Dangerous Thirst

4. mijn vosje

pov: igor

" ... eerlijk de wc overstroming komt niet door mij" zegt noa zodra we uit de lift stappen.

één van de wc in het app is als 2 dage kapot en iedereen weet dat noa het was maar hij wilt het niet toegeven. omdat hij weet dat hij het gaat moeten opruimen. 

gelukkig hebben we er 2.

 "mmh zeker" zegt jules. terwijl ik gewoon zwijg. ik praat alleen maar als het moet.

als enigs kind met ouders die altijd weg waren en niemand om mee te praten word je het gewoon om te zwijgen. daardoor was ik op school ook niet de sociaalste dus vrienden maken ging moeilijk.

daarom ben ik zeer dankbaar met noa en jules. veel zijn het er niet. maar dat hoeft niet. ik zeg het niet vaak of bijna nooit, maar ik weet niet wat ik zonder hun zou doen.

ik zou een kogel voor hun nemen en omgekeerd ook. dat kan ik met 100% zekerheid zeggen.

noa gaat richting zijn kamer en jules trekt zijn schoenen uit. terwijl leg ik mijn jas op de keuken en ga zitten op de bank. of dat mijn plan toch.

dan opeens voel ik iets onder mijn kont bewegen en voor ik het weet val ik van de bank en land ik met mijn kont op de grond.

"ahg, what de fuck "zeg ik. niet omdat het pijn doet maar meer uit shock.

en ik kijk naar de bank met een geschrokken gevoel, want er ligt een meisje op mijn bank.

maar ik hou mijn gezicht neutraal. omdat ik mezelf getraint heb om amper mijn gevoelens op mijn gezicht te dragen.die les heb ik vroeger op de moeilijke manier geleerd. 

ik zie het meisje liggen op de bank en ik vraag me af hoe ik haar niet gezien heb.

maat dan kijk ik naar hoe ze daar ligt helemaal opgerold als een durum.

"what de fudge, gaat het" zegt ze.

fuckinghell is ze zo een meisje. te prestine om echt te vloeken ik heb zo een ongeloofelijke hekel aan zo een mensen. zo van is het zo moeilijk om gewoon te vloeken. 

ofwel doe je het goed ofwel doe je het gewoon niet. 

terwijl ik haar helemaal afmaak ik mijn hoofd blijf ik gewoon verder naar haar staren. en ze staart gewoon terug alsof ze er niet echt bij is bij met haar hoofd. 

maar dat is fout gedacht want opeens komt er een hele waterval vol met vragen en als er een ding is wat ik haat is het vrage.

"wat doe je hier en hoe ben je binnen kunnen komen, heeft alexander jou gestuurd, ben je zo blind dat je mij nie zag liggen" en ik blijft maar staren.

geen zin om te antwoorde. ze zal het ooit wel snappen

maar weer fout gedacht, ik denk dat ik nog zo veel fout had na elkaar in heel men leven. "ah ben je doof, dan heb je wel foute carriére gekozen hé." zeg ze met een klein lachje.

is ze serieus, iemand trekt snel conclusies. iemand zou water drinken en ze zou kunnen zeggen dt die persoon lactose intolorant is omdat die geen melk drinkt.

ze blijft maar doorgaan want stoppen staat blijkbaar niet in haar woordenboek.

"dat is redelijk crusiaal als je een inbreker bent, om te horen dat er niemand is he".

denkt ze echt dat ik dat niet door had. hoe dom denkt ze wel nie dat ik ben.en als ik doof zou zijn wat ik niet ben, zou ik haar toch niet verstaan.

ik staar nog maar een keer zonder iets te zeggen totdat ze het ook realiseert.