Αγάπη με δυσκολίες

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 12

Απόλλωνα
Ξεκίνησα να φτιάχνω πρωινό ,να πω την αλήθεια δεν κοιμήθηκα όλο το βράδυ γιατί  η σκέψη μου ήταν στην Αφροδίτη ,δεν θέλω να της κάνουν κακό και αγχώνομαι πολύ για αυτήν και το μόνο που θέλω να είναι ασφαλής . Χάρηκα που το βράδυ  θα γνωρίσω τους φίλους της ,την Βάσω την γνώρισα την προηγούμενη φορά που ήμουν εδώ, είχα βάλει τα τοστ  να ψήνονται ,η Αφροδίτη καθόταν σε μια καρέκλα του τραπεζιού της κουζίνας και με κοιτούσε «Θα μείνεις εδώ απόψε;» «Άμα θέλεις... θα μείνω» «Φοβάμαι μόνη μου και θα ήθελα να μείνεις και απόψε» «Θα μείνω»είπα χαμογελώντας  «Απόλλωνα τι μπορεί να μου κάνουν;» «Τίποτα έχεις ανθρώπους δίπλα σου που σε αγαπάνε και σε προστατεύουν», μου χαμογέλασε και τα γαλάζια μάτια της φωτίστηκαν ,είναι πολύ όμορφη και είμαι παρά πολύ ερωτευμένος μαζί της ,θέλω να είμαι μαζί της «Έτοιμα τα τοστ» είπα και τα έβαλα σε ένα πιάτο , πήρε το ένα και το έκοψε στην μέση για να κρυώσει πιο γρήγορα ,έφαγε μια μπουκιά και με κοίταξε «Είναι πολύ νόστιμο» «Ένα απλό τοστ είναι» «Πάντως είναι πολύ νόστιμο» ,μου χαμογέλασε  και της χαμογέλασα «Λέω το βράδυ να μαγειρέψω σολομό με καστανό ρύζι και σαλάτα τι λες;» «Ωραία επιλογή» είπα και σιγά σιγά τελειώσαμε το πρωινό μας. 

Κάτσαμε στον καναπέ και άνοιξα τον υπολογιστή μου , σκεφτήκαμε να ψάξουμε  το νούμερο που την παίρνει τηλέφωνο «Δεν ανήκει σε κανέναν» «Απόλλωνα δεν αντέχω να μην ξέρω ποιος με απειλεί» «Θα το βρούμε μην αγχώνεσαι» «Απόλλωνα το σπίτι μου έχει κάμερες μπορούμε να δούμε ποιος παρακολουθούσε το σπίτι χθες» «Σωστά», άνοιξε το λαπτοπ της και  μπήκε στην εφαρμογή που είχαν η κάμερες του σπιτιού της, πήγε στην ώρα που είδε τον τύπο που την παρακολουθεί και δυστυχώς είχε δίκιο, όντως  ήταν κάποιος και την παρακολουθούσε «Θα το αντιγράψεις και θα το  περάσεις σε ένα στικάκι και θα το πάμε τώρα αμέσως στον Ανδρέα», εκείνη  μου έγνεψε ,πήγε πάνω και ντύθηκε έβαλε μια μπεζ παντελόνι  με ένα λευκό πουκάμισο, μέχρι να κάνει την διαδικασία με το στικάκι ,πήγα στον ξενώνα να ντυθώ έβαλα ότι φορούσα και χθες ένα μαύρο σετ κουστουμιού,  κατέβηκα κάτω γρήγορα «Το έφτιαξα πάμε» «Πάμε»είπα και  βγήκαμε από το σπίτι της,  μπήκαμε στο αυτοκίνητο μου και ξεκίνησα να οδηγάω. Σε όλη την διαδρομή δεν είπαμε τίποτα, απλά κοιτούσε έξω από το παράθυρο  όσο οδηγούσα , όταν φτάσαμε στην αστυνομία πήγαμε γρήγορα στο γραφείο του Ανδρέα «Τι έγινε παιδιά;» «Συνεχίζουν να με απειλούν και χθες παρακολούθησαν το σπίτι μου» η Αφροδιτη  άνοιξε την τσάντα της και έβγαλε το στικάκι ,ο Ανδρέας μας κοιτούσε άφωνος «Θα μου δώσεις όλα τα στοιχεία;» «Ναι» είπε και του τα έδωσε όλα ,όμως δεν έκανε μήνυση κατά αγνώστου δεν ήθελε «Παιδιά να προσέχετε πολύ» «Θα προσέχουμε... Ανδρέα θέλεις να έρθεις από το σπίτι μου απόψε θα κάνω ένα δείπνο» «Ναι θα έρθω ,τι ώρα;» «Κατά της 20:00» «Εντάξει θα έρθω με χαρά» είπε φύγαμε από το γραφείο του. Πήγαμε στο αυτοκίνητο και η Αφροδιτη πήρε τηλέφωνο την Βάσω για να της πει την ώρα, μετά από λίγο έκλεισε το τηλέφωνο και με κοίταξε  «Ωραία 20:00 θα έρθουν όλοι, σκέφτομαι να φτιάξω και κοτόπουλο»είπε κοιτώντας με  «Αφροδίτη πήρες της βιταμίνες σου;» «Το πρωί δεν πρόλαβα... τώρα που θα γυρίσουμε θα της πάρω»της γέλασα.