ပြန်ရောက်မှ နေနေ သူ့ကို သေချာ အကျိုးအကြောင်း ပြောပြရင်တော့ စိတ်ဆိုးပြေလောက်ပါတယ် ။
နေနေကလည်း ဝီရဦးခေါင် အလစ်ကို ခိုးထွက်လာတာ တစ်ရက်ခရီးဆိုပြီးအဝတ်တစ်ထည်ကိုယ်တစ်ခု နဲ့ လက်ထဲငွေသားနည်းနည်းသာ ပါသည် ။
" အန်တီရေ ရှမ်းခေါက်ဆွဲသုံးပွဲကို တစ်ပွဲစာပေါင်းချပေးပါ ပြီးတော့ လိမ္မော်သီး ဖျော်ရည် မတ်ခွက်နဲ့တစ်ခွက် အပြည့်ယူမယ် "
မနက်ထဲက ရထားဆိုက်ဆိုက်ချင်း နေနေ လူပျောက် ရှာပုံတော်ထွက်လာတာ ရေတစ်ငုံတောင် ပါးစပ်ထဲ မဝင်သေး ဗိုက်ကလည်း ဆာနေပြီမို့ ခပ်ဝေးဝေးရောက်တဲ့အထိ လမ်းဆက်လျှောက်ပြီးမှ တွေ့တဲ့ ဆိုင်တစ်ဆိုင်ဝင်ထိုင်ကာ ရှမ်းခေါက်ဆွဲတစ်ပွဲ မှာလိုက်တယ် ။
အခုတလော နေဥတ္တရာ အစားဆိုဘာမှမရှောင်တော့ ။ မြင်သမျှ တွေ့သမျှ သားရေစာမုန့်ကအစ ပါးစပ်ထဲအကုန်ကောက်ထည့်နေတာ ။
လူက ဘယ်လောက်စားစား ဝမလာလို့ အဲ့တစ်ခုတော့ ကောင်းတယ် ။
နေနေက လူတော့ ဝမလာဘူး ဒါပေမဲ့ ဗိုက်ကတော့မနေဘူး စားပြီးသောက်ပြီးရင် ဗိုက်ကလေးကိုပူလို့ ။
" လိုတာရှိရင် အန်တီ့ကိုပြောနော် သား "
အန်တီကြီး အနားရောက်လာတာနဲ့ နံ့သာဖြူ သနပ်ခါးအနံ့လေးက မွှေးနေပြီး ဆံနွယ်အရှည်ကို တစ်ပတ်ထုံးလေးထုံးထားတာမို့ နေနေ စိတ်ထဲ ကြည်နူးတာလား ဘာလားမပြောတတ် ။
ဒီလိုမျိုး ယဥ်ယဥ်လေးတွေ ဆို နေနေက အရမ်းသဘောကျတာ ။
" ဟုတ် ဟုတ် ဘာမှတော့ မလိုပါဘူး ဟီး ကောင်းကောင်းစားပါ့မယ် "
" အင်္ကျီလှန်ပြီး အန်တီ့ကို ဗိုက်ကလေးပြပါဦး သား "
သူ့ရှေ့မှာပဲ ဝင်ထိုင်ကာ ဗိုက်ကိုလှန်ခိုင်းလာတဲ့ အန်တီကြီး ကြောင့် နေနေလည်း အူကြောင်ကြောင်လေးဖြစ်သွားရသည် ။
" သား သားကို ပြောတာလား အန်တီ "
" လိမ္မော်သီး လေးကို နံ့သာဖြူ အနံ့ကလေးကောင်းချီး ပေးချင်လို့ "
" လိမ္မော်သီး ကို ပေးချင်တာလား သားက လိမ္မော်သီး မဟုတ်ဘူး ဟီးဟီး "
Chapter 18
Start from the beginning
