ကိုးရီးယားကို ပြန်ရောက်တယ်ဆိုတာနဲ့ အလုပ်ကိုသာ သူတို့တွေ အာရုံစိုက်ရလေသည်။ ကင်မ်ထယ်ယောင်းရဲ့ ပြောင်းလဲသွားမူတစ်ခုက အ၀တ်အစားပင် ဖြစ်လိမ့်မည်။ Shirt လက်ရှည်အစင်းတွေကို တံတောင်လောက်ခေါက်ပြီး Pantနဲ့ တွဲ၀တ်လာလေသည်။ ၀တ်စုံပြည့်ထက် ဒီပုံစံကတော့ လူငယ်နည်းနည်းပိုဆန်လေသည်။ လူမိုက်ဆန်ဆန် ဆံပင်တွေကိုလည်းအလယ်ခွဲပြီး လက်ချောင်းများဖြင့် သတ်တင်ထားသလိုပုံစံနဲ့ စပရေ ဖြန်းထားလေသည်။ အလယ်ခွဲထားတဲ့ နစ်ဖက်ထိပ်နားက သတ်တင်ထားတဲ့ ဆံပင်နေရာကတော့ အနည်းငယ် မို့မောက်နေလေသည်။
" မနက်စာ စားဖို့နောက်ကျနေပြီး "
သူကတော့ ရိုးရှင်းတယ် ။ Sweatshirt နဲ့ဟုတ်ရင်ဟုတ် မဟုတ်ရင် T Shirt နဲ့ကို Loose pantsလေးနဲ့ တွဲ၀တ်တက်သည်။ နဂိုဆံပင်ကလည်း ကင်မ်ထယ်ယောင်းလောက်လည်းမရှည်သလို ၊ ဆံပင်ကိုအချိန်တွေ တအားပေးပြီး ပြင်နေရတာ မကြိုက်ပါ ။
" အရင်စားနှင့် .."
မှန်ကိုသာ ကြည့်၍ သူ့ကို ပြောလေသည်။ သူစားပြီးတာ နာရီ၀က် ကျော်နေပြီး ။ အခုထိ အခန်းထဲက မထွက်နိင်သေးတဲ့လူကြောင့် သူစိတ်မရှည်ပါ ။ မနက်တိုင်း ဒီလိုပဲ လုပ်နေလေသည်။ အိပ်တာလည်းနောက်ကျတယ် ။ ညနက်ကထိသာ မက တစ်ခါတစ်လေ အိပ်ချိန်ကို ၂နာရီ ၊ ၃နာရီလောက်ပဲ ယူတက်သည်။ သူကတော့ အိပ်ချိန်တော့ ကောင်းကောင်းအိပ်ပါလို့ ပြောမည်မဟုတ်ပါ ။ အိပ်ချိန်မမှန်လို့ ဂေါက်သွားရင် လွတ်လပ်တယ်ဆိုပြီးပဲ တွေးထားလေသည်။
" စားပြီးပြီး အလုပ်လည်း နောက်ကျတော့မယ် "
" နေပါအုံး အလုပ်နောက်ကျမယ် လာပြောရအောင် ကျုပ်က အလုပ်သမားလား ?"
အင်္ကျီနောက်နားစကို ဘောင်းဘီထည့်နေရင် သူ့ဘက်ကို လှည့်ကြည့်လေသည်။ အလုပ်သမားမဟုတ်လည်း အလုပ်ကို လေးစားရမှာပေါ့ ။ ရှယ်ယာရှင်တွေက သူ့တို့ထက် အများကြီးငယ်တဲ့လူကို ဥဏ္ဍဌနေရာကို ပေးထားတာ စိတ်ထဲက လိုလိုချင်ချင်နဲ့ ပေးထားတယ်ထင်နေလားမသိ ။ တစ်ခုမှားတာနဲ့ ရိုက်ချဖို့စောင့်နေတာ သူ့ထက်ပိုသိရက်သားနဲ့ ။
