Αγάπη με δυσκολίες

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8

Απόλλωνα
Είμαστε στο αυτοκίνητο και  κανένας από τους δεν μιλάει ,το βίντεο μας βοηθάει λίγο για να προχωρήσει η υπόθεση , τουλάχιστον δεν έφυγαν μαζί άρα γιατί ο Μαρίνος είπε ότι της έκανε κάτι, η Δώρα έφυγε μόνη της και ο Μαρίνος έμεινε εκεί «Ξανά στο μηδέν» είπε «Όλα θα πάνε καλά» «Πως ξανά καταλήξαμε να μην  ξέρουμε τίποτα» «Μην αγχώνεσαι» είπα και εκείνη με κοίταξε με τα γαλανά της μάτια και  γέλασε  «Άρα τώρα θα τον αφήσουμε ελεύθερο;» «Δεν ξέρω , ότι πει ο ανακριτής»είπα και πάρκαρα έξω από την ασφάλεια και μπήκαμε  γρήγορα  μέσα στο γραφείο του Ανδρέα  «Ανδρέα το υλικό από της κάμερες της καφετέριας» είπαμε και εκείνος σηκώθηκε από την θέση του και το πήρε «Ωραία θα έρθω σε λίγο να σας ενημερώσω  για τα κινητά» «Εντάξει» είπα και βγήκαμε από το γραφείο του, πήγαμε στις σκάλες έτσι όπως ανεβαίναμε η Αφροδίτη έχασε τις αισθήσεις της « Αφροδίτη , Αφροδίτη» εκείνη την στιγμή ο Άρης περνούσε από της σκάλες «Τι έγινε;» «Λιποθύμησε στις σκάλες» «Λοιπών ξάπλωσε την» είπε και  ακούμπησε το κεφαλή της στο μπούτι μου και ξεκίνησε να της κάνει αέρα, σιγά σιγά ξεκίνησε να βρίσκει της δύναμης της «Τι έγινε;» «Λιποθύμησες» είπα «Είσαι καλά;» ρώτησε έντρομος ο Άρης «Ναι, σας ευχαριστώ» είπε και  μας κοίταξε «Απόλλωνα πήγαινε την να ξεκούραστη»είπε ο Άρης «Θα την  πάω , τον κύριο Χατζηγεωργίου  πρέπει να τον ενημερώσω» είπα «Θα κάτσω εγώ μαζί της» είπε και μου σκούντηξε απαλά τον ώμο , έτρεξα στο γραφείο του κυρίου Χατζηγεωργίου και πήρα άδεια για εμένα και την Αφροδίτη για σήμερα, πήγα ξανά στις σκάλες ,η Αφροδίτη  ήταν εκεί με τον Άρη «Θέλω να σας ζητήσω συγνώμη για την  απαράδεκτη συμπεριφορά μου και στους δυο» «Άρη δεν χρειάζεται» είπαμε και η δυο  «Όχι απλά σήμερα δεν σας μίλησα καλά και νιώθω λίγο άσχημα» «Άρη πραγματικά στο λέω είσαι καλό παιδί μόνο την συμπεριφορά σου να φτιάξεις» «Θα προσπαθήσω παιδιά» είπε και έφυγε . Σήκωσα την Αφροδίτη και την πήρα στην αγκαλιά μου, την έβαλα στο αυτοκίνητο  μου «Που θέλεις να πάμε; «Στο σπίτι μου, αν σου είναι εύκολο» «Θα πάμε» είπα και της χαμογέλασα  «Πάντως άλλαξε ο Άρης με βοήθησε» «Ναι δεν είναι κακός ,απλά είναι λίγο εγωιστής ,έχει αγάπη μέσα του»,σε λίγη ώρα είχαμε φτάσει στο σπίτι της ,την βοήθησα να  κατέβει και άνοιξα την πόρτα του σπιτιού της. Μπήκαμε μέσα στο σπίτι και ανεβήκαμε της σκάλες,μπήκε στο δωμάτιο άλλαξε. Καθόμουν στον καναπέ της και κοίταζα στο κινητό μου,  μετά από 2 λεπτά κατέβηκε και  φορούσε μια πιτζάμα ριγέ με   μια λευκή μπλούζα, ήρθε και έκατσε δίπλα μου «Σε ευχαριστώ... αλλά νιώθω ότι  η υπόθεση πηγένει πίσω μαζί μου» «Όχι μην το λες αυτό μια χαρά πάει» είπα και εκείνη μου χαμογέλασε ,δονήθηκε το κινητό μου το έπιασα από εκεί που το είχα ακουμπήσει και το άνοιξα ,ήταν ένα μήνυμα από τον Άρη [Να σε απασχόληση λίγο] σηκώθηκα και πήγα λίγο πιο πέρα για να μιλήσω, τον πήρα τηλέφωνο  «Πες μου» «Συγνώμη σου έχω φερθεί χάλια όλα αυτά τα χρόνια, απλά συνειδητοποίησα ότι η ζωη είναι πολύ μικρή και θέλω να κάνω μια καινούργια αρχή» «Σε συγχωρώ ,όλα καλά τώρα» είπα «Εντάξει θα τα πούμε γεια» «γεια» είπα και κλείσαμε το τηλέφωνο , πήγα και έκατσα στον καναπέ η Αφροδίτη γύρισε και με κοίταξε  «Όλα καλά;» με ρώτησε απορημένα «Ναι ήταν ο Άρης, μου ζήτησε συγνώμη και μου είπε ότι αποφάσισε να αλλάξει γιατί αναθεώρησε» είπα και έγνεψε,  ξάπλωσε στον καναπέ «Ζαλίστηκα» είπε κάπως άτονα «Το έχεις ψάξει ποτέ;» «Ναι έχω χαμηλή αρτιακή πίεση και έλλειψη βιταμινών το είπε ο γιατρός όταν με πηγές στο νοσοκομείο», με κοιτούσε σε λιγότερο από τρία λεπτά την είχε πάρει ο ύπνος ,σηκώθηκα και πήγα στην κουζίνα της ξεκίνησα να μαγειρεύω το αγαπημένο της σολομό με κάστανο ρύζι ,μου είχε πει ποσό της αρέσει την προηγούμενη φορά. Είχε πολύ μεγάλο σπίτι ήταν δίπατο όπως το δικό μου μόνο που η κουζίνα ήταν σε διαφορετικό δωμάτιο, μετά από μια ώρα τελείωσα το μαγείρεμα και πήγα στο σαλόνι κοιμόταν ακόμα ,είμαι πολύ μπερδεμένος γιατί είμαι ερωτευμένος μαζί της αλλά η υπόθεση μας κρατάει πίσω,  έκατσα και την χάζευα να ξεκουράζεται κοιμάται σαν μωρό ,ξεκίνησε να ξυπνάει «Κοιμήθηκα πολύ;» «Μια ώρα μόνο» «Τι μυρίζει τόσο ωραία;» «Μαγείρεψα σολομός με κάστανο ρύζι» «Τέλεια θα φάω σε λίγο, Απόλλωνα είσαι φίλος μου και σε κουράζω πάρα παρά πολύ ,συγνώμη για μια υπόθεση ξεκινήσαμε και με έχεις φορτωθεί» «Μην το ξανά ακούσω αυτό ποτέ είσαι η φίλη  μου και  η συνεργάτιδα μου σε καμία περίπτωση δεν μου έχεις φορτωθεί και  μην το σκεφτείς  αυτό» «Εντάξει» είπε και μου γέλασε. Η ώρα ήταν 13:00 είχαμε αρχίσει να πεινάμε, πήγαμε στο τραπέζι καθήσαμε και μας σέρβιρε «Νιώθεις καλύτερα;» «Πολύ » «Πρέπει να πάρεις βιταμίνες» «Το ξέρω» ,ξεκινήσαμε να τρώμε «Σου αρέσει;» «Παρά πολύ» είπε και μου χαμογέλασε ,φάγαμε σιωπηλή μέχρι που με κοίταξε στα μάτια «Απόλλωνα...μεταξύ μας δεν θα γίνει κάτι σωστά;» ,Να πω την αλήθεια δεν ξέρω τι να της απαντήσω γιατί τα συναισθήματα μου είναι ανάμεικτα και πάντα έχω μια νοοτροπία να μην μπερδεύω τα επαγγελματικά με τα προσκοπικά αλλά με την Αφροδίτη είμαι ερωτευμένος, έφαγα μια πιρούνια σολομό μου , κατάπια και της απάντησα « Αφροδίτη δεν ξέρεις το μέλλον» « θέλω να είμαστε...» «μα είμαστε» της απάντησα , δεν με