Η δική μου αγριόγατα

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 1

Η Σμαράγδα φτάνει στην φτωγειτονιά της μετά από μια μέρα δουλειάς. Αν λέγεται δουλειά το ζητιάνεμα δηλαδή , γιατί αυτό ακριβώς κάνει ή μάλλον για να το ορίσουμε πιο σωστά το ζητιάνεμα, είναι η "δουλειά" που την βάζει η κυρία Ρίτα να κάνει . Όμως χωρίς να χάσει καθόλου χρόνο τρέχει απευθείας στην χαράδρα για να παίξει και να διασκεδάσει με τα υπόλοιπα παιδιά της γειτονιάς της .

- '"Δώσε μου και μένα το χαρτόνι . Δική μου η σειρά" ' Της λέει ένας απο τους φίλους της και καθώς το παιδί πάει να το πάρει η Σμαράγδα το τραβάει κάθετε επάνω και τσουλάει μια ακόμα φορά στην κατακόρυφη πλαγιά μέχρι να φτάσει στο τέλος της διαδρομής.

Το συμβάν βλέπει απο το παράθυρό του ο Παύλος , ο γιός της πλουσιοπάροχης οικογένειας Κομηνού , πάντα ζήλευε αυτά τα παιδιά . "Τα παιδιά της χαράδρας" όπως τους αποκαλούσαν οι γονείς του .

Παυ."- Αχ πως θα 'ταν άραγε αν έπαιζα κι εγώ με τα παιδιά της χαράδρας " Μονολόγησε 'Θα ήταν πολύ διασκεδαστικό να παίζεις με εκείνο το κορίτσι" ειπε κοιτάζοντας τα παιδιά με μια λαχτάρα.

" - Παύλο , κατέβα παιδί μου , ήρθε ο οδηγός να σε πάει στο σχολείο " άκουσε την μητέρα του να τον φωνάζει . " Ναι μαμά , έρχομαι." είπε και βγήκε απο το δωμάτιό του αφού πήρε την σχολική του τσάντα .

" - Να πας στην ευχή του Θεού αγάπη μου " του λέει η μητέρα του σταυρώνοντάς τον.

"- Αμήν μαμά" λέει εκείνος φιλώντας την σταυρωτά. Και χωρίς εκείνη να το περιμένει έρχεται ο μεγαλύτερος γιός της Μάριος πηδώντας πάνω της και φιλώντας την στο μάγουλο με φόρα λέγοντας " Bye μαμά φύγαμε" . Και αφού εκείνη βγάζει ένα επιφώνημα έκπληξης τους σταυρώνει χαμογελώντας . Ηταν τόσο χαρούμενη και περήφανη για τα παιδιά της .

POV. Λίγο πιο κάτω απο την έπαυλη παίζει η Σμαράγδα με εναν απο τους φίλους της. ''Γατούλα όχι , όχι γατούλα" της λέει ενώ εκείνη τον κυνηγάει για να του πάρει αυτό που κρατάει. Ο Παύλος και ο Μαρίνος τους βλέπουν από το παράθυρο της πολυτελής λιμουζίνας τους

Παυ. " - Αχ μ'αρεσουν το πώς διασκεδάζουν αυτα τα παιδια " λέει εκείνος κοιτάζωντάς τους .

Μαρ. " - Δεν είναι τίποτα άλλο παρά αλλήτες'

Παυ. " - Δεν νομίζω, είναι σαν εσένα κι εμένα"

Μαρ." - Α όχι, όχι, μη με συγκρίνεις εμένα με αυτούς" λέει εκείνος υπεροπτικά.

Παυ. " - Μα φαίνονται καλά παιδιά , ειδικά εκείνη. Θα'θελα πολύ να παίξω μαζί της, αχ πώς να την λένε;"