CHRISTMAS HAUNTINGS

ENTRY 7: Carols of the Bells

Title: Carols of the Bells

Penname: StheAdventurer

Word count: 793

Story:

Christmas is when people get together with their family. But on the corners of the city, lurking on the shadows were the horror stories from that tales of the old ladies.

I heard one of the old ladies sitting in front of a sari sari store, that Christmas isn't supposed to be celebrated this early.

Nakakawalang galang daw sa mga patay.

The Christmas celebration in the country lasts for four months, starting from September, Christmas season na. Sa huling apat na buwan ng taon na iyon, nasasagasaan ng selebrasyon ng kapaskuhan ang araw ng mga patay.

I don't know how this tale become a story, I just overheard it as I was buying some ingredients for adobo. Pero di ko maiwasang kabahan at matakot sa sinabi ng matatanda.

Sabi nila, dahil nagagambala ng ingay ng apat na buwang selebrasyon ang araw kung kailan nagdadasal ang mga tao para sa mga patay, kusang bumabalik ang iba sa lupa.

On the eaves of the night, at the darkest corners of the streets, people would hear the jingles of small bells, instead of sounding festive, it sounded rather... Creepy.

Shit.

Nanindig ang balahibo ko bigla at napatigil nang tila ba nakarinig ako ng eksaktong tunog ng maliit na bell..

What the fuck?!

Wasn't it just a story? Lord naman, bat ba kasi ang dilim dito sa amin?!

Kaagad akong napatakbo na may kasamang pagpipigil ng tili. Paspasan ang pagtakbo ko para lang makalampas sa madilim na parte ng eskinitanh papunta sa bahay namin.

What the fuck. What the fuck. Holy mother of God, Mama Mary save me!!!!

Napapikit nalang ako lalo na ng marinig kong muli ang tunog ng bells.

Aaaaa, Lord ano ba... Mabait naman akong tao, I didn't eavesdrop! Narinig ko lang bat ba kailangan ng personal experience!?

Di ko maiwasang mapaluha hanggang sa makarating sa tapat ng bahay namin.

"Mama!" Halos umiyak ako nang makita ko si mama sa harap ng bahay, naghihintay sa akin.

"Esmeralda, jusko kang bata ka. Napag-utusan ka lang na bumili ng suka inabot ka na ng syam syam sa daan." Kaagad nyang sermon sa akin.

"I..." Hindi ako makasagot. Nanahimik nalang ako lalo pa at nararamdaman ko pa rin ang pangingilabot sa katawan.

Pumasok nalang ako sa loob at umupo sa sulok, hindi talaga mawala ang pangingilabot ko dahil sa narinig ko sa daan.

It's probably my hallucinations.

But after some time, narealize ko na parang tumahimik ang paligid. I ignored it, baka lumabas lang si mama. And then I heard the bells.

Kaagad na nanginginig ang buong katawan ko. Especially when a shadow topped over me. May toa sa haroaan ko, nakatayo, nakatingin sa akin. I can feel it. I can feel it staring at me, pero wala akong marinig na paghinga.

Damn it. Damn. Damn. Damn. Damn.

Humigpit ang pagkakahawak ko sa cellphone ko, slowly changing several prayers in my mind.

Pero hindi nawala ang anino sa harapan ko, it came even closer. I can smell the stench coming out of its body. It's so awful, and I can't help but feel my stomach swirl as the stench kept on spreading inside the house.

Mama!!!!

Napapikit na lang ako kasabay ng panginginig ng katawan nang makaramdam ng malamig na kamay sa aking balikat. Kasunod nito ay ang malakas kong paghiyaw.

"Esmeralda! Anong sinisigaw sigaw mo dyan?"

Napamulat kaagad ako ng mata, everything was back to normal, there's no black shadow, there's nothing of that gross stench, and no eerie sensation.

"Doon ka sa kwarto mo matulog, wag dito sa sala. May dadating na bisita ang papa mo." Pagsesermon ni mama sa akin.

Hindi na lang ako kumibo. Iniisip ko yung panaginip ko. Shit, sana panaginip lang talaga yon.

Although after that night, I've never heard of the bells ringing ever again, there's still a part in me that believes that it was not a dream. Even after I moved out my parent's house, I never had a chance to get rid of my fear of darkness...

Until it appeared again.

In the middle of the night, manila is still crowded of people trying to go home. Rush hour na kaya halos siksikan sa mga istasyon ng tren.

But I'd rather hitch a cab than be dragged here and there inside the train.

Habang nakasandal ako sa bintana ng taxi ay pinapanood ko ang mabagal na usad at daloy ng trapiko. I felt tired and drowsy at the same time, pero bigla iyong nawala ng makarinig ako ng pamilyar na tunog.

Almost ten years ago, I heard the bells ringing in the midst of the night. I thought the haunting was put into an end that very same night, but it seems like...

The carols of the bells has found its way to haunt me again.