Fear To Eternity

1

Naglalakad si Kathlyn patungong salas habang hawak hawak ang kaniyang sinapupunan.

"Laki laki na ng tyan ko, ang sabi ng doctor baka sa mga susunod na araw lalabas kana. Buti nalang may panahon pa kami para mag prepare." Patuloy ang paghimas niya sa kaniyang tyan pero agad siyang napatigil sa paglalakad ng makaramdam siya ng pananakit sa kaniyang tyan.

"Huwag mong sabihing..!"

Agad siyang napahawak sa upuan habang hawak ang kaniyang tyan ng lumala ang sakit na nararamdaman niya. Ramdam niya na may kung ano ang tumulo pababa sakaniya binti kaya nataranta siya.

"A-aray! jusko ko po! Richard!" sigaw ni Kathlyn as she holds her big tummy. She's currently pregnant and it looks like she's about to give birth.

May sunod sunod na footsteps na patungo sakaniyang direction.
Dali dali namang lumapit ang kaniyang kapatid na si Joselito at inalalayan siya

"B-bakit? Anong nangyayari? Saan masakit?" tarantang tanong ni joselito.

"Manganganak na ata ako." halos mapaupo si Kathlyn sa sobrang sakit ng tyan niya.

"Manganganak?! h-hi..hindi pa pwede!" lalong siyang nataranta, hindi na alam ang gagawin.

"Anong hindi pwede?! iuntog ko kaya yang ulo mo?! hindi ko na nga kaya masakit na!" naiiyak na sigaw niya

"Kaya mo yan! Pigilan mo muna!"

"Loko-loko! kung pwede pigilan 'to, ginawa ko na sana! Aaahh! masakit! manganganak na ako!" umiiyak na sigaw niya while breathing heavily.

"W-wala pa si Richard so tiisin mo muna!" he gently pats her shoulder as he comforts her. He kneels down and touches her tummy. "S-stay kalang muna dyan! Wag ka muna lalabas! Di kapa pwede lumabas! Makinig ka sakin Cassie! Di ka muna papasok sa scho---"

Hinampas siya ni Kathlyn ng malakas.

"Ano ba! Tigilan mo nga yang kalokohan mo! Sabi na ngang lalabas na eh! Kulit mo! dalhin mo na ako sa hospital! Di ko na kaya!" hagulgol niya at tuluyan siyang napaupo sa lapag habang hinahatak ang buhok ni Joselito na halos maluha sa sakit.

"A-aray aray! Nagbibiro lg naman ako jusme!" Pinalo palo niya ang kamay ni Kathlyn at tuluyang nabitan ang pagkahawak sa kaniyang buhok.

Agad agad siyang tumakbo sa pinto at ng malakas.

"Manganganak na siya! Manganganak na ang sister ko! di na niya kaya! aaahhhh! Tulonggg!" Tarantang sigaw ni Joselito habang umiikot, hawak hawak ang kanyang ulo.

Natahimik naman si Kathlyn at tinignan siya ng masama. "Ano baaa! Dalhin mo na ako sa hospital!" Patuloy ang pag iyak ni Kathlyn sa sobrang sakit ng kaniyang tyan.

Agad agad namang binuhat ni Joselito si Kathlyn at tumawag ng tricycle. Nang makarating sila sa hospital agad agad silang inasikaso ng mga nurses.

She's going on labor now, it's so painful. Her face was contorted in pain, but she was breathing loudly. As the contractions intensified, her whole body shook violently. The pain was so intense that it felt like she was being torn apart from the inside out.

For a moment, she wondered if kakayanin niya ba, but she quickly shook away those thoughts. In between her gasps for air, she did her best to stay calm and focused. She tried to focus on the baby inside of her, and the miracle that was happening. With each contraction, she felt the baby move down her body.

The doctor was by her side, calming her down. "Push, push." she said encouragingly. "I'm sure you can do it, keep pushing. Kaya mo yan.. Go lang mommy!"

Her breath came out in short gasps, then the baby's head appeared. Everyone in the delivery room was holding their breath. They waited eagerly for the baby's healthy cry.

Soon, the baby's cry came out. Everyone was relieved at nagpalakpakan. Kinuha ng doctor yung baby and pinutol ang umbilical cord.

The world is filled with wonders, and one of them is the birth of a new life.

She looked up at the doctor, exhausted.

"Congratulations." The doctor said. "You have a beautiful baby girl. Ano ang ipapangalan mo sakanya?"

"Zoe." Bulong ni Kathlyn habang hinahabol ang kaniyang hininga.

"Zoe? What a lovely name." Nakangiting sabi ng doctor at lumapit ang nurse para ibigay ang baby kay Kathlyn.

Lumipat naman ang tingin ni Kathlyn sa kaniyang anak ha bagong panganak pa lamang. Dahan dahan namang niya itong kinuha at niyakap, smile starts to appear on her face.

A mother holding her newborn child for the first time is one of the most precious scenes in life. This moment is filled with pure joy and a sense of wonder. The miracle of birth is one of nature's greatest creations.