Zorgen Om Niks....Toch?? // Mabbie

hoofdstuk 16

Pov: matthy
Die vrouw pakt nu papieren en een apparaat ofzo. Ze doet dat apparaat om mijn linker arm en pakt een pen. "Oke matthyas, ik ga je nu vragen stellen en raoul" ze kijkt even snel naar roel. "Zou u het antwoord kunnen zeggen als hij er niet uit komt?" Vraagt ze. Roel knikt. "Oke Vraag 1: begint u altijd het gesprek bij andere of beginnen hun het gesprek?" Vraagt ze. Ik denk even na en kijk dan naar raoul. "Hij begint eigenlijk bijna nooit met praten" zegt raoul. Ik kijk weer naar die vrouw die het opschrijft. "Oke Vraag 2: kun je lange gespreken voeren met iemand?" Ik schut mijn hoofd. Ze knikt. Zo gaat het nog een paar vragen door tot ze de pen neerlegt. "Oke ik denk dat ik wel een beetje weet wat jij hebt." Zegt ze. Roel kijkt nieuwschierig naar die vrouw. "Ik heb uit de antwoorden gehaalt dat matthyas sws autisme heeft maar hij heeft ook sociale- angststoornis, dus ik zou daar wel rekening mee houden." Zegt ze. Roel knikt en ik ook. "Bedankt voor je tijd" zegt roel. "Graaggedaan" zegt ze. Ik lach kort naar haar en kijk haar dankbaar aan. We zeggen gedag en lopen het gebouw uit. Gelukkig eindelijk weg.

Pov: robbie
Raoul en matthy die zijden dat ze even de stad in gingen. Lijkt me niks voor matt maar ik heb het er maar gwn bij gelaten. Ze kunnen elk moment thuis komen. 20 min later hoor ik een deur open en weer dicht gaan. Ook hoor ik voetstappen naar boven lopen. De woonkamer deur gaat open en roel loopt erdoor. Hij loopt naar mijn richting en gaat op de bank zitten. "Hey, was het leuk?" Vraag ik. Hij kijkt mij vragend aan. "Wat?" Vraagt hij. Is hij het nu al vergeten? Das niet gezond lijkt me. "Het afspreken met matt? Word je dement ofzo?" Vraag ik lachend. Hij echter lacht totaal niet. "Uhm ja even over dat" begint hij. Ik kijk hem vragend aan. "We gingen niet naar de stad of überhaupt afspreken" zegt hij. Wat gingen ze dan doen? "Ohw wat dan wel?" Vraag ik. "Nou we waren even bij het ziekenhuis." Zegt hij. Wacht wat?? Ziekenhuis? "Waarom dat dan?" Vraag ik bezorgt. "Niks ergs hoor" begint hij om mij gerust te stellen. Er valt een laat van mijn schouder. "Ik ging even voor matt bloedprikken en een test doen op autisme" zegt hij. Hoeze bloedprikken? Ja oké autisme had ik zelfs zonder test al kunnen weten. "Er kwam uit die test dat hij inderdaad autistisch is en dat hij sociale- angststoornis heeft" zegt hij. "Ohw vervelend voor hem" zeg ik met medelijden. Roel knikt. "En bloedprikken omdat hij vaak klaagt over hoofdpijn en misselijkheid en hij heeft het bijna altijd koud" zegt roel. Waarom wist ik dit allemaal niet? Ik ga zo wel even met hem praten. "Ohw dat wist ik niet" zeg ik. "Ja hij vertelde het mij 2 of 3 dagen geleden" zegt roel. Ik knik. "Maar de uitslag krijgen we over2 dagen" zegt hij. Ik knik weer. "Dankje roel" zeg ik. Ik geef hem snel een knuffel. "Geen probleem maatje, maar ik ga nu wel weer naar huis als je het niet erg vind" zegt hij. "Isg tot morgen" "tot morgen" roel gaat de deur uit en ik zwaai hem nog even uit. Daarna loop ik gelijk de trap op om te praten met matt.

Pov: matthy
Ik zit op mijn kamer. Ik moest echt even alles verwerken. Ik hoorde dat de voordeur open en dicht ging en ik hoorde een auto wegrijden. Dus dat betekend dat roel weg is. Ik hoor ook voetstappen naar boven komen. Roel heeft het gezegt tegen rob. Ik zucht en hoor geklop op mijn deur. "Ga weg" zeg ik zacht. "Matthy, mag ik alsjeblieft even binnen komen?" Vraagt robbie lief. Hier kan ik dus al geen nee tegen zeggen. "Ja kom maar" zeg ik zuchtend. Robbie komt de kamer in. "Hey, hoe is het?" Vraagt hij. Dat is een tijd geleden dat iemand dat vroeg aan me. Ja, hoe gaat het eigenlijk? Ik denk daar niet echt hij na. "Matt? Wat is er?" Vraagt robbie bezorgt. Ik vind het altijd zo schattig hoe bezorgt hij is. "Niks, gaat goed" zeg ik. Dat is een standaard antwoord wat mensen geven. En voor de rest maakt het niet uit of het nou waar is of niet. Robbie zucht. Heb ik hem boos gemaakt? Misschien gaat hij me nu wel slaan. Hij komt mijn kant op. Ik schuil me gelijk in mijn armen en ga naar achter. "Matt?" Hij kijkt me verbaast en nogsteeds bezorgt aan. "P-pls sla me n-niet, het s-spijt m-me" zeg ik terwijl in begin te huilen.

Pov: robbie
Matthy begint gelijk te huilen na dat hij dat zei. Hoezo denkt hij dat ik hem wil slaan? Ik ga op bed zitten maar matthy word alleen maar banger. "Hey, kijk me is aan" zeg ik. Ik schut zijn hoofd. Die jongen heeft een zwaar verleden gehad. Ik dacht dat Stiekem al een beetje maar nu weet ik het zeker. "Matt, ik zou je nooit maar dan ook echt nooit je slaan of pijn doen" zeg ik. Hij kijkt nu wel op. Zijn ogen zijn rood en hij snikt nogsteeds. Ik ga naast hem zitten. Ik trek hem zonder te vragen in een knuffel. Ik voel weer dat de vlinders in mijn buik weer aan het vechten zijn wie het harst kan vliegen. Ik trek me uit de knuffel. "D-dankje rob" zegt hij. Is hij niet bang voor aanraking? Omdat hij sociale- angststoornis heeft. "Maar matt?" Begin ik. "Ja?" Vraagt hij. "Je bent toch bang voor aanraking? Hoezo liet je dan mijn knuffel toe?" Vraag ik. Hij denkt na. "Ligt eraan wie de knuffel geeft" zegt hij met een glimlach. Ik lach terug. Word dit het moment? Zou ik hem zoenen? Ik zie dat hij naar mijn lippen kijkt. Oké nu is het moment. Ik doe zonder na te denken mijn lippen op die van hem. Dit voelt zo goed. We laten los en we lachen naar elkaar. "Rob, ik ben moe" zegt hij. "Ga dan maat slapen, ik zie je morgen" zeg ik. Ik wil eigenlijk het bed uitstappen maar ik word tegengehouden door hem. "Wil je misschien b-blijven?" Vraagt hij verlegen. Ik lach. Dat hoef je mij geen 2 keer te vragen. Ik kruip weer naast hem en doe mijn armen om hem heen. "Trusten rob" zegt hij. "Trusten matt"

Deze avond was een avond wat ik nooit meer ga vergeten..

--------------------------------------------------------------

1101 woorden.

Iehhhh robbie en matthy 🤭

Ik ben ondertussen alweer bezig met een nieuw boek 😂 maar die word echt leukk (hoop ik) :o

Ik vergeet "trauma aan een bos?" Een beetje. Ik heb er niet echt motivatie voor! Dus daarom geen deel daarvan
Maar wel van deze 🙊 :)

Tot bij deel 17 💜