Belki aile olurduk?

311 22 1
                                    


Birinin bana seslenmesi ile uyandım .

Refleks olarak seslenilince uyanıyordum ve bu çok ani oluyordu .

"Ananı- " diye bağıran Arasla yüzümü buruşturdum .

Yatakta doğrulup bana bakan Arasa baktım.

"Eşhedü enla ilahe illallah , lan sen böyle mi uyanıyorsun ! "

Göz devirmekle yetindim.

"Neyse hadi kalk artık kahvaltı yapacağız , hadisene hem senin gözlerin niye şiş şiş burnunda bi kırmızı ? "

Saçlarımı kulağımın arkasına attım .

"Uyanınca böyle oluyorum hem sen dışarıda beklesene iki dakika üstümü değiştireyim . "

Odadan çıktığında aynalı masada yüzümü kontrol ettim .

Gözlerim şişmişti . Burnumda kıpkırmızı olmuştu .

Ağlamaktan nefret ediyorum.

Bavulu kurcalayıp içinden bir tişört ve yazlık kumaş pantolon çıkardım .

Bulduğum makyaj malzemeleri ile gülümsedim .

Aynada kızarıklıkları kapatıp belli olmayacak şekilde allık sürdüm .

Perdeleri kapatıp üstümdekilerden kurtuldum.

Elime gelen kapatıcı ile kolumdaki izleri kapattım .

Üstümü giyinip bulduğum rastgele tokayla saçımı topladım .

Kapayı açtığımda yerde oturup beni bekleyen ikizlere baktım .

"İddaayı kaybettin Uras " Diye ayağa kalkan Arasla güldüm .

"Haksızlık bu annemler bile 30 saatte hazırlanıyor sen nasıl 15 dakikada hazırlandın Umut abla ya "

"Magic " diyip güldüm.

Merdivenlerden inmeye başladıklarında onları takip ettim .

Bir taraftanda etrafıma göz gezdirdim.

Tarihi bir konağa benziyordu .
Kaldığım odada gerçi bunu gösteriyordu .

Mesela salonda divanlar vardı .

Veya merdivenler taştan yapılmıştı.

Duvarları kaplayan halılardan bahsetmiyorum bile .

Hepsi ayrı ayrı güzeldi . Açıkcası eşyalar ne kadar eski olsada bu tip şeyler çok hoşuma gidiyordu.

Salondaki kapıdan geçince gördüğüm bahçedeki masaya baktım .

Sofrada neredeyse her şey vardı .Herkes masaya dizilmişti.

Ama masanın baş köşesinde iki boş yer vardı .

Arkamdan gelen sesle herkes ayağa kalktı . Bende eş zamanlı olarak arkamı döndüm.

" Torunum gelmiş hoş gelmiş sefalar getirmiş . "

Gördüğüm çiftle yutkundum. Bunlar benim dedemle babaannemdi .

Bana gülerek bakan çifte bakıp toparlandım.

Ellerini öptüm.

"Ay pek de güzelmişsin sen "

Yanaklarımı salan öz babaannem ile güldüm .

Onlarla bu kadar kolay tanışacağımı düşünmemiştim .

Yol boyunca herkes hakkında Erdem bey ve Gülay hanımın anlattıkları sayesinde bir fikrim olmuştu .

Bu iki insan hakkında çok bildiğim bir şey yoktu ama onların nasıl insanlar olduğunu ilk görüşte anlamıştım yani inşallah

Ayzaca #gercekailem#Where stories live. Discover now