အင္းးးဟုသံ႐ွည္ဆြဲၿပီးေခါင္းညိမ့္အျပမွာေတာ့ သခြပ္႐ိုးရဲ႕
ႏုနယ္ညင္သာတဲ့ စိုျပည္တဲ့အျပံဳးေလးက ထြက္ေပၚလာကာ
ေမာင္ကို အေ႐ွ႕မွ ဦးေဆာင္ၿပီး ေမာင့္လက္ကိုဆြဲလို႔ လြတ္
ေနေသးတဲ့ေနရာေထာင့္စြန္းေလးကိုေခၚလာခဲ့ေလသည္။
ပါလာတဲ့ အခင္းေလးကိုေသခ်ာျဖန္႔ခင္းကာ ေမာင့္ကိုထိုင္
ဖို႔ဖိတ္ေခၚလိုက္ေလေတာ့ ေမာင္ကအထြန္႔တတ္ျခင္းမ႐ွိေပမဲ့
သူအားမ်က္ေတာင္မခတ္စိုက္ၾကည့္ေနဆဲ။
ေမာင္ကြာ...မင္းကေလတကယ့္ကေလး။
အခ်ိန္ကားည 8နာရီ25မိနစ္ပဲ႐ွိေသးတာမို႔ေစာေသး၏။
မည္သူကိုမ်ွ စကားတစ္ခြန္းေျပာျခင္းမ႐ွိ၊ႏႈတ္ဆက္ေျပာေဖာ္
ပင္မရ...တခ်က္ေလးမွျပံဳးရယ္တာမ်ိဳးမ႐ွိေလတာမို႔ ရြာသား
ေတြမွာလည္း အမိန္႔ကိုမေခၚရဲမေျပာရဲၾက။
မာနႀကီးသည္ဟုပင္ထင္နိင္မည္။
"႐ိုးေလးတို႔က ဒီမွာေနရာယူထားၾကၿပီကိုး..အရီးေလးတို႔
လည္း ႐ိုးေလးတို႔နားပဲေနရာယူလိုက္ေတာ့မယ္...ဒီထပ္ၾကာ
ရင္ရြာသားေတြထပ္ေရာက္လာဦးမွာနဲ႔ ေနရာေတာင္မ႐ွိပဲေန
မယ္"
"႐ိုးက အရီးေလးတို႔ တျခားေနရာမွာေတာင္ညအိပ္မယ္
ထင္ေနတာ"
"မဟုတ္တာ...ဟိုမွာနင့္ဘေထြးကစကားေကာင္းေနတာနဲ႔
ခ်က္ခ်င္းလိုက္မလာနိင္တာ...အတူအိပ္ၾကတာေပါ့..ဟဲ့ညိဳျမ
ဟိုဘက္နည္းနည္းတိုးလို႔ရလား...ငါဒီမွာေျခေထာက္ထားဖို႔
ေနရာယူခ်င္လို႔"
"နည္းနည္းပဲတိုးလို႔ရမယ္အရီးေလး...အကုန္လံုးျပည့္က်ပ္
ေနၿပီဆိုေတာ့"
"ေအးေအးရတယ္...အဲ့ေလာက္ဆို"
အခုတင္ေတာင္ ဒီညအိပ္ဖို႔ေတာင္ေနရာကမနည္းလုေနရ၏။
ေတာ္ေသးသည္က ႐ိုးနဲ႔ေမာင္တို႔ ေထာင့္ေလးမွာေနရာရလို႔
သာေပါ့...မဟုတ္ရင္ ေမာင္အက်င့္နဲ႔သူ႔အသားကိုလူထိတာ
မႀကိဳက္တာနဲ႔တင္ ပြဲဆူေနေတာ့မွာ။
"ေမာင္ေထာင့္မွာအိပ္မယ္..ခင္ဗ်ားက ဒီဘက္မွာအိပ္"
"ေမာင့္သေဘာ"
ေမာင္ရဲ႕ငါးခူျပံဳးအျပံဳးကို ျမင္လိုက္တာေၾကာင့္ ႐ိုးေၾကာင္အ
အေလးျဖစ္မိေပမဲ့ ဘာမွေတာ့ေတြးမရ..ေမာင္ကေထာင့္ေလး
ကခင္းထားတဲ့အခင္းေပၚမွာ လွဲခ်ရင္းမွ သူကိုဆြဲခ်မယ္အျပဳ။
YOU ARE READING
မောင့်အမိန့်စည်း (ေမာင့္အမိန္႔စည္း)
Romanceအမိန္႔စည္း+သခြပ္႐ိုး ( ႐ွင္မႈန္းနံ႔သာ) အမိန့်စည်း+သခွပ်ရိုး ( ရှင်မှုန်းနံ့သာ) ခြင့္ျပဳခ်က္မရပဲ ငါ့အနားကထြက္ခြာခြင့္မျပဳနိင္ဘူး အသက္နဲ႔ခႏၶာတည္ျမဲေနသေရြ႔ မင္းကိုငါပိုင္တယ္။ BL
Chapter...24
Start from the beginning
