𝒀𝒐𝒖 𝒃𝒆𝒍𝒐𝒏𝒈 𝒘𝒊𝒕𝒉 𝒎𝒆 (𝑮𝒙𝑮) (𝑷𝒐𝒓𝑫𝒆𝒆 𝒔𝒕𝒐𝒓𝒚)

4.

"MICHELLE!!!" I was very surprised when someone loudly called my name. Sobrang busy ko pa naman sa pag lilinis ng mga table. Malapit na din kase ang closing time. Kaya kung maaari ay gusto ko nang matapos nang maaga para maaga nadin makauwi. Teka, bakit ba sumisigaw na naman yon?

"Gosh, Manager Anne mo galit na naman. Malapit ko na talaga yang masapak, nako nako." my co-worker Melissa said na para bang nang gigigil sa naririnig niya. Kaya tinawanan ko nalang yung sinabi niya at nagpaalam na pupuntahan ko na muna. Medyo sanay na din ako na ganon yung manager naming parang galit sa lahat, ang short-tempered pati.

"Yes Manager?" sabi ko habang pumapasok sa loob nang kitchen. Kita ko na kabababa lang ng telepono na hawak niya, siguro new orders pero bakit parang galit siya? Bakit parang kasalanan ko?

"Letcheng customer to ang daming arte! Gusto nila na ikaw daw mag deliver nito. Ang sabi ko kailangan kita kase tagalinis ka lang naman dito pero sila pa yung galit sakin! Pinagbantaan pa ako, fucking customer! Go deliver that and come back again here!" malakas na sigaw nito sakin, uulitin ko. Bakit parang kasalanan ko?

"Eh, madami pa po kase akong gagawin. Maglilinis papo ako ng table sa labas, malapit na din po kase yung out ko. May clas---"

"Wala akong pake! Ideliver mo yan tas bumalik ka dito!" malakas na sigaw niya sakin. One thing that I hate is when someone is yelling at me. And damn, I really want to punch her face. Pero boss ko pala siya. May mga tao na hindi na tayo tama itrato pero wala naman tayong magawa kase boss sila at employer lang tayo. Hindi natin magawang ipagtanggol yung sarili natin kase kapag nangyari yon tayo na agad yung masama at worst mawalan pa tayo ng trabaho.

I was about to say something and defend myself kase alam kong sobra na, hindi na tama. Pero hindi ko nagawa nang tinawag ni Melissa si Manager Anne.

"Manager Anne, I think your boyfriend is outside." Bigla namang umilaw ang mukha nito. Pero bago pa siya umalis ng kitchen, she said words that made my heart ache.

"Hindi ko alam kung anong meron sayo Michelle, pero gusto ko na ilagay mo kokote mo na you are just a nobody." Sabi niya at tumalikod nadin sakin. Naiiyak kong hinarap si Melissa. Kita ko na puno nang pag aalala ang mukha niya. Pero bago tumulo ang luha ko, lumapit na si Melissa para bigyan ako ng yakap.

"Don't mind that dragon, Michelle. You are not a nobody, okay?" hinawakan niya ang pisngi ko at pinatitig sa mga mata niya. At doon, tumulo na ang mga luha ko. Ang swerte ko din na sa kung saan man ako mapunta merong mga tao na nandito para I comfort ako, parang hindi ko ata kakayanin kung sakali na wala si Melissa ngayon.

"Thank you, Melissa,"

"Welcome, wag kana umiyak. Tingnan mo yung mata mo mas lalo nang singkit." Ngumiti lang ako dito at tinitigan ako. Dinala niya ang kamay niya sa necktie nang uniform ko at inayos ito . Nakita ko na parang may saya sa mga mata niya dahil sa pwesto namin. "Ganito nalang, what if. Ideliver mo na tong pizza at ako nalang mag lilinis nang table. Saglit nalang yon kase natapos mo na yung kalahati. Tapos pwede kana umuwi. Okay ba yung ganon?"

"Pero makakaabala pa ako, tas si Man—manager sabi ni—"