"မတော်တဆဆိုတာ ရှိတယ်လေ"

ချန်းခယ့်ယောင်က သူ့ဖုန်းကို အိတ်ကပ်ထဲက ထုတ်ပြီး သူ့အား screenကို ပြရင်း ပြောလိုက်သည်။

"ဘယ်အရောင် ပိုကောင်းမယ်ထင်လဲ"

ရုန်ယီသည် မျက်မှောင်ကြုတ်ကာ တစ်ချက်ကြည့်လိုက်၏။ - ၎င်းက ရေချိုးခန်းတွင် ချော်မလဲအောင် ခင်းသည့် အခင်းပြားများ ဖြစ်သည်။

“ငါ ရေချိုးနေရင်းနဲ့လည်း တစ်ခါမှ ချော်မလဲဖူးပါဘူး”

"လှတယ်မထင်ဘူးလား"

ချန်းခယ့်ယောင်က ဆိုသည်။

"အလှဆင်ဖို့သက်သက် သုံးမလို့ပါ"

ဟင့်အင်း။ လုံးဝ မလှဘူး။ ချန်းခယ့်ယောင်၏ အလှအပအပေါ် အမြင်မှာ ရုန်ယီကိုပင် သူ၏ရုပ်ရည်အသွင်အပြင်နှင့် ပတ်သက်၍ သံသယဝင်စေမိသည်။

"တစ်ခု ရွေးပေး"

ချန်းခယ့်ယောင်က သူ့ကို မျှော်လင့်တကြီး ကြည့်နေရှာသည်။

“…”

ရုန်ယီက လက်လျှော့လိုက်ပြီး

“ဒါဆိုလည်း အလင်းဖောက်တဲ့အရောင်လေး ထားလိုက်”

ချန်းခယ့်ယောင်သည် ချော်မလဲစေသည့်အခင်းပြားများသာမက ထူးဆန်းသောအရာများစွာကိုလည်း ဝယ်ယူခဲ့သည်။ တစ်နေ့ ရုန်ယီ အလုပ်မှ အိမ်ပြန်ရောက်သောအခါ ပရိဘောဂများအားလုံး၏ ထောင့်များကို ထူးဆန်းသော ပလပ်စတစ်ရောင်စုံများဖြင့် ဖုံးအုပ်ထားသည်ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။

“အခု သူတို့နဲ့ ဆောင့်မိမှာ စိုးရိမ်စရာ မလိုတော့ဘူး”

ချန်းခယ့်ယောင်က ထိုအကြောင်း ရှင်းပြလာသည်။

"ဒါပေမယ့် ငါ သူတို့ကို ဝင်တိုက်မိရင်တောင် ကြီးကြီးမားမား ဘာမှ ဖြစ်မှာ မဟုတ်ဘူးလေ"

ထမင်းစားပွဲ၏ ထောင့်လေးထောင့်မှာ အနီ၊ အဝါ၊ အပြာနှင့် လိမ္မော်ရောင်များအဖြစ် ပြောင်းလဲသွားသည်ကို ရုန်ယီက ကြည့်ပြီး ပြောသည်။

"အိမ်မှာ သူ့ဟာသူ လမ်းလျှောက်နေရင်း စားပွဲထောင့်နဲ့ ဘယ်သူက ဆောင့်မိမှာလဲ"

Mr.Rong's ချစ်မှုရေးရာ ဒိုင်ယာရီDove le storie prendono vita. Scoprilo ora