Ateşin İçindeki Serçe

1. BÖLÜM: ATEŞİ ATEŞİNDEN KURTAR

1. BÖLÜM: ATEŞİ ATEŞİNDEN KURTAR

Uyarı! Bu kitap aşırı derecede psikolojik travma, şiddet ve intihar girişimleri içermektedir. Yaşı küçük olanlar veya kaldıramayacak olanlar lütfen okumasın.

Küçük bir not; bu hikayede ki paragrafların birkaçında, kendi şahsımın yaşadığı olaylar anlatılmıştır.

Başlama tarihi: 08.12.2023

İyi okumalar dilerim.

1 Aralık 2022

Küçük kız, komodinin üzerindeki işitme cihazını alıp kulağına taktı. Bu cihazlar olmadan bir şey duyması mümkün değildi.

"Anne!" Bağırışı kulağının çınlamasına sebep olurken, acıyla yüzünü buruşturdu. Belki de annesi ilk defa küçük kızın bağırışına yanıt vermemişti.

Yatağından inip, çıplak ayaklarıyla odasından çıktığında, her tarafı keskin bir sessizlik ele aldı. "Anne, neredesin?" Ağır adımlarla salona girdiğinde, parkenin üzerinde boylu boyunca yatan annesini gördü genç kız. Tam kalbinin üzerinden akan oluk oluk kan, genç kızın koca bir çığlık atmasına sebep oldu.

"Anne!" Dizlerinin üzerine çöküp, annesini uyandırmaya çalıştı. Ama biliyordu ki annesi bir daha uyanamayacak, o mavi gözleriyle küçük kızına bakamayacaktı.

8 Nisan 2029

"Serçe, beni duyuyor musun?" Serçe. İsmim buydu. Her hangi bir kalıba girmeksizin sadece Serçe'ydim ben. Sarı saçlarım, kumral tenim ve yeşil gözlerim... Bunlar beni olduğum gibi gösteren özelliklerimdi.

"Evet," diye fısıldadım titreyen sesimle. Başka bir şey söylemedim. Söyleyemedim... Çünkü biliyordum, konuşursam ağlayacağımı, ağlarsam sinir krizine gireceğimi çok iyi biliyordum.

"Anlatmak ister misin?" Benim yeşil harelerim, psikoloğun kahverengi harelerine çıktığında doktor samimi bir şekilde gülümsedi.

"Sesler..." Gözlerimi kapattım. Karmakarışık sesler duyuyordum. "Sesler duyuyorum. Biri, birileri bana yardım et diye bağırıyor."