ჯონგქუქი ჩემს გაშვებას არ აპირებს,სახლში ვარ გამოკეტილი,ბოლოს გარეთ ერთი კვირის წინ ვიყავი...
მამაც მომენატრა დიდი ხანია რაც აღარ მინახია...მამას გახსენებაზე ცრემლები მისით მოგორავს თვალებიდან,ახლაც ესეა ვერ ვამჩნევ როგორ ვტირი
გონზე კარის ხმას მოვყავარ...
ჯქ:ჰეი...რატომ ტირი ლილუ:თავი გამანებე... მისგან ზურგით ვიწექი და არ ვუყურებდი
ჯქ:ჰეი შემობრუ... ლილუ:თავი გამანებეე *თავი ამტკივდა,არ მინდა მასთან მინდა რომ წავიდეს ამიტომ მისკენ შევბრუნდიდა ბოლო ხმაზე ვუყვირე, *არ ვიცი როგორ მაგრამ მან სწრაფად დამიჭირა ორივე ხელი და მაგრად მომიჭირა, ჯქ:არასდროს...არასდროს აუწიო ჩემთან ხმას...გასაგებია?
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
*ლილუ შეშინებული თვალებით უყურებდა, ჯონგქუქი უყვიროდა ლილუს კი არაფერი ესმოდა,თითქოს მის გარშემო მოძრაობა შეწყვიტა ყველაფერმა
კანკალებდა,ტიროდა
ჯონგქუქს ამის დანახვაზე რეაქცია არ ჰქონებია
წამოდგა და იქაურობა დატოვა
⬛️⬜️⬜️⬜️⬛️⬜️⬜️⬛️⬛️⬜️⬜️⬜️⬛️⬛️⬜️⬜️⬛️
ლილუ იჯდა საწოლზე უმოძრაოდ,თვალები ერთ წერტილზე ჰქონდა გაშტერებული,იმ ამბის შემდეგ რამოდენიმე საათი გავიდა ჯონგქუქი აღარ ჩანს
ლილუს pov:
ის მონსტრი დიდი ხანია აღარ ჩანს,იქნებ დღეს არც დაბრუნდეს
