Zorgen Om Niks....Toch?? // Mabbie

hoofdstuk 25

Pov: matthy
Ik zie nog net hoe robbie valt op de grond voor de dokter voor hem zit. Hij roept mensen erbij en voor ik het weet zijn ze met robbie een andere kamer in gegaan. Deze 3 minuten waren echt raar en eng. Wat is er met robbie gebeurt? Ik wist wel dat het niet goed ging met hem. Ik had gwn door moeten gaan met vragen en zeggen dat het niet goed gaat met hem. Jair komt weer mijn kamer ingelopen. "Srry matthyas voor wat je moest zien. Hij is in goeie handen nu" zegt hij. Ik knik maar gwn. "Ik weet dat je dit niet graag meemaakt door vroeger ma-" opeens stopt hij met praten. Hoe weet hij dat ik dit vroeger vaker meemaakte? Ik snap er niks meer van. "Uhm oké ben je klaar voor de scan?" Vraagt hij. Ik knik maar gwn. Ik vraag later nog wel wat hij daarmee bedoelde. Jair.... die naam kwam me al vanaf het begin goed voor. Ik laat het voor nu wel ff. Ik ga nu toch naar de scan dus heeft het sws al geen zin om te vragen of er langer over na te denken.

Pov: jair
Kut. Dat was totaal niet mijn bedoeling. Wat hij niet weet is dat ik hem al best lang ken. Al vanaf zijn geboorte..... en nu moet ik hem ook nog behandelen omdat er iets gebeurt is waar ik niks van weet. Maar ik zag allemaal Wonden en dat zijn of Wonden van zelfbeschadiging of van mishandeling. Ik hoop stiekem geen van bijde en dat hij gwn gevallen is maar goed. Ik vraag het na de scan wel ff. We zijn aangekomen bij de scan. "Oke ben je er klaar voor matt?" Vraag ik. Hij kijkt me raar aan. Kut. Ik noemde hem beongeluk matt. Zo noemde ik hem vroeger altijd. Alle herinneringen komen weer naar boven. Toen we samen buiten speelde, toen we weer eens Ruzie maakte over wie de borden mochten pakken. Dat waren echt leuke tijden. "Dokter?" Zegt hij zacht. Zonder dat ik het wist verliet er een traan. Ik veeg hem snel weg en doe alsof er niks aan de hand is. "Oke matthyas ik ga je in de scan doen goed?" Vraag ik. Hij knikt met een vragend gezicht.

Pov: matthy
Ik ben echt helemaal in de war. Hij noemde me opeens matt en hij was opeens heel stil naar voor aan het kijken toen hij er een paar tranen bij liet. Ik vraag het na de scan wel. Ik praat misschien niet veel en ben best verlegen maar ik maak me wel snel zorgen. Teminste, dat zegt robbie altijd. Ik ga zitten op dat bankje bij de scanner. Ik vind het echt spannend maar ik probeer het niet te laten merken. "Je gaat hier onderdoor en dan zie je vooral veel licht, het is normaal om zenuwachtig te zijn maar het is zo klaar voor je het weet" zegt hij. Ik knik. Dit maakt me wel wat meer gerust. Jair verlaat de kamer en gaat achter de ramen staan en zet de scan in werking. Hij beweeg naar achter. Ik adem heel snel van de zenuwen. "Doe maar rustig matthyas" hoor ik jair zeggen door de microfoon. Ik onspan me een beetje. Ik zie inderdaad veel licht. Maar hij had wel gelijk want na 5 min beweeg ik al weer terug. Jair komt weer terug. "Nou dat viel reuze mee toch?" Zegt hij. Reuze.... ik schrik. Ik weet wie hij is.
"Oke wil je naar robbie?" Vraagt hij. Ik knik. Ik wil niets liever dan naar hem.

Pov: robbie
Ik voel helemaal niks. Alsof ik van de wereld ben verwijderd. Maar toch kan ik wel denken. Dat is echt een raar gevoel. Je kunt je niet bewegen maar wel nadenken. Ik vraag me heel erg af waar matthy is. Is hij oké? Hij heeft me wel neer zien vallen. Misschien is hij wel heel hard aan het huilen. Ik weet het niet. Ik hoor wel heel zacht gepiep van de monitor. Huh? Dus ik heel nog wel. Ik hoor steeds meer tot ik een deur open hoor gaan. "Ik denk dat hij in coma ligt maar hij kan elk moment wakker worden" hoor ik de dokter van matt zeggen. Is matthy er ook? Het liefst wil ik nu zeggen tegen matt dat ik oké ben. Dat ik naar hem heb moeten luisteren. Maar helaas. Dat heb ik niet gedaan. Ik voel opeens een steek in mijn borst. Wat is dat? Ik hoor de monitoren hard afgaan. Wat gebeurt er? Ik voel dat iemand op mijn borst drukt. De pijn gaat langzaam weg. "Het is goed robbie" zegt de dokter die volgens mij jair heet. "Robbie, als je me kan horen kun je dan knijpen in mijn hand?" Vraagt jair. Ik voel zijn hand in mijn hand. Ik zet zo veel kracht als ik kan maar het lukt niet. Godverdomme.

Pov: matthy
Jair vroeg aan rob of die kon knijpen als hij iets hoorde. Ik hoopte zo dat hij ons hoorde. Maar jair schud zijn hoofd. "Srry matthyas, ik denk dat hij niks hoord" zegt jair. Ik knik klein. "Ik laat je wel even alleen met hem" zegt hij en hij verlaat de kamer. Daar zit in dan. Met de liefde van mijn leven waar ik 1/5 uur geleden een relatie aan had gevraagt. Ik ga dichter bij het bed zitten en pak zijn hand vast. Zou ik gwn alsnog tegen hem praten? Miss werkt het. "Hey rob" begin ik. Ik begin al te huilen. "Ik ben net bij de scan geweest en het ging goed. Ik ben er ook achter gekomen wie jair is. Hij noemde me opeens matt en toen liet hij tranen vallen. Toen dacht ik na en doen ik uit de scan was zei hij iets wat mijn broer vroeger altijd zei, 'Nou dat viel reuze mee toch' toen wist ik het zeker. Maar ik ben verder oké. Je moet je niet schuldig voelen omdat je wegviel voor mijn ogen! Ik kom er wel doorheen. Dat beloof ik" zeg ik in 1 stuk door. Ik kijk naar de grond. "Ik hou van je" zeg ik. "Ik ook van jou matthyas"

Wie was dat? Jair of.........

--------------------------------------------------------------

1044 woorden

Ik bedacht me opeens dat ik belooft had dat ik zou poosten dus hier is die dan toch maar wel iets later 🤐

Ik hoop dat ik morgen weer kan poosten maar ik beloof niks 😬

Tot bij Deel 26 ❤️‍🩹