Biografie

Lech Wałęsa

Lech Wałęsa urodził się 29 września 1943 roku w Popowie. Jego ojcem był Bolesław Wałęsa a matką Feliksa Wałęsa. Był on czwartym i zarazem ostatnim dzieckiem z tego małżeństwa. Jego ojciec tuż przed wybuchem II Wojny Światowej został wcielony do wojska. Niedługo po narodzeniu syna został aresztowany przez gestapo i wysłany do obozu pracy z którego udało mu się uciec, jednak na skutek wykończenia zarówno fizycznego jak i psychicznego zmarł, gdy Lech miał 2 latka. W krótce Feliksa ponownie wyszła za mąż, czego owocem była kolejna trójka dzieci. Dzieciństwo Wałęsy nie należało do najłatwiejszych; po powrocie ze szkoły musiał on wraz ze swoim licznym rodzeństwem pomagać matce w gospodarstwie, wykonywać wiele zadań i masę obowiązków. Aczkolwiek ciężka sytuacja rodzinna zahartowała go tylko i wykuła w nim charakter. W 1959 roku Lech rozpoczął naukę w szkole zawodowej w Lipnie. W tym czasie należał do Związku Młodzieży Socjalistycznej i Związku Młodzieży Wiejskiej. Po zakończeniu jej z biegiem czerwca 1961 r. zaczął pracować jako elektryk w Państwowym Ośrodku Maszynowym w Łochocinie. Zawód ten wykonywał przez siedem lat aż do roku 1967. W latach 1963-1965 ponadto odbywał służbę wojskową w jednostce w Koszalinie. Następną swoją pracę rozpoczął, kiedy 2 czerwca 1967 r. został zatrudniony jako elektryk okrętowy na Stoczni Gdańskiej. W grudniu 1970 r. Wałęsa był jednym z przywódców strajku w swoim zakładzie pracy, przez co w 1976 r. został z niego zwolniony za publiczną krytykę koncesjonowanych organizacji związkowych. W 1980 roku brał udział w dalszych protestach, po których władze zgodziły się na główne postulaty pracowników. Lecha i zwolnionych robotników na nowo zatrudniono, a protest się zakończył. 17 września 1980 r. Wałęsa stanął na czele nowo utworzonej Krajowej Komisji Porozumiewawczej, organu koordynującego Związek Zawodowy „Solidarność”. W 1981 roku na początku wybrany został na przewodniczącego zarządu Regionu Gdańskiego. W późniejszym okresie Lech, mający ponad 55% poparcie (i to w pierwszej turze) stanął na czele pierwszego organu naczelnego – Krajowej Komisji Porozumiewawczej NSZZ ,,S” (Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego ,,Solidarność”). Prowadzony przez niego ów związek zawodowy przerodził się w późniejszym czasie w masowy ruch społeczno-polityczny, liczący miliony strajkujących robotników i olbrzymią liczbę strajków działających na obszarze całego kraju... Natychmiast po wprowadzeniu stanu wojennego 13 grudnia 1971 r. Lech Wałęsa oraz część działaczy opozycyjnych została aresztowana i internowana. Z początku Wałęsę przetrzymywano w rządowej willi w Chylicach pod Warszawą, a następnie przeniesiono do Otwocka. Władze komunistyczne szantażowały go przez zmuszanie do utworzenia nowej ,,Solidarności” kontrolowanej przez nie. Lech jednak nie zgodził się na to i w maju 1982 r. został ponownie przeniesiony – tym razem do Armałowa w Bieszczadach. Wolność odzyskał dopiero w listopadzie tamtego roku. Aczkolwiek od czasu zwolnienia przez kolejne lata objęty był nadzorem milicji i inwigilacji od strony funkcjonariuszy służb specjalnych. Wałęsa jednak mimo zdelegalizowaniu NSZZ ,,Solidarność” do końca lat 80 pozostał na jej czele. 5 października 1983 roku Komitet Noblowski ogłosił decyzję o przyznaniu Lechowi Wałęsie Pokojowej Nagrody Nobla. Statuetkę odebrała jego żona - Danuta Wałęsa, którą poślubił 8 listopada 1969 r. Sam Lech nie mógł pojechać na galę, gdyż władze komunistyczne uniemożliwiały mu wyjazd do Oslo odmawiając wydania paszportu. W roku 1987 założył i stanął na czele półlegalnej Krajowej Komisji Wykonawczej NSZZ ,,S”. 25 kwietnia 1988 r. w Bydgoszczy i Inowrocławiu rozpoczęły się strajki. 26 kwietnia dołączyła do nich Huta im. Lenina w Krakowie, oraz 2 maja robotnicy ze Stoczni Gdańskiej. Jednak zostały one gwałtownie przerwane, ponieważ w nocy z 4 na 5 maja ZOMO brutalnie spacyfikowało hutników z Krakowa. 15 sierpnia protesty wybuchły na nowo. Strajk rozpoczęli górnicy w kopalni „Manifest Lipcowy” w Jastrzębiu-Zdroju. Do 20 sierpnia strajk objął szereg kopalń, a w dwa dni później dotarł z powrotem do Stoczni Gdańskiej. Do strajku przyłączyły się pozostałe gdańskie stocznie: Północna, Remontowa, Wisła i Radunia. Władze PRL zostały ponownie zmuszone do negocjacji. 25 sierpnia Wałęsa sformułował swoje postulaty w stosunku do władz: legalizacja „Solidarności”, reforma prawa o stowarzyszeniach, swoboda zakładania klubów politycznych. Biuro Polityczne uznaje postulaty za niewygórowane i z inicjatywy gen. Jaruzelskiego władze decydują o przystąpieniu do rozmów z przedstawicielami „Solidarności”. Strajk został zakończony ugodą. 31 sierpnia 1988 r. Wałęsa spotyka się z Czesławem Kiszczakiem – szefem resortów siłowych państwa i osiągnął z nim porozumienie w sprawie rozpoczęcia obrad rządu z opozycją w zamian za wygaszenie zorganizowanej przez ,,Solidarność” fali strajków. Rozpoczęło to narady Okrągłego Stołu. Narady Okrągłego Stołu trwały trzy miesiące - rozpoczęły się 6 lutego 1989 r. a zakończyły 5 kwietnia owego roku. W ich wyniku możliwa była reformacja Konstytucji Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej i możliwość przeprowadzenia parlamentarnych wyborów w państwie. Wybory odbyły się w czerwcu 1989 r. i doprowadziły do znacznego zwycięstwa Komitetu Obywatelskiego, który zajął wszystkie z 35% pochodzących z wolnego wyboru miejsc w Sejmie. W sierpniu Wałęsa zorganizował spotkanie z przewodniczącymi Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego i Stronnictwa Demokratycznego zawiązując w Sejmie koalicję, która utworzyła następnie rząd Tadeusza Mazowieckiego. Był to pierwszy niekomunistyczny rząd w powojennej Polsce. 31 grudnia 1989 roku weszła w życie ustawa o zmianie Konstytucji PRL, w której między innymi zmieniono nazwę państwa na Rzeczpospolitą Polską. W latach 1989–1991 jako efekt działań politycznych, państwo to uległo przekształceniu w demokratyczną Rzeczpospolitą Polską, określaną jako III Rzeczpospolita. W dwóch turach wyborczych przeprowadzonych w listopadzie i grudniu 1990 r. Lech Wałęsa został w wyborach powszechnych wybrany na sprawowanie urzędu Prezydenta Rzeczpospolitej Polski. Następne dwie tury wyborcze przeprowadzone 5 i 19 listopada 1995r. przegrał z Aleksandrem Kwaśniewskim. Na pewno Lech Wałęsa stał się jednym z głównych symboli obalenia komunizmu w Polsce. Jak sam twierdzi ,,Zawsze byłem bezczelnie prosty. Mówiłem, co wiedziałem i odpowiadałem, jak potrafiłem.” Mimo że nie skończył studiów i był prostym elektrykiem, to na kartach historii wyraźnie wyrył swoje imię i nazwisko.

Autor: Atsinum--Kein