Badem Şekeri

4. Bölüm: Koca Bir Galaksiydi 👀

Hasta olmuştum ve en nefret ettiğim şeyde buydu. Tüm gün bitkisel hayattaymış gibi uzanıp iyileşmeyi beklemek çok saçma geliyordu. En iyisi anneme anlatmaktı. Ağlayama numarası yaparak aşağıya indim. Annem kahvaltıyı hazırlıyordu.

-Anne, ben hasta olmuşum, dedim uzatarak.

-Nee! nasıl başardın tabi o yağmurda şemsiyesiz çıkarsan yamyaş olup gelirsen normaldir, diye siteme başladı .

- Eee anne tedavi yöntemin ne? dedim demogaji yaparak bir bakış attım.

- Ne yapacağım üşütmüşsün işte git yorgana sarılır iyileşirisin, dedi.

Bende yüzümü asarak odama doğru merdivenlerde takıla takıla gittim. Yorganıma sarıldım ama gerçekten çok halsizdim. Boğazım şişmişti. Burnum akıyordu. Ter içinde kalmıştım. Gözlerimi sanki bir ateş parçası sarmıştı. O sırada mesaj geldi WhatsApp'a baktım Alev grup kurmuştu. Ali, Alev, Evren ve ben. Hangi ara bu kadar samimi oldular diye düşünmeden edemiyordum . Ağaç evden çıkarken zaten gece oluyordu o ara kaynaşmış olabilirlerdi. Kafamı tekrar yastığa koydum. Art arda mesajlar geliyordu. Kafamı kaldırmadan elimi telefona uzattım gözlerimi ateşten dolayı açamıyordum. Kısık gözümle okumaya çalıştım.

✓✓Alev: Hey grup! Uyanın artık bugün görevimiz var. ⁸.3⁰

✓✓Ali: Ben hazırım göreve canım çok sıkılıyor zaten. 8.31

✓✓Ali: Görev ne? 8.32

✓✓Alev: Sürpriz sadece kendinizi getirin yeterli. 8.33

✓✓Evren: nasıl bir görev ben biraz yabancıyım. 🫣 8.45

✓✓Alev: Ya sürpriz diyorum denmezz. 8.45

✓✓Evren: Peki, konum at. 8.46

✓✓Alev: Asya, sen gelemeyecek misin? Bıraktım demiştin hala emin misin? 8. 50

✓✓Ben: Gelemem ki çok hastayım ben. 🥺 Hem tam bırakmamışta olabilirim. 8.51

Evren de gidiyordu gitmek çok istedim. Ama görev 1 aklıma geliyor. Hasta olmasaydım görev 1 i bile çiğnerdim. Evrenle bir gün geçirmeye değerdi.

✓✓ Evren: Geçmiş olsun Asya. 8. 51

✓✓ Alev: Kuzum geçmiş olsunn. 8.52

✓✓ Ali: Çok kötü müsün? 8.52

✓✓ Ben: Yok iyileşirim ben grip sadece. Siz keyfinize bakın. 8.53

✓✓ Ali: Tamam, görüşürüz. 8.54

✓✓ Ben: Görüşürüz. 8.55

Konuşma bitti ve ben daha da kötü hissettim. Ne yapacaklar bugün diye düşünüp durdum. Gitmek istiyorum ama gidemiyorum bu çok kötü bir durum.

- Yok yok gitmeliyim. Evrenle yapılacak ilk etkinlik olacaktı, dedim.

Yatağımdan kalktım. Ama o kadar halsizdim ki tekrar uzandım ve gitmeme kararı aldım. Gözlerimle dolabımdaki ayndan kendime baktım göz altım morarmıştı, dudak rengim açık pembe olmuştu. Daha fazla bakmak istemedim yutkunmaya çalıştım ama boğazım ağrıyordu. En iyisi uyumaktı ve ben gözlermi kapattım. Uyumuştum. Kapının sesi ile gözlerimi açtım biraz olsun uyumuştum bu uyku bana iyi gelmişti. Ama gelen kapı sesi beni uyandırmaya yetmişti.

Yarı açık olan gözümle karşımda Evren'i gördüm ve gözlerimi tamamen açtım. İnanmamıştım. Ellerimle gözlerimi ovuşturarak tekrar baktım. Yine o masum gözleri ile bana bakıyordu. Uzanık olduğum için mi bilmiyorum ama saçları dünyanın 7 harikasından biri olmaya adaydı. Uzun boyu, tombik yanakları ve o boncuk gözleri ile bana doğru yürüyordu. Her şeyi bir rüya sanmıştım ta ki arkasından Alev'i görmeyene kadar. Alev'in ardından Ali de geldi. Alev bağırarak: