Biografie

Władimir Putin oraz część nieoficjalna

Władimir Putin jest jednym z najbardziej wpływowych i kontrowersyjnych polityków współczesnego świata. Jego biografia obejmuje zarówno skromne początki w rodzinie robotniczej w Leningradzie, jak i długą karierę w służbach specjalnych, administracji państwowej i na najwyższych szczeblach władzy w Rosji. W tym artykule przedstawię główne etapy życia i działalności Putina, starając się ukazać jego motywacje, cele i wyzwania, z jakimi się zmagał i zmaga nadal.

Urodzony 7 października 1952 roku w Leningradzie (obecnie Sankt Petersburg), Władimir Putin był jedynym dzieckiem, które przeżyło z trojga rodzeństwa. Jego ojciec, Władimir Spiridonowicz Putin, był robotnikiem w fabryce wagonów, a matka, Maria Iwanowna Putina, pracowała jako sprzątaczka. W młodości interesował się sportami walki, zwłaszcza judo i sambo, które uprawiał z pasją i sukcesami. Uczęszczał do szkoły średniej nr 281, gdzie był przeciętnym uczniem, lecz wyróżniał się w nauce języka niemieckiego. W 1970 roku zdał egzamin wstępny na Wydział Prawa Uniwersytetu Leningradzkiego, gdzie studiował do 1975 roku. W trakcie studiów związał się z Komitetem Bezpieczeństwa Państwowego (KGB), który zwerbował go jako agenta. Po ukończeniu studiów rozpoczął służbę w KGB, gdzie specjalizował się w sprawach niemieckich i międzynarodowych.

Jednak według nieoficjalnej wersji, Władimir Putin urodził się 7 października 1950 roku w Tierieczino a prawdziwą matką jest niejaka Wiera Nikołajewna Putina. Podczas jednego ze szkoleń w miasteczku Oczior, gdzie uczyła się w zawodzie mechanika maszyn rolnych, poznała rosyjskiego mechanika Płatona Priwałowa. Zaszła z nim w ciążę. Będąwszy w ciąży, przypadkowo odebrała list do mężczyzny, w którym okazało się, że miał żonę. Po urodzeniu się Putina, Wiera musiała udać się do odległego o ponad trzy tysiące kilometrów Taszkientu (mieszkała w mieście Tierieczino). Przyszłego przywódcę Rosji zostawiła z dziadkami. Podczas pobytu w Taszkiencie poznała Gruzina. Gieorgija Osiepaszwila. Wojskowego, pełniącego służbę w jednostce niedaleko internatu Wiery. Po ukończeniu służby, mężczyzna oświadczył się kobiecie. Co prawda, wtedy wiedza o tym, iż ona ma syna, nie przeszkadzała mu w niczym. Wyjechali do wsi Metekhi w Gruzji, ale okazało się, iż Osiepaszwili żył w nędzy, mimo to nie zatrzymało to miłości kochanków.

Rok po ślubie, Putin został przywieziony od dziadków. Miał wtedy 4 lata, nie pamiętał już swojej matki. Musiał się zaaklimatyzować w zupełnie obcej rodzinie, z obcym językiem. Mało tego, dziadkowie darzyli go dostatecznymi warunkami, a w Gruzji czekała go bieda. Po urodzeniu się córki, Gieorgij zmienił nastawienie do Władimira. Co najgorsze, mężczyzna i tak mało zarabiał, więc postanowił nie finansować już wychowania Putina. Również mężczyzna lubił popadać w alkoholistyczne pobudki, a wtedy okładał kijem małego przywódcę Rosji. Maluch natomiast często uciekał nad rzekę Kurę. Był chłopcem skrytym, zaniedbanym, wygłodniałym, dokarmiali go tylko sąsiedzi. W dzieciństwie często płakał, cierpiał - stąd wzięła się jego miłość do sztuk walki (sambo), by obronić swoje dobre imię.

Putin po raz to czwarty został oddany, wywieziony przez matkę do domu swoich rodziców, czyli ponownie zaczęli opiekować się nim dziadkowie. Putin miał tylko 9 lat. Ale dziadkowie byli schorowani, nie dawali rady się już nim zajmować. Oddano go do małżeństwa Władimira Spiridonowicza Putina, wychowywany surowo, ale w dobrobycie.

W latach 1985-1990 Putin pracował jako oficer KGB w NRD, gdzie zajmował się m.in. werbunkiem agentów, inwigilacją i dezinformacją. W tym okresie poznał swoją przyszłą żonę, Ludmiłę Szkriebniewą, z którą ożenił się w 1983 roku i miał dwie córki, Marię i Katerinę. Po powrocie do ZSRR, Putin kontynuował służbę w KGB, awansując na stanowisko dyrektora departamentu ds. stosunków z krajami socjalistycznymi. W 1991 roku, w obliczu rozpadu ZSRR i próby puczu przeciwko Michaiłowi Gorbaczowowi, Putin zrezygnował z pracy w KGB i przeszedł do administracji Anatolija Sobczaka, ówczesnego burmistrza Leningradu. Putin był bliskim współpracownikiem i protegowanym Sobczaka, pełniąc funkcje doradcy, zastępcy i szefa komitetu ds. stosunków zewnętrznych. W 1996 roku, po przegranej Sobczaka w wyborach, Putin przeniósł się do Moskwy, gdzie objął stanowisko zastępcy szefa administracji prezydenta Borysa Jelcyna. W 1998 roku został mianowany dyrektorem Federalnej Służby Bezpieczeństwa (FSB), następczyni KGB, a w 1999 roku - sekretarzem Rady Bezpieczeństwa Federacji Rosyjskiej.

W sierpniu 1999 roku Jelcyn ogłosił, że Putin będzie jego następcą na stanowisku prezydenta Rosji. W tym samym miesiącu Putin został premierem, a w grudniu, po rezygnacji Jelcyna, przejął obowiązki głowy państwa. W marcu 2000 roku wygrał wybory prezydenckie, uzyskując 52,9% głosów. Jako prezydent Putin podjął szereg działań mających na celu umocnienie władzy centralnej, odbudowę gospodarki i prestiżu Rosji na arenie międzynarodowej, a także stłumienie separatyzmu i terroryzmu, zwłaszcza na Kaukazie Północnym. Wśród jego najważniejszych inicjatyw były: reforma systemu podatkowego, federalnego i sądowniczego, rozwój sektora energetycznego i zbrojeniowego, walka z korupcją i oligarchią, przywrócenie kontroli nad mediami i organizacjami pozarządowymi, poprawa relacji z Chinami i Indiami, konfrontacja z USA i NATO w sprawach takich jak rozszerzenie NATO, tarcza antyrakietowa, interwencja w Iraku i Afganistanie, kryzys ukraiński i syryjski. Putin cieszył się dużym poparciem społecznym, dzięki czemu w 2004 roku został ponownie wybrany na prezydenta, zdobywając 71,3% głosów.

W 2008 roku, zgodnie z konstytucją, Putin nie mógł ubiegać się o trzecią kadencję prezydencką. Zamiast tego poparł swojego premiera, Dmitrija Miedwiediewa, który wygrał wybory i mianował Putina na stanowisko premiera. W tym okresie Putin nadal odgrywał kluczową rolę w polityce Rosji, kierując rządem i partią Jedna Rosja, a także angażując się w sprawy międzynarodowe, takie jak wojna w Gruzji w 2008 roku czy kryzys finansowy w 2009 roku. W 2011 roku Putin ogłosił, że zamierza ponownie kandydować na prezydenta w 2012 roku, co wywołało falę protestów opozycji i społeczeństwa obywatelskiego, domagających się demokratyzacji i wolnych wyborów. Pomimo tego Putin zwyciężył w wyborach, otrzymując 63,6% głosów. W swojej trzeciej kadencji prezydenckiej Putin kontynuował politykę umacniania władzy i wpływów Rosji, zarówno wewnętrznie, jak i zewnętrznie. W 2014 roku doprowadził do aneksji Krymu i interwencji na wschodniej Ukrainie, co spowodowało ostrą reakcję Zachodu i nałożenie sankcji na Rosję. W 2015 roku zdecydował się na interwencję wojskową w Syrii, wspierając reżim Baszara al-Asada i przeciwstawiając się siłom opozycyjnym i dżihadystycznym. W 2016 roku został oskarżony o ingerencję w wybory prezydenckie w USA, mającą na celu wspomóc zwycięstwo Donalda Trumpa nad Hillary Clinton. W 2018 roku Putin ponownie wygrał wybory prezydenckie, uzyskując 76,7% głosów. W 2020 roku przeprowadził zmianę konstytucji, która umożliwiła mu pozostanie na stanowisku prezydenta do 2036 roku.

Władimir Putin jest bez wątpienia postacią, która zaważyła na losach Rosji i świata w XXI wieku. Jego biografia pokazuje, jak z niepozornego oficera KGB stał się jednym z najpotężniejszych i najbardziej wpływowych liderów politycznych.