(Unicode)
" ဟျော့ အောက်ထပ်မှာ မေမေတို့ခေါ်နေတယ် "
" ဟုတ်ဆင်းသွားလိုက်မယ် "
ဧည့်ခန်းမှာလူတွေစုံနေကတည်းက သူတစ်ခုခုကိုရိပ်မိလိုက်သည်။
" ထိုင် ဟျော့လေး "
" မေမေတို့ဘာပြောမလို့လဲ "
" အဲ့တာက " မေမေက စကားစချင်ပင်မဲ့အားနာပြီးမပြောရဲတဲ့ပုံပေါက်နေသည်။မေမေက လက်ကိုလှမ်းကိုင်လာပြီး
"သားလေး မင်းအကိုမင်္ဂလာဆောင်မှာသိတယ်မလား
အဲ့တာ မင်းအကိုရဲ့ မိန်းမဘက်က အမျိုးတွေက ဒီအိမ်မှာလာပြီးနေချင်တယ်ဆိုလို့ မေမေတို့လည်း လက်ခံလိုက်တယ်သားရယ် အဲ့တာ သား... "
" ဟျော့ဂီနားလည်ပါတယ် မေမေ သားဘာလုပ်ပေးရမလဲဘဲပြောပါ ကိစ္စမရှိဘူး "
" သားကို မေမေတို့ အားနာပင်မဲ့တခြားအိမ်တစ်အိမ်
ဝယ်ပြီးထားပေးပါမယ် ပြီးတော့ လူတွေလည်းခေါ်ထားပေးမယ်လေနော် ဟျော့ဂီလည်းမပျင်းရအောင် "
" ဟင့်အင်း ဟျော့ တစ်ယောက်တည်းဘဲနေမယ် ဟျော့မလိုဘူး "
" အဲ့လိုလည်းမဟုတ်ဘူးလေသားရယ်နေလိုက်ပါ တစ်ယောက် တစ်ယောက်တော့ သားကိုပြုစုမဲ့သူရှာပေး
မယ်လေနော်ရတယ်မလား မဟုတ်ရင် မေမေစိတ်မချဘူး"
" မေမေ စိတ်မချဘူး ? မေမေ မေမေစိတ်မချရင် သားကိုအဲ့ကို လုပ်စရာအကြောင်းမရှိဘူး မေမေတို့က မေမေတို့ကောင်းဖို့ဘဲကြည့်ကြတယ် တစ်ခါမှ ဟျော့စိတ်ချမ်းသာလား မမေးဖူးဘူး လုပ်ချင်တာအကုန်လုပ်လိုက်ကြတယ်
အခုကျမှ ပစ်ထားချင်မှ စိတ်ပူတယ်စိတ်မချဘူးတဲ့လား "
" မဟုတ်ဘူး ဟျော့လေး "
ထိုအချိန်သူ့ရဲ့ အကိုဖြစ်သူက သူ့အင်္ကျီကော်လံစကိုဆွဲပြီး မျက်နှာကိုထိုးလိုက်သည်။
" မင်း ကိုယ့်အမေကိုပြန်ပြောစရာလားအဲ့လို "
" သား မင်းညီကိုအဲ့လိုမလုပ်ရဘူးလေ သူနေမကောင်းတာသားလည်းသိရက်နဲ့ ထိုင်ပါ
စိတ်ကိုလျော့"
" မင်း မမွေးလာခဲ့ရင်ကောင်းမယ် အီဒုံဟျော့ "
သူ့အစ်ကိုရဲ့စကားကိုသူလည်းပြန်တွေးမိလိုက်သည်။သူလည်း အမှန်တကယ် မမွေးလာရင်ကောင်းလိမ့်မည်။
