acıyla geçtiğim yoldan geçiyorsun. izlerime rastlıyorsun, bıraktıklarıma. o yolda çekmiştim ruhumu patlatan fitili. orada benden savrulan parçalar kurusa da izleri var hala, yolun kenarında.
flechazo pt.2, slow update
bizi unuttuysanız diye şöyle bir kendimizi hatırlatmaya geldik, iyi okumalarr
(bu aradahyuna'yıchatten çıkardık arkadaşlar,, en önemli karakterlerden biri olduğu için öylece kurgudan da çıkaramıyorum 🤡 o yüzden isim değişikliğine gittim, yerine bana k-drama sevdiren ve yoongi'yle arkadaş çıkmalarına şok olduğum halterci perim sungkyung'u getirdim duyanlar duymayanlara duyursun)
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
🎶 mad clown, kim na young - once again
Her şeyin yolunda gidiyor olmasının üzerimde bıraktığı tedirginlikle günü geçirmenin yorgunluğu baş ağrısı olarak kendini hissettirirken ayaklarımı uzatmış yatağımda Brooklyn Nine Nine'dan rastgele bir bölüm izliyor, diğer yandan Jimin'in telefonda görüştüğü Roseanne'i yerini bana söylediği için haşlamasını dinliyordum. Sesindeki tatlı serzenişleri duymak onun gerçekten sinirli olmadığı konusunda beni yatıştırırken aralarındaki güçlü iletişime şahit olmak beni mutlu ediyordu.
Kore'de olduğum zamanlar iki kardeşi birbirinden ayırdığımı düşünerek kafayı yediğim günler şimdi sadece komik geliyordu. Dizi izlediğimden beni rahatsız etmek istemediği için mutfakta konuşacağını söylemesine rağmen yanımda kalmasını isteme nedenim de bundandı. Onların iyi bir ilişkisi olması beni de olumlu etkiliyordu. Bir yandan da kendi kardeşimi en yakın zamanda arayıp gelişmelerden haberdar etmem gerektiğini hatırlatıyordu.
Herkesin hayatımdaki değişiklikleri favori dizilerinin yeni bölümünü beklermiş gibi merakla takip etmeleri bazılarına rahatsız edici gelecek olsa da beni eğlendiriyordu. Bir aralar herkesin tepkisinden korkan o çocuğu hatırlatıyordu bana, şimdi herkes o çocuğun oldukça gay olan ilişkisinin yeni etkileşimlerini duymak için uygun vakit yaratmaya çalışıyordu. Bazen bazı şeyleri sadece kendi gözümüzde aşılması zor dağlara çevirdiğimizi de buradan çok net çıkarabiliyordum. Bu yüzden mutlu bir gelecek uzak gelmiyordu bana artık.
Hatta oldukça yakınımdaydı. Ayak ucumda oturuyordu.
"Nasıl böyle bir şeyi başardın ya?" diyen sesini duyduğumda gözlerimi Jake Peralta'dan çekip ona döndüm. Telaşla ayaklanıp "Ne kadar?" diye sorarken devamını duymamı istemiyormuş gibi ayaklanıp odadan çıkışını izledim. İçimi ani bir merak sararken peşinden gitmeyi bile düşündüm ama isteseydi burada konuşacağını bildiğim için kendimi tutmak zorunda kaldım. Dizinin sesini kısıp konuştuklarına kulak misafiri olmak aklımdan geçtiğinde saygılı biri olmak istediğime karar verip sesi sonuna kadar açtım.
Gözlerim ekrandaydı ama bu bölümü belki de yedinciye izliyor olmama rağmen neler yaşandığına dair hiçbir fikrim yoktu. Kaç dakika geçtiğini bilmiyordum. Bir problem olduğu kesindi, sesi kendini ele vermişti. Öylece gelmesini ve bana sorunun ne olduğunu anlatmasını bekliyordum. Böylece bir çözüm üretebilir ve onu rahatlatabilirdim. Şu an için elimden gelen tek şey çözüm yolunun ulaşabileceğim bir yerde olmasını dilemekti.