πείραξε που μου το είπε αφού αυτή είναι η πραγματικότητα μεταξύ μας, χτύπησε το τηλέφωνο μου ήταν ο Ανδρέας «Έλα τι κάνεις ; Που είστε σας ψάχνω» « δεν σου είπε ο Άρης;» «Που κολλάει αυτός τώρα» «Η Αφροδίτη αισθάνθηκε μια αδιαθεσία και την έφερα στο σπίτι ,έχεις  κάτι νεότερο;» «Ναι αλλά θα τα πούμε αύριο» «Εντάξει γεια» « γεια» είπα και έκλισα το τηλέφωνο «Έχουμε κανένα νεότερο;» «Βρήκε κάτι» «Πάμε τώρα» «Αφροδίτη!» «Σε παρακαλώ ,θα με κρατάς και δεν θα λιποθυμήσω» «Εντάξει αλλά να τελειώσουμε το φαγητό μας» «Εννοείτε» είπε χαμογελώντας, είναι  τόσο όμορφη τα μπλε μάτια της έλαμπαν σε όλοι την διάρκεια της συζήτηση μας . Τελειώσαμε το φαγητό και πήγε πάνω να ντυθεί έβαλε ένα άσπρο σετ κουστουμιού, βγήκαμε από το σπίτι και μπήκαμε στο αυτοκίνητο μου «Τι βρήκε σου είπε;» «Όχι δεν μου είπε» άνοιξα το ραδιόφωνο έπαιζε το τραγούδι [ ξέρω πως έρθεις ξανά] ξεκινήσαμε να το τραγουδάμε και η δυο ,όταν φτάσαμε στην εισαγγελία είχε τελειώσει πάρκαρα δίπλα στο δικό της αυτοκίνητο  και της άνοιξα την πόρτα, βγήκε από το αυτοκίνητο και με πήρε αγκαζέ, ξεκινήσαμε να βαδίζουμε προς το γραφείο μου «Θα πάμε με το ασανσέρ» «Ναι πάμε» μπήκαμε στο ασανσέρ «Αφροδίτη θα πάρεις τον Αντρέα να έρθει» «Τώρα τον παίρνω» και τοποθέτησε το κινητό της στο αυτί της , σε ένα λεπτό είχαμε φτάσει στο γραφείο της Αφροδίτης και καθίσαμε «Ο Μαρίνος είναι ακόμα κρατητήριο;» «Δεν ξέρω δεν μου είπε κάτι ο Ανδρέας όταν μιλήσαμε» είπα «Πρέπει να βρούμε τον Παύλο ότι και να γίνει» «Έχεις δίκιο , αλλά δεν μπορώ να καταλάβω πως είναι σαν μην υπάρχει» μπήκε μέσα στο γραφείο ο Ανδρέας και έκατσε σε μια από της πολυθρόνες «Τι κάνετε;»είπε με ένα χαμόγελο «Καλά είμαστε, πες μας» «Λοιπών από την δεύτερη συσκευή δεν βρήκαμε κάτι μόνο κάτι μηνύματα με τον Μαρίνο που του έλεγε τα προβλήματα της και ότι φοβάται, το βίντεο που μου δώσατε το πρωί είναι ένα άλλοθι για Μαρίνο, στο αυτοκίνητο που βρήκαμε παρατημένο, βρέθηκαν τα αποτυπώματα του Παύλου και της Δώρας αυτό το είχαμε ξανά πει και το τελευταίο άμα δείτε το βίντεο μέχρι το τέλος η Δώρα ξανά γυρνάει και πέρνει κάτι που ξέχασε από έξω την περίμενε ο Παύλος και όχι ο Μαρίνος» « Άρα ξαναγύρισε μαζί παρόλο που έφυγε μόνη της;» Είπε η Αφροδίτη «Ναι Αφροδίτη έφυγε και μάλλον συναντήθηκαν κάπου και γύρισαν στην καφετέρια όπου η Δώρα είχε ξεχάσει το μπουφάν της» «Αντρέα πως είχαμε βρει το πρώτο τηλέφωνο;» «Το είχαμε βρει στο σπίτι του πατέρα της, πιθανόν να  το είχε ξεχάσει» «Αντρέα πως μπορούμε να βρούμε πιο πολλά στοιχεία για  αν όντως συναντήθηκαν κάπου;» «Από της κάμερες τον τριγύρω δρόμων» «Πάμε εκεί τώρα» είπε η Αφροδίτη και βγήκαμε όλοι από το γραφείο της και κατευθυνθήκαμε όλοι προς το σημείο ελέγχου μπήκαμε μέσα είμασταν μόνο εμείς η τρεις ,καθήσαμε στις καρέκλες στην μεγάλη οθόνη έδειχνε όλους  τους δρόμους της Αθήνας «Για ποιον δρόμο ψάχνουμε;» Ρώτησε ο Ανδρέας «Στον δρόμο της βουλιαγμένης»είπε η Αφροδίτη ,ο Ανδρέας ξεκίνησε να ψάχνει όλες της κάμερες μετά από λίγα λεπτά φώναξε ο Ανδρέας «Τους βρήκα!» «Συναντήθηκαν λίγο πιο πέρα από την καφετέρια και γύρισαν μαζί  για το μπουφάν» «Μετά;» «Μετά  δυστυχώς τους χάνουμε τους χάνουμε» «Πάντως σε μια φίλη της που ήρθε για κατάθεση είπε ότι της έστειλε αντίο στο κινητό» «Και το κινητό το βρήκαμε στο σπίτι της» «Άρα το άφησε» είπα «Ναι» «Επίτηδες η το ξέχασε» είπε ο Ανδρέας «Το ένα το είχε στον πατέρα της και το άλλο στην μητέρα της» είπα «Δεν είχε απειλητικά μηνύματα από τον Μαρίνο» είπε ο Ανδρέας ,τους ψάξαμε για πολύ ώρα σε όλες της εθνικές οδούς και σε όλους τους δρόμους και δεν βρήκαμε τίποτα . Η ώρα είχε πάει 22:00 «Αφροδίτη μήπως να φύγουμε;» «Ναι πάμε ,αύριο πάλι» « Ανδρέα καληνύχτα» «Καληνύχτα παιδιά»είπε και φύγαμε , η Αφροδίτη με κρατούσε αγκαζέ και κατεβήκαμε σιγά της σκάλες «Είσαι καλύτερα» «Ναι αλλά πολύ κουρασμένη εσύ;» «Και εγώ είμαι κουρασμένος θέλεις να σε πάω στο σπίτι;» «Όχι σε ευχαριστώ πολύ αλλά  μπορώ να οδηγήσω» «Θα σε πάω εγώ δεν πειράζει είναι πολύ αργά για να οδηγήσεις» είπα και μου χαμογέλασε , μπήκαμε στο αυτοκίνητο και  άνοιξα το ραδιόφωνο έπαιζε τζαζ , η Αφροδίτη βολεύτηκε στο κάθισμα και την πήρε ο ύπνος ,είμασταν και η δυο πολύ κουρασμένοι , όταν φτάσαμε την ξύπνησα «Σε ευχαριστώ παρά πολύ» μου είπε και κατεβήκαμε και η δυο μαζί ,άνοιξε την πόρτα της άυλης μπήκαμε στην αυλή μετά ανοίξαμε την πόρτα του σπιτιού της κάτσαμε στον καναπέ «Τι θα κάνουμε;» «Δεν ξέρω αλλά δεν το έκανε ο Μαρίνος» «Μπορεί» είπε και με κοίταζε στα μάτια «Πρέπει να φύγω»είπα και η Αφροδίτη με έπιασε από το μπράτσο όσο σηκωνόμουν από τον καναπέ  «Απόλλωνα αφού είσαι κουρασμένος μείνε απόψε» «Μην σε ενοχλώ» «Δεν με ενοχλείς καθόλου» ,ανεβήκαμε της σκάλες πήγαμε προς τα αριστερά του διαδρόμου άνοιξε την πόρτα είχε να διπλό κρεβάτι και σε κάθε πλευρά του κρεβατιού είχε κομοδίνο και ένα μπάνιο «Απόλλωνα έχω πιτζάμες να σου τις φέρω» «Ναι» είπα και της χαμογέλασα πήγε και μου της έφερε «Σε ευχαριστώ» «Παρακαλώ πιστεύω ότι είναι μεγάλες, είναι του πατέρα μου» «Δεν πειράζει» «Πάω ,έχει πετσέτες στο έπιπλο του νιπτήρα» «Ευχαριστώ για την φιλοξενία» «Παρακαλώ» είπε και μου χαμογέλασε και έφυγε μπήκα για μπάνιο και έκανα ένα ντουζ ,μετά από λίγο βγήκα από το μπάνιο έβαλα την πιτζάμα και ξάπλωσα.