Love Me / Chaennie - Texting

|20|

"İkna ettim."

Yüzünde ki güzel gülümsemesi ile kapıyı kapattı. Tekrardan elimi tutup merdivenlere yöneldiğimizde konuşmak için ağzımı araladım.

"Zor olmuşa benziyor."

"Evet zor oldu, ama oldu. Elimden geleni yaptım."

Zor ikna ettiğini anlamam aradan geçen yarım saat sayesinde oldu.

"Teşekkür ederim."

"Asıl ben teşekkür ederim..."

Neden teşekkür ettiğini anlamadığımdan dolayı suratına sorarcasına baktım. Aralanan dudakları ile lafına devam edeceğini anladım.

"... Beni dinleyip geldiğin için."

Gülümsedim ve okul bahçesinden çıktık. Onu bu kadar kolay affettiğim için kendime kızıyordum, ama ona kızamıyordum.

Sessiz geçen bir yürüyüşün ardından konuştum.

"Burada ayrılıyoruz."

Dediğim anda yüzünü bana çevirdi.

"Neden?"

"Eve gitmiyor muyuz? Burada ayrılmamız gerekir."

Gülümsedi. Evimin olduğu tarafı geçtiğimizde konuştu.

"Hayır, eve gitmiyoruz. Kendimi affettirmeye gidiyoruz."

Affettirmek mi?

"Chae, buna gerek yok."

"Ben söylüyorsam var."

Bir şey söylemedem beni sürüklemesine izin verdim. Bir süre yürüdükten sonra geldiğimiz yerin bir kafe olduğunu anladım.

"Neden buraya geldik?"

Dediğimde bana garip garip bakmaya başladı. Tamam saçma bir soruydu ama benim tanıdığım Rosé ile şu an ki Rosé'nin arasında fark vardı.

Belki de onu en başından beri tanımamıştım.

"Ama ne yapayım? Seni en başından beri farklı tanıdım ve bu davranışların garip geliyor."

Biz konuşurken içeriye girmiştik bile.