မေကုန်းချင်

ထင်ထားသလောက် မြန်ဆန်ခြင်းမရှိသည့် ချန်ရုံ၏တုံ့ပြန်ချက်ကြောင့် စွင်းယန်က စိတ်လိုက်မာန်ပါပြောလာခဲ့သည်။

" မထိမ်းမြားရသေးဘဲနဲ့ မင်းက အဲ့လူဆီကို ပစ်ဝင်ပြီးသားဖြစ်နေတယ် ... ချန်အိမ်တော်က အားရုံ ... မင်းက သူ့ရဲ့ ကိုယ်လုပ်တော်လုပ်ဖို့ဆုံးဖြတ်ပြီးပြီလား "

" ဟင့်အင်း "

ချန်ရုံ၏အသွင်အပြင်မှာအေးစက်သွားတော့၏။

ထိုအခါစွင်းယန်၏မျက်နှာကြောသည်လည်း အနည်းငယ်ပြေလျော့သွားသည်။ယင်း‌နောက်တွင် စွင်းယန်က ချန်ရုံ့အားစိုက်ကြည့်ကာ " အဲ့ဒါဆိုလည်း အနေအထိုင်ဆင်ခြင် ... " ဟုကြိမ်းမောင်းလိုက်တော့၏။

စွင်းယန်မှာ ဒေါသထွက်နေပုံရပြီး အခင်းနေရာမှ လှည့်ထွက်သွားတော့သည်။

ချန်ရုံက စွင်းယန်၏အနောက်သို့လိုက်ရန်ပြင်လိုက်သော်လည်း သူမ၏ခြေလှမ်းများက တုံ့ဆိုင်းသွားခဲ့၏။

ထို့နောက်တွင် သူမကိုယ်တိုင်ပင်မသိလိုက်ပါဘဲ ချန်ရုံမှာ ဝမ်ဟုန်ရှိရာဘက်သို့ အလိုလိုလှည့်ကြည့်မိသည်။ယင်းဘက်သို့အလှည့်တွင် ချန်ရုံတစ်ယောက်ရုတ်တရက် တောင့်တင်းသွားတော့၏။ဝမ်ဟုန်က သူမနှင့် စွင်းယန်အား လက်ပိုက်လျက်သားအနေအထားဖြင့် ရပ်ကြည့်နေလျက်ရှိပြီး အကြောင်းအရင်းတစ်ချို့ကြောင့် သူ၏မျက်ဝန်းများမှာ ချန်ရုံ့အပေါ် စိတ်အလိုမကျဖြစ်နေပုံရသည်။

ထိုအချိန်တွင် စွင်းယန်က ကျယ်လောင်စွာအော်ပြောလာသည်။

"မနက်စာစားပြီးတာနဲ့ ဆက်သွားမယ် " 

ယင်းနောက်တွင် စွင်းယန်က အနောက်သို့လှည့်ကာ ဝမ်ဟုန်နှင့်ချန်ရုံတို့ အကြည့်ချင်းဆုံနေကြသည်ကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး စိတ်ရှုပ်နေဟန်ဖြင့် ချောင်းဟန့်လိုက်တော့၏။

စွင်းယန်မှာ မနီးမဝေးလှသည့်နေရာတစ်ခုတွင်ရှိနေသေးသောကြောင့် သဘောမတွေ့ဖြစ်နေသောလေသံအား ရှင်းလင်းပြတ်သားစွာကြားနိုင်သည်။ချန်ရုံတစ်ယောက် ရုတ်တရက် နေရထိုင်ရခက်လာပြီး ဝမ်ဟုန့်ထံသို့ အကြည့်ကိုရုတ်သိမ်းလျက် ခေါင်းငုံ့ပြီး သူမ၏လှည်းရထားထဲသို့ ပြန်လည်ဝင်ရောက်သွားတော့သည်။