Zorgen Om Niks....Toch?? // Mabbie

hoofdstuk 26

Pov: robbie
Ik heb het hele verhaal van matthy gehoort. Er zat veel emotie in. Ik had door dat hij dat zei genoeg kracht om wakker te worden. "Ik hou van je" zegt hij met zijn hoofd naar beneden. Ik glimlach zacht. "Ik ook van jou" zeg ik zacht. Hij schrikt en kijkt eerst naar d'r deur. "Ik lig in bed hé matthyas" lach ik zacht. Hard praten is nog aardig lastig. Hij kijkt me aan. Hij krijgt gelijk een lach op zijn gezicht. "Je bent wakker" zegt hij. "Tuurlijk gekkie, ik ben een vechter, onthoud dat" zeg ik. Hij knikt. "Maar jair..." zeg ik. Ik geloof het gwn niet. Is jair zijn broer? Hoe dan? Je komt je broer opeens tegen in een ziekenhuis in Amerika. "Ja hij is mijn broer" zegt matt. Mijn mond valt letterlijk open. Hoeveel toeval kun je hebben. Ik zie jair onze kamer weer inlopen. "Zeg het hem" zeg ik nog snel voor jair de deur open doet. "Hey robbie, fijn dat je wakker bent. Hoe gaat het?" Vraagt hij. Ja Hoe gaat het nou eigenlijk? Ik weet het niet. "Ja gaat wel denk ik" zeg ik. Hij knikt met een blik die zegt dat hij het niet geloofd. Ik tik matthy aan. Hij moet het zeggen.

Pov: matthy
Robbie wil dat ik ga zeggen dat ik weet dat jair mijn broer is, maar ik durf niet. Ik weet eigenlijk niet waarom. Ik durf niet tegen mijn eigen broer waar ik vroeger zo'n goeie band mee had te zeggen dat ik weet dat hij mijn broer is. Dat klinkt echt als een watje. Maar ja dat ben ik ook dus ja niet iets nieuws. Ik zie dat jair deze kant op loopt. Mijn hart zit nu echt in mijn keel en ik weet niet waarom. "Hi robbie, ik neem jou zo even mee voor een scan om er zeker van te zijn dat het niks is in je hoofd oké?" Zegt/Vraagt jair. Rob knikt. Jair kijkt naar mij. "Gaat het goed matthyas?" Vraagt hij. "Uhm ja uhm nee eigenlijk niet, jair kan ik je even spreken?" Vraag ik. Robbie kijkt me aan. Dat was veel praten voor mijn doen maar goed. Jair knikt. Voor ik de kamer uitloop zie ik nog net dat robbie glimlacht en knikt. Als we buiten staan sla ik dicht. Hoe moet ik beginnen? "Wat is er matthyas?" Vraag jair. "I-ik uhm" Hoezo heb ik hier zo veel moeite mee. Ik voel me net een klein kind die betrapt is door zijn moeder. "Doe maar rustig ik ga nergens heen" zegt hij. Dit zei hij vroeger altijd.

Vroeger:
"Matt" zegt jair. Ik kijk hem aan. Ik heb net Ruzie gehad met mijn vader. "Wat is er gebeurt?" Vraagt hij. Ik kijk naar de grond. Al 20 min lopen mijn tranen en het stopt geen seconde. "Doe maar rustig ik ga nergens heen" zegt jair. Die zin geeft me altijd rust en de stress word dan altijd minder. Daarom zegt hij het altijd. Wat zou ik toch zonder hem moeten? Ik weet het niet.
Terug in het nu.

Het geeft me net als vroeger weer rust en genoeg kracht om het te zeggen. "Jair, om gelijk met de deur in huis te vallen, ik weet dat jij mijn broer bent en daarom wil ik vragen waarom je hier bent en waarom je vroeger weg bent gegaan? Je was opeens weg en ik wist niet meer wat ik moest doen als ik weer een paniekaanval had of Ruzie met papa had. Jij was altijd diegene die me daar mee holp. Maar opeens besloot je om uit mijn leven te stappen en ik heb nog een vraag, woon je hier of ben je hier gwn tijdelijk dat je later weer naar Nederland gaat ofzo?" Zeg ik in èèn stuk door. Ik heb ondertussen ook al een paar tranen gelaten. Dit moest er blijkbaar echt uit. Jair kijkt me aan en trekt me in een knuffel. Nu kan ik me tranen ook niet meer houden en barst ik in tranen uit. Bij mijn broer die weg was gegaan maar die nu weer terug is.

Pov: jair
Ik trek matt in een knuffel. Hij heeft gelijk. Als ik er voor hem was en niet weg was gegaan had hij een betere jeugd gehad. "Het spijt me matthy" zeg ik. Hij trekt uit de knuffel. "Waarom? Waarom liet je me achter?" Vraagt hij huilend. "Ik moest een nieuwe start voor mezelf maken, ik wou je nooit verlaten matthy. Ik moest van pap weg en ik moest jou alleen laten" zeg ik terwijl er tranen uit mijn ogen komen.

Flashback:
"JAIR" roept mijn vader vader van beneden. Ik zucht. Hier heb ik echt geen zin in. Ik ben gwn met matthy aan het tekenen. Laat me voor 1 seconde ff met rust man. "Hey matthy, ik loop ff naar beneden ik ben zo terug goed?" Zeg ik lief tegen hem. "Jair zo weer terug?" Vraagt hij. Ik knik. "Jair is zo weer terug" zeg ik. Ik sta op en loop naar beneden. Ik doe de deur open en daar staat die. De grootste nachtmerrie van mijn broertje en mij. "Jair, ik wil dat je het huis verlaat" zegt mijn vader zonder me überhaupt aan te kijken. "Wat? Waarom?" Vraag ik uit ongeloof. "OMDAT IK HET ZEG WEG JIJ" schreeuwd mijn vader nu naar mij. "Ma-" "GEEN GEMAAR MOEVEN" Ik wou vragen of ik nog naar matt mocht. De jongen die mijn leven een stuk beter heeft gemaakt, de jongen waar ik tegen heb beloofd dat ik terug zou komen als ik hier klaar was. Ik ren naar de deur en doe hem dicht. Matt gaat nooit meer hetzelfde zijn.. nooit meer zo gelukkig..
Einde Flashback

"Maar waarom moest je van pap weg?" Vraagt matthy rustig. "Dat weet ik niet" zeg ik huilend. Ik zak neer op de grond. Matt komt voor me zitten. "Het spijt me zo matt, ik had je een veel betere jeugd kunnen geven, ik had een soort vader voor je moeten zijn die er was voor je maar inplaats daarvan ben ik een broer die weg is gegaan" zeg ik. Ik heb hem zo veel pijn gedaan. Wat ook volkomen had kunnen zijn. Als ik ff had nagedacht was het niet gebeurt...

Waarom ben ik zo'n slechte broer? En waarom mijn vader zo'n slechte vader?..

--------------------------------------------------------------

1064 woorden

Ik heb het toch nog kunnen afschrijven zodat er wel een poost is vandaag 🥳

Ik ben daar best trots op.

Hoe ging het vandaag met jullie? Met mij slecht. Ik had Ruzie met mijn 2 beste vriendinnen (het is weer goed) en we werden helemaal omsingeld door 20 kut kinderen. Dus ja fun 👍 maar ja altijd blijven lachen. Doe ik niet maar boeie 🙃

Tot bij Deel 27 😁