"အား!!!"

မင်းဆက်ဝဏ္ဏပင့်သက်ရှိုက်လိုက်ရင်း

"အရှင့်သားအဆင်ပြေရဲ့လား..အဆုံးထိဝင်သွားပြီနည်းနည်းနာမယ်ထင်တယ်"

'ဒီခွေးမသားကတော့'

ပန်ဒိုရာဆံပင်လှမ်းဆွဲဖို့လုပ်ပေမယ့်လက်နှစ်ဖက်လုံးကအိပ်ယာပေါ်ဖိချခံလိုက်ရသည်။

"အရှင့်သားမရုန်းပါနဲ့တော့..ရုန်းရင်ပိုနာလိမ့်မယ်"

ပန်ဒိုရာအံကြိတ်လိုက်ပြီး

"ဖြည်းဖြည်းလုပ်!"

အချိန်အတော်ကြာကစားပြီးနောက်မှာပန်ဒိုရာရေပြန်ချိုးလိုက်ရပြီးဆေးနောက်တစ်ခါပြန်ထည့်ခံလိုက်ရသည်။

"အရှင့်သားနောက်ဆိုပြသနာမရှာပါနဲ့ကျွန်တော်မျိုးတို့အချင်းချင်းရန်ဖြစ်ကြတယ်ဆိုရင်တောင်တခြားလူထပ်ဝင်လာမှာကိုတော့လက်မခံကြပါဘူး"

"ဒီအိမ်ရှေ့စံမှာတခြားလူဘယ်သူမှာမရှိဘူး!!"

ပန်ဒိုရာအသံကအနည်းငယ်ဒေါသသံပါနေသည်။

"အိုး..ဒါဆိုခုနကဘာလို့တာဝန်ကျတဲ့လူလုပ်ထားတာမဟုတ်ဘူးလို့ပြောလဲကျွန်တော်မျိုးနဲ့အတူနေချင်လို့ခွင်ဆင်တာလား!"

"အဲ့တာသူရမြတ်သူလေ!!"

မင်းဆက်ဝဏ္ဏကသူ့ကိုစိမ်းစိမ်းဝါးဝါးကြည့်လာကာ

"အရှင့်သားကအမြဲတမ်းဘက်လိုက်တယ်..တကယ်ဆိုသူ့အလှည့်မှမဟုတ်ပဲ,အလှည့်မဟုတ်ပဲအတူနေလို့ရတယ်ဆိုရင်ဘာလို့ကျွန်တော်မျိုးကထိန်းချုပ်ထားရမှာလဲ"

"မဟုတ်ဘူး!"

"လေ့ကျင့်ရေးနားချိန်တွေကျကျွန်တော်မျိုးလည်းအရှင့်သားကိုလာတွေ့ပါ့မယ်"

"မလိုဘူး!"

"ဒါမှမဟုတ်အရှင့်သားကျွန်တော်မျိုးအဆောင်ဆီကြွလာလဲအဆင်ပြေပါတယ်"

"မပြေဘူး!"

"လေ့ကျင့်ရေးပြီးရင်အရှင့်သားနန်းဆောင်ထိလမ်းလျှောက်ရတာတအားပင်ပန်းတာပဲ"

"အဲ့တာဆိုမလာနဲ့!"

"အရှင့်သားကပဲရွေးပေးပါကျွန်တော်မျိုးဆီလာမယ်ဆိုတစ်ခေါက်ပဲကျွန်တော်မျိုးကလာရမယ်ဆိုအကြိမ်ရေအကန့်အသတ်မရှိဘူး"

ဘုရင်ကြီးရဲ့အနောက်ဆောင်ကအန္တာယ်များလွန်းတယ်!Where stories live. Discover now