Gece Esintisi |Felinette|

1. Bölüm

GECE ESİNTİSİ 1. BÖLÜM

14 Temmuz 2014

Evin bahçesinden ıslık ve alkış sesleri yükseliyordu . Dupain ailesinin biricik kızı 6 yaşına girmişti. 6, koskocaman 6 yaş. En azından Marinette böyle düşünüyordu. Mutluluktan gözünün parladığı alenen açıktı. O sırada sokaktan bir ses yükseldi.

"Pamuk şeker, pamuk şekercii"

Küçük bir istek neye sebeb olabilirdiki..
Pamuk şeker aşkı yüksek derece olan küçük kız karşıdan gelen arabayı görmeden bilinçsizce yola atladı.O sırada limonataları yenilemek için mutfağa giden Sabine onu fark etti

"MARİNETTE DURR"

Elindeki şişeyi yere atarak yola koştu,koştu ama çok geçti kız karşıya ulaşmıştı ama annesi ona yetişememişti. Bir an çok değişik bir his hissetti canı acıyordu ama anlamıyordu.Gözünü kapatırken duyduğu en son şey başına toplanan insanların bağrışması ve küçük kızının çığlıkları..

"ANNE, ANNEE"
...
Hemen hastaneye kaldırılmasına rağmen beyin kanaması sebebi ile Sabine'nin hayatını kurtarmayı başaramadılar. Öbür yandan telefon başında iyi haber bekleyen Marinette'nin halası ve hemen yan odada hala şoku atlatamamış Marinette vardı.Ne olmuştu? Bir şaka falanmı? Eğer öyleyse komiklikten ziyade can acıtıcıydı. Bir anda telefon çaldı, halası hemen açtı.

📞Marinette'nin halası:alo..
📞Tom:alo abla..
📞M.H.: Lütfen bana güzel haberler ver.
📞Tom:Abla..malesef...
Adam ağlamaktan konuşamıyordu. Marinettenin halası da ağlamaya başladı.
📞T:Abla Marinetteye şimdilik söyleme. En azından bugün değil.
📞M.H:Tamam,peki.

Ama bu düşünce çok saçmaydı. Çoktan telefon konuşmasını duyan Marinette herşeyi anlamıştı. Evet küçüktü ama bunu anlayamayacak kadarda küçük değildi.
Hemen bahçeye koştu, arka kapının merdivenine oturdu ve düşünmeye başladı.
Bu neydi şimdi hayatın zorluğumu? Yoksa gerçeğimi? Yada ikisi de değil bir kamera şakası. Kendini bir yere kadar kandırabilirdi. Evet annesi ölmüştü. Daha düne kadar güzel gelecek hayelleri kurduğu annesi.. Onu büyüten, okula gönderen, şevkatle sarılan annesi gitmişti.nPeki şimdi kim onun gece mavisi saçlarını okşayacaktı? Babasımı? Annesi gibi olmazdiki. Bir anda tekrar ağlamaya başladı.

"Neden ağlıyorsun?"

Bu ses hiç tanıdık gelmiyordu. Kafasını kaldırıp bakınca gerçekten daha önce hiç görmediği bir çocukla göz göze geldi, gözünü ayırmakta istemedi. Bu gözler..

"Ne için ağlıyorsun?"

Cevap gelmeyince tekrar sormuştu.
"Peki adını öğrenebilirmiyim?"

Neden ağlıyordu?;Adı neydi? En önemlisi kendisine herşeyi unutturan bu çocuk kimdi?
Pekiya çocuğun gözleri.. Aslında renk dilinin ucundaydı ama hatırlayamıyordu o rengi.

"Benim adım Felix"

Felix.. Bir anda gözleri çocuğun elindeki taca kaydı. Anemon çiçeğinden yapılma bir taç vardı.

"Az önce bunu annemle yaptık."

"Anne" evet ağlama sebebini hatırladı. Annesi ölmüştü ve yine ağlamaya başladı.
Çocuk kızın göz yaşlarını elinin tersi ile sildi.

"Ama bence sana çok yakışır" diyerek tacı kızın kafasına taktı ve ekledi
"Ağlayınca da çok güzelsin ama ağlama. Annem hep şöyle der; Bir çiçeğe çok fazla su verirsen solar ve ben bunu hiç istemem."
Marinettenin resmen dili tutulmuştu. Zar zor konuştu

"Te-teşekkür ederim"

"Tamam Felix, çık dışarı sen kazandın"

"Nerede bu çocuk..?"

Çocuk saklambaç oynarken "kendisince" bu dünya güzeli kızın ağladığını görerek buraya geldiğini unuttu. Anlaşılan aklı alınan sadece Marinette değildi.

"Annem ve babam beni çağırıyorlar. Kuzenimde beni arıyordur, gitmem gerekiyor umarım birdaha görüşürüz.

"...Umarım"

Sonrada çocuk uzaklaştı. Marinette çocuk gözden kaybolana kadar ağzı açık bir şekilde çocuğu izlemeye devam etti. Bu duygu neydi acaba? Çocuk gözden kaybolduktan sonra eve döndü ama ev gözüne çok korkunç geliyordu..

Ytye sizi beklerim;NsCatMlb