1. BÖLÜM BİZ KİMİZ?

98 13 1
                                    

Kırıldığını belli etmeyen insanları üzmeyin. Çünkü onlar sizi kaybetmemek için susar, aptal oldukları için değil...

T.S.ELİOT

Her gün olduğu gibi bugün de okul çıkışı kulağımı takmış otobüsten eve doğru gidiyordum. Ama bir şey vardı, bugün otobüs hiç kalabalık değildi. Otobüsten indikten sonra eve doğru yürüyordum. Şansıma yağmur yağmaya başlamıştı. Eve girdim, annem evdeydi. Annemi hep durgun görüyordum ama çoğunlukla çözülmeyen davalardan dolayı... Annem yorgun olsa bile bana çok sıcak davranıyordu. Bu hayatta en yakın arkadaşım annemdi benim.
Annemle konuşup odama geçtim. Çantamı yere fırlattım ve müziği son sese verip yatağıma atladım. Ortalama on dakika sonra Annem beni akşam yemeği için çağırmaya gelmişti. Ama tabii ben odamda sevgili hayranlarımla konser veriyordum. Annem odaya girip;
"Bende dünyanın en güzel şarkıcısından bilet almak istiyorum" dedi ve beraber aşağı indik.
Babam gelmişti...
Galiba ben bu hayatta en çok babama ısınamıyorum. Sanki bana olan sevgisi yalan gibi. Babama güler yüzle selam verip masaya oturdum. Annemle babam aslında hep birbirlerine soğuk ama bu kadar değil normalde. Masada yemek yerken resmen ölüm sessizliği vardı. Ortamı neşelendirmek için tam konuşacaktım ki babam atladı.
"Kızım okulun nasıl geçti bugün" dedi.
Babam bana asla okulum ile ilgili bir şey sormazdı. Bende her zamanki gibi diye bir şeyler geveledim. Sonra yemek bitip tam odama geçecekken annem bana "Seni seviyorum, kızım" dedi.
Niye durduk yere bunu söylemişti ki? Bende karşılık olarak "Bende seni seviyorum, Annem" dedim ve odama doğru yöneldim. Ben odamda tam derse oturacaktım ki bir ses geldi...
Annem ve babam birbirlerine bağırıyorlardı. Bende korkarak yanlarına gittim. Annem sofrayı yere fırlatmıştı. Ardından Annem bana hemen toparlan gidiyoruz buradan, diyordu. Tabi ben hâlâ sok geçirdiğim için hiç bir şey anlamamıştım. Babam anneme;
"O kız yüzünden değil mi?" Diye bağırıyordu. Ve ben bu sefer ikinci şoku geçiriyordum. Annem bana bu sefer sesini yükseltti.
"LİA GİT TOPARALAN, GİDİYORUZ!" Diye bağırdı. Bende
"Nereye" diye sorguladım. Annem bana bu sefer
"Çok sorgulama Lia" diye kızdı. Sonra Annemle kendi odamıza gittik.
Benim aklımda onca soru dolaşıyordu. Ne oldu şimdi, ne yapacağız, nereye gideceğiz. Gibi sorular dolaşıyordu aklımda. Sonra önemli eşyalarımı alıp, bavuluma kıyafetlerimi toplayıp odamda bıraktım ve annemin yanına gittim. Kapıyı açınca Annem bana;
"Odana git" dedi ve bende direk odama gittim ben gittikten 5 dakika sonra Annem geldi, ellerinde bavullar vardı.  Ve hiçbir şey demeden yanıma gelip benim yatağıma uzandı. Ben direk konuşmaya başladım.
"Anne ne oldu? Biz nereye gideceğiz? Ne yapacağız? Niye gidiyoruz?" Diye sorgulamaya başladım. Annem bana sadece
"İtalya'ya gideceğiz. Biletleri aldım, yarın saat 06.30'da uçağımız var" dedi. Ben de tamam dercesine kafamı salladım. Annem bana bu sefer
"Sana bağırdığım için özür dilerim" dedi. Bende sorun yok dercesine kafa salladım.

SON VEDAWhere stories live. Discover now