Έπεισα τους γονείς μου να πάω στον αγώνα του αδελφού της Αναστασίας, ιδικά αφού θα πηγαίναμε με αμάξι.
Έτσι ετοιμάστηκα, βάζοντας ένα φαρδύ φουσκωτό τζιν γνωστό ως
"Κάργκο"
Και φυσικά το συνόδεψα με μια ωραία εξίσου φαρδιά μαύρη μπλούζα.
Δεν είμαι και τόσο φαν των κολλητών ρούχων.
Αν και στο στάδιο τα κολλητά ρούχα που φόρεσα, ήταν πολύ βολικά για τρέξιμο και άσκηση, απλά εμένα δεν μου αρέσουν, μου θυμίζουν . . .διάφορα πράγματα. . .
*Ντριν το κινητό χτυπάει
Εγώ : Έλα
Α: είμαστε κάτω από το σπίτι σου
Εγώ : Έρχομαι ! Είπα και αμέσως έβαλα παπούτσια, πήρα το τσαντάκι μου γιατί χωρίς αυτό δεν πάω πουθενά και βγήκα έξω από την πόρτα.
Χαιρέτησα την Αναστασία που ήταν μέσα στο αμάξι στο πίσω κάθισμα και μου έκανε χώρο για να κάτσω και εγώ
Εγώ : Γεια σας κυρία Όλγα ! Φώναξα χαρούμενα χαιρετώντας την μητέρα της Αναστασίας.
Ο(λγα) : Καλησπέρα κορίτσι μου ! Τι κάνεις πως είσαι ; Ρώτησε ευγενικά και εξίσου χαρούμενα
Εγώ : Καλά είμαι, εσείς ;
____________________________
Φτάσαμε στο στάδιο λίγα λεπτά πριν ξεκινήσει ο αγώνας.
Καθίσαμε σε θέσεις οι οποίες βολευανε πολύ για να φωτογραφίσουμε τους αθλητές και να ανεβάσουμε στορυ στο ινστα φυσικά ώστε να μάθουν όλοι τι κάναμε σήμερα ημέρα Σάββατο στης 8 το βράδυ.
Το καλό ήταν ότι δεν υπήρχε πολύς κόσμος και αυτό με έκανε να αισθάνομαι πιο άνετα
ΤΙ ΗΘΕΛΑ ΚΑΙ ΤΟ ΕΙΠΑ ?!
Μέσα σε λιγότερο από 4 λεπτά όλη η αίθουσα είχε γεμίσει με κόσμο.
Αφού είσαι γρουσουζα
Και εσύ δεν πας πίσω !
Ευτυχώς κανείς δεν είχε καθίσει δίπλα μου, κάτι το οποίο με κρατούσε σε έντονο σασπένς.
"Δεν κάθεται κάποιος εδώ έτσι ;" Άκουσα ξανά αυτήν την πλέον ενοχλητικά γνώριμη φωνή.
"Ο-οχι" είπα τραυλιζοντας και ο αγαπητός Λουίς κάθισε δίπλα μου
Τι σκατα! Με ακολουθεί παντού ?!
Τον κοίταξα διακριτικά και η Αναστασία μου έκανε νόημα δαγκώνοντας ελαφρώς τα χείλη της κάνοντάς με να την χτυπήσω δυνατά στον ώμο της.
"Εεε αυτό πόνεσε !"
"Εεε τότε μην υπονοείς βλακείες "
Εντομεταξυ ο άλλος δεν είχε καταλάβει τίποτα,αφού ήρθε ένας φίλος του και κάθισε δίπλα του,ευτυχώς- εννοώ δυστυχώς ,δεν κάθισε ανάμεσα μας.
Ο αγώνας ξεκίνησε.Φωνές, κακό και απανωτά βρισιδια γέμισαν τον μεγάλο χώρο.
Η Αναστασία φώναζε με πάθος βρίζοντας και βγάζοντας όλο της το είναι.
Εγώ από την άλλη καθόμουν ήσυχα και παρατηρούσα τον αγώνα όσο πιο ήρεμα μπορούσα, δεν μου αρέσουν οι βρισιές ,τουλάχιστον δεν μου αρέσει να γνωστοποιω στον άλλο την δισαρέσκεια μου με αυτόν τον τρόπο.
Γύρισα το βλέμμα μου προς τον Λουίς ο οποίος επίσης δεν ακούστικε καθόλου κατά την διάρκεια του πρώτου ημιχρόνου του αγώνα.
Καθόταν ήρεμα με το βλέμμα του αχανές να κοιτάζει τον αγώνα.
Τα χέρια του σταυρωμένα ,το κορμί του ίσιο σαν λαμπάδα, τα μάτια καρφωμένα μπροστά και τα πόδια σε μια απερίγραπτα ίσια ευθεία.
Εντυπωσιάστηκα λιγάκι.
Το πρώτο ημίχρονο τελείωσε και ήταν η ώρα του διαλείμματος.
Η Αναστασία βγήκε έξω να πάρει λίγο αέρα και εγώ κάθισα στο κινητό μου ,όσο μπορώ κοιτώντας ότι πιο άσχετο υπάρχει μόνο και μόνο για να μην ρίξω το βλέμμα μου πάνω στον άντρα που καθόταν δίπλα μου .
---------------------------------------
Συγνώμη, ξέρω ότι το κεφάλαιο ήταν μικρό αλλά πραγματικά το πρόγραμμά μου είναι γεμάτο.
Έχω ένα σορό διαγωνίσματα, εκθέσεις και τεστ, αλλά αντέχω ( ακόμη )
Ευχηθείτε μου καλή τύχη, σας παρακαλώ !!
Ελπίζω και εσείς να είστε καλά, με λιγότερες υποχρεώσεις ┌(・。・)┘♪
Σας αγαπώ !!!
YOU ARE READING
Heal my broken heart
Romance[ ΥΠΟ ΔΙΟΡΘΩΣΗ ] "Θέλεις να γίνