Well-behaved Women Seldom Make History (#SCBC2024) (#TDASG2024) (#SSBC24)

ΝΖΙΝΓΚΑ ΟΥΜΠΑΝΤΕ: Η μητέρα της Αγκόλας

Όταν ο πατέρας τους πεθανε στα 34 της και ο Ουμπάντι έγινε επιτέλους γκόλα, για να διασφαλίσει πως δεν θα υπήρχε κίνδυνος να του κλαπεί ο θρόνος, σκότωσε τον γιο της Νζίνγκα όσο ήταν μωρό και στείρωσε την Νζίνγκα και τις αδερφές της, την Καμπού και την Φουνζί. Αυτό ρήμαξε περισσότερο την σχέση των δύο αδελφών, με την Νζίνγκα και τον άντρα της (το όνομα του οποίου δεν μας έχει σωθεί) να διαφεύγουν προς την γειτονική χώρα της Ματάμπα. Παρόλα αυτά, επειδή ο Ουμπάντι αντιμετώπιζε συνέχεια προβλήματα με τους Πορτογάλους, της ζήτησε να επιστρέψει για να διαπραγματευτεί μαζί τους.

Σας παρουσιάζω το λεγόμενο γεγονός.

...

Η Νζίνγκα είχε βάλει στόχο να κάνει μεγαλοπρεπή είσοδο. Είχε στολίσει τα πυκνά μαλλιά της με ένα κόκκινο φτερό από παγώνι. Είχε επιλέξει τα πιο φανταχτερά κοσμήματα να βαραίνουν τα χέρια της. Αντίθετα με τους προηγούμενους αρχηγούς του Ουντόνγκο, εκείνη είχε φορέσει την παραδοσιακή φορεσιά του λαού του Ουμπούντου όταν επρόκειτο να συνάψει συμφωνίες με ξένους: ένα κόκκινο ύφασμα να καλύπτει τους ώμους και το στήθος της και μια προβιά με άσπρα και μαύρα σημάδια να καλύπτουν το κάτω μέρος, καλά στερεωμένη με μια ζώνη φτιαγμένη από φλοιό μπαομπάμπ. Το δέρμα της ήταν πασπαλισμένο με πούδρα*, υποδεικνύοντας της πνευματική και στρατιωτική δύναμη που είχε αποκτήσει με την επίδειξη της ανδρείας της στο πεδίο των μαχών. Η συνοδεία της την μετέφερε σε μια επιβλητική σανίδα φτιαγμένη από φοίνικα, όπως άρμοζε σε κάθε βασιλικό μέλος. Είχε μάλιστα φέρει και το πολεμικό της τσεκούρι, για να υπενθυμίσει σε κανέναν δύστροπο Πορτογαλο τις στρατιωτικές της ικανότητες.

* Στα αγγλικά, είναι powder. Υπήρχαν άπειρες σημασίες: μπορεί να μεταφραζόταν ως σκόνη, πυρίτιδα ή (αυτό που επέλεξα εγώ) πούδρα.

Και να'την τώρα που κατέφθανε στην Λουάντα, και συγκεκριμένα, στον χώρο της Πορτογαλικής κυβέρνησης, όπου αποτελούνταν από μία σειρά μονόροφων κτηρίων. Η μυρωδιά από την αλμύρα της θάλασσας της έσπασε την μύτη και το κράξιμο των γλάρων την εκνεύρισε. Καμία σχέση με τον τόπο διανομής της, που ήταν περικυκλωμένο από ένα ποτάμι, με μόνιμους κατοίκους κάτι νωχελικούς ιπποπόταμους.

Πλήθος στρατιωτών την υποδέχτηκε, τοποθετημένοι σε σειρά, όπως άρμοζε σύμφωνα με την εκπαίδευσή τους, με τις πανοπλίες, τα κασκέτα και τα πιστόλια τους να λαμποκοπούν στον αφρικανικό ήλιο. Παρά το στωικό παρουσιαστικό τους, τους είχε κερδίσει η περιέργεια και έμεναν να κοιτάζουν με ανοιχτό το στόμα την αλλόκοτη (για τα δεδομένα τους) αμφίεση της, την μεγάλη της συνοδεία, το μελαμψό της δερμα, τα σκούρα μάτια της, την κορμοστασιά της, αγέρωχη σαν αίλουρου, τα πόδια της, ευκίνητα σαν αντιλοπης, το κροκοδειλίσιο χαμόγελο της.