တရားဝင်သမီး လက်ထပ်ထိမ်းမြားခြင်း

Part 7.1

အဲလိုအခြေအနေကို ကြုံတွေ့ခဲ့ရပြီး၊ သူမရဲ့ အခုလက်ရှိ တွေ့ကြုံနေရတဲ့ အတွေအကြုံက ခက်ခဲတယ်လို့ သူမက မခံစားခဲ့ရတော့ဘူး။

ရက်တွေ ကုန်လွန်သွား ပြီးတော့ မေလ ၁၅ ရက်နေ့ကို ရောက်တဲ့အချိန်မှာတော့ ကိတ်မုန့်ထည့်ထားတဲ့ ခြင်းတွေက ဘာမှ မရှိလုနီးပါး ဖြစ်နေခဲ့တယ်။ တုန်အာက ခြင်းတောင်းရဲ့ ဘေးနှစ်ဖက်ကို သစ်သားဇွန်းနဲ့ ဂရုတစိုက် ပွတ်ဆွဲလိုက်ကာ၊ ကိတ်မုန့်အကျေတွေကို ပန်းကန်လုံး အသေးတစ်ခုထဲကို ခပ်ထည့်လိုက်တယ်။ သူမက ကျန်းလီကို ပြောလိုက်တယ်။

" သခင်မလေး၊ သခင်မလေးရဲ့ ဗိုက်ဆာတာကို ဖြည့်ဖို့ အရင်ဆုံး စားလိုက်ပါ"

ဘာမှ မစားဘဲ နေတာ တစ်နေ့နဲ့ တစ်ည ဖြစ်သွားခဲ့တယ်။ မနေ့က သီလရှင်ကျောင်းက သီလရှင်က သူမကို ပို့ပေးနေတဲ့ ဆန်ပြုတ်ပန်းကန်ကို အစိတ်စိတ်အမြွှာမြွှာကွဲအောင်လုပ်ခဲ့ပြီးတော့ မီးဖိုချောင်မှာလဲ တခြားစားစရာ မရှိတော့ဘူး။ ကျန်တဲ့ မုန့်တွေကိုလည်း ဟယ်လင် ဘုရားကျောင်း အနောက်ဘက်မှာရှိတဲ့ တောအုပ်ထဲက မျောက်တွေကို အစာကျွေးဖို့ အသုံးပြုခဲ့တယ်။ လောလောဆယ်မှာတော့၊ နှစ်ယောက်လုံးရဲ့ ဝမ်းဗိုက်တွေက ဆာလောင်နေခဲ့တယ်။

ကျန်းလီက သူမရဲ့ ခေါင်းကို မော့လိုက်ပြီးတော့ ဖွင့်ထားတဲ့ပြတင်းပေါက်ဆီသို့ လှည့်ကြည့်ခဲ့လိုက်တယ်။ တောင်ထိပ်က တောင်ခြေထက် ပိုအေးနေခဲ့ပေမဲ့လဲ၊ နွေရာသီက နီးကပ်နေခဲ့တယ်။ နေ့အချိန်က သိသိသာသာကို ပိုပြီး အချိန်ရှည်လျားလာခဲ့တယ်။ အခုလောလောဆယ်တော့၊ နေက ဝင်လုနီးပါးဖြစ်နေခဲ့တယ်။ နေ့ အချိန်က ဘယ်လောက်ကြာကြာ၊ အဆုံးမှာတော့ ညက အမြဲတမ်း ရောက်ရှိလာခဲ့တယ်။ ကျန်းလီက ပြောလိုက်တယ်။

"ငါ မစားပါဘူး၊ နင်ရော ဘာကြောင့် မစားတာလဲ "

တုန်အာက မုန့်အကြေတွေကို စိုက်ကြည့်လိုက်ပြီးတော့ တံတွေးကို မြိုချခဲ့တယ်။ သူမရဲ့ ခေါင်းကို ခါယမ်းလိုက်ရင်း၊ သူမက ပြောလိုက်တယ်။

"သခင်မလေး မစားရင်၊ တုန်အာလဲ စားမှာ မဟုတ်ပါဘူး"

ကျန်းလီက ပြုံးပြိီး ပြောလိုက်တယ်။