Crimson Nemesis (Mitolohiya Series #3)

Prologue

Hindi dahil sa gusto nila ako, it's because of my blood. Ilang mga Aswang at Mandurugo na ang lumalapit sa'kin kaya kailangan ko mag-ingat sa tao, kailangan kong magtago.

And worst case, corrupted souls at isang Black Lady or White Lady ang humahabol sa'kin. That's the course of my life. And I'm a damn target because I'm Apolaki's son. 

Di ko alam kung bakit ko lagi napapaginipan ang babaeng yon. Pero isa lang alam ko, I need her for my survival.

Those are prophetic dreams. At palagi ko iyon napapaginipan. 

At hindi ko din alam kung bakit ko ito nakikita. Of all people, why me?

I wanted to know what's going on but even if I did, my grandfather isn't here para alamin ko ang lahat. He's out of town, apparently. He's been busy with our business.

Hindi pa ako sigurado kung kelan ang balik ni Lolo dito. Dahil wala naman talagang makakaintindi sa'kin... sa pamamahay na ito kung hindi si Lolo lang. 

And my aunt? Wala naman yon alam kung hindi maging routine ang paninisi niya sa'kin dahil kailangan pa niya ako alagaan at itago.At simula ng nangyari yon, naging sumbat na niya sa'kin na kasalanan ko naman talaga ang nangyari. 

I know that she wasn't that fond of me.

Di naman ako tanga para di makaramdam kung tanggap ba niya ako o hindi. Ramdam ko kung paano niya ako tignan, alam kong napipilitan lang siyang alagaan ako dahil sa bilin ng Lolo ko. 

At kung di dahil don, baka di ko na alam kung saan pa ako pupulutin. Napipilitan lang si Tita na alagaan ako, that's the truth. 

 Agad ko naman itinabi yung mga iginuhit ko sa sketch pad ko then saka ako bumaba.

Then there she is. A grumpy woman who really hates seeing my sight. Kitang-kita mo kung paano siya umirap, ngumiwi at sukang-suka na tignan ako mula ulo hanggang paa. 

"Andito na yung dagdag sa pasanin ko!" She hissed.

"Martha naman! Ang aga-aga bunganga mo na naman maririnig ko. Isa pa sinabi na ni Lolo Antonio na kailangan natin siyang protektahan-"

"I'm not eating here if that's what you worry about. I won last night's fight so you can keep that damn pig's food on your own, Martha."

Di niya deserve na tawagin ko siyang Tita. After what she has done to me, she don't own any single respect from me. Respect should be earned. Pero sa pinapakitang ugali niya, I don't think na dapat siyang respetuhin. 

Hindi siya karespe-respeto.

"Lakas ng loob mo! Tignan mo nga sarili mo! You're disgusting!"Sigaw niya sa'kin.

Ngumisi naman ako sa kanya at diretso ko siya tinignan and both of my orange and red hair glowed instantly which made her to feel so terrified when she looked at me.

"I always hated... my blond hair. How I looked different from everyone. My eyes, my hair and even my looks. And what I hated the most is that my damned father left me and went out for war without telling me a single thing!"

Kaya naman ngumisi ako sa kanya, "Wag mo na ipamukha sa'kin yang mga reklamo mo.Baka nakakalimutan mo kung sino ang kinakalaban mo, Martha."