Yalandan Mutluluk hikayesinin devam serisidir.
Yağız Ata ve Özüm Erim'in çocukları olan Yalaz Yasin'in de hikayesidir.
Bazen hayat sizi bazı şeylere mecbur eder ve hikayeniz de kaderiniz gibi o an şekillenir.
Yaptığınız seçimlerle ya geç kalırsını...
Hoppla! Dieses Bild entspricht nicht unseren inhaltlichen Richtlinien. Um mit dem Veröffentlichen fortfahren zu können, entferne es bitte oder lade ein anderes Bild hoch.
-Benim şimdi gitmem gerek. Ama olur da acil bir şey olursa, numaram sizde bulunsun.
Manolya sessiz kalarak uzatılan kağıdı aldı. Bu numaraya ihtiyacı olacaktı, borcunu ödemek için. İtiraz etmediyse bundandı.
Ceren'e doğru eğildi o sırada Yalaz Yasin de.
-Güzellik, sen de bol bol dinlen ve bir an önce iyileş. Eğer çabucak iyi olursan seni kardeşlerinle beraber antrenmanıma götürürüm.
-Gerçekten mi ?
-Tabii. Hatta diğer arkadaşlarımla da tanıştırırım sizi.
-Abla, duydun mu, bizi de götürecekmiş Yalaz abi...
Manolya ile göz göze geldiler kısa bir anlığına. Yalaz ilk gözlerini kaçıran taraf olurken Manolya içten bir şekilde gülümsedi.
-Evet kuzum, duydum. O yüzden bugün çok ayakta durmak yok.
-Ve ablanı yormak da...
Kendisini tamamlayan adamla yeniden göz göze geldi. Ayağa kalktığı için şimdi daha net yüzlerini seçebiliyorlardı. Yalaz geriye yapacak bir şey kalmayınca onlardan müsaade istedi ve evden ayrıldı. Manolya kapıyı kapatıp iç geçirdi. Bir şeyler yanlış gidiyordu ama ne olduğu hakkında bir fikri yoktu.
-Abla, Mine ve Çilem ne zaman gelecek ?
-Pınar hanımla konuştum, yarın burada olacaklar canım. Ama istersen sizi konuşturabilirim.
-İsterim abla. Çok özledim onları.
-Ben de...Ama az kaldı Cerenikom. Çok yakında hep beraber, bir arada olacağız.
-Burada mı yaşayacağız peki ?
-Ah, hayır tatlım. Yeni evimize taşınana kadar geçici bir süre burada olacağız.
-Ama Yalaz abi istediğiniz kadar kalabilirsiniz demişti...
Manolya sesi küskün çıkan kardeşinin yanağını okşadı.
-Yeni evimiz de güzel olacak Cerenikom. Hatta hep şu istediğin salıncağı da bahçemize kuracağım.
-Hih, o zaman çadırda kampta yaparız değil mi abla ?
-Evet kuzum. Her şeyi yapacağız orada.
-Havuzu da olacak mı ? Buradaki banyoda vardı ya, onun gibi...
Kardeşi küveti havuz sanıyordu. Madem öyle bir şey istiyordu, onu da yaptırırdı. Ya da öyle olan evlere bakarlardı.
-Evet, o da olacak.
Ceren çocuksu bir sevinçle her merak ettiğini sorup onaylatmıştı. Onun yüzündeki o mutluluğu görmek de Manolya'ya yetiyordu. Sonra da Pınar hanımı aramıştı. Kadından aldığı onayla kardeşleriyle görüntülü konuşma yapmışlardı. Yarım saat boyunca sohbet etmelerine karşın doymamışlardı birbirlerine. Ceren evi göstermişti, Mine ve Çilem'e. Üzerine bir de onların soruları eklenmişti. Tuttuğu evin o olduğunu sanıp mutlu olmuşlardı. Ne isterdi tabii böyle lüks bir daire tutabilmeyi de, öyle bir bütçesi yoktu. Yine de isteklerine göre onları mutlu edecek şeyler yaptığında hepsini sevindireceğini biliyordu. Cerenikosu da o sırada ballandıra ballandıra Yalaz abisini anlatıyordu.
