντίστροφα»
«Μην με σκοτώσετε» είπα ικετευτικά 
«Από εσάς εξαρτάται» είπε κοφτά ο Παύλος. Ένιωθα τις δύναμης μου να με εγκαταλείπουν «Αργυρό αυτή είναι κάτασπρη» φώναξε ο Παύλος,
«Οχ» είπε η Αργυρό και ήρθαν και οι δυο προς το μέρος μου, « Φέρε της νερό» γρύλισε μέσα από τα δόντια του ο Παύλος στην Αργυρό, εκείνη έφερε ένα ποτήρι με νερό και μου το έδωσε.

Ήπια λίγο νερό και έπειτα έφυγαν από κοντά μου. Πήγαν στις θέσεις του ,ο Παύλος έβγαλε το όπλο του και ξεκίνησε να το γυαλίζει ,όσο το κοίταζα με έλουζε κρύος ιδρώτας ,ξεροκατάπια «Τι έγινε φοβήθηκες;» είπε με ύφος ο Παύλος «Όχι απλά σκεφτόμουν μέχρι ποτέ θα με κρατάτε»
«Από εδώ ζωντανή δεν βγαίνεις... πάρε το απόφαση ,θα σου δώσουμε να μιλήσεις με όποιον θέλεις, αλλά αύριο τελείωσες»
«Θέλω να μιλήσω με τον Απόλλωνα»
«Ότι θέλεις... αλλά κανονικά αύριο γίνονται η τελευταίες επιθυμίες», Η Αργυρό κάλεσε τον Απόλλωνα από το κινητό μου
«Παρακαλώ» είπε ο Απόλλωνας
«Απόλλωνα» είπα κοφτά
«Αφροδίτη είσαι καλά;»
«Φοβάμαι πολύ» είπα και έβαλα τα κλάματα «Να ξέρεις θα κάνω τα πάντα και θα σε βρω» είπε ο Απόλλωνας και η Αργυρό έδωσε το τηλέφωνο στον Παύλο
«Δεν προλαβαίνεις... στα χέρια σου δεν θα έρθει ζωντανή»
«Άμα τις ακουμπήσεις έστω και μια τρίχα από τα μαλλιά της, δεν θα ξανά δεις το φως του ήλιου» «Φοβήθηκα τώρα και ποιος το είπε αυτό ένας εισαγγελέας » είπε ο Παύλος
«Θέλω να μιλήσω στην Αφροδίτη»
«Πάρε την αλλά να ξέρεις ότι είναι η τελευταία φορά που την ακούς». Η αργυρό ξανά έστρεψε το τηλέφωνο στο μέρος μου ,«Αφροδίτη με ακούς;» με ρώτησε ο Απόλλωνας
«Ναι σε ακούω»
«Θέλω να ξέρεις σε αγαπώ παρά πολύ και θα κάνω τα πάντα για να σε βρω»
«Και εγώ Σ αγαπώ» είπα και ο Παύλος σηκώθηκε και έκλεισε το τηλέφωνο
«Τα πιτσουνάκια μας» είπε ειρωνικά , έβαλα τα κλάματα,
«Θέλω να φύγω αφήστε με» είπα και έβαλαν και οι δυο τα γελοία.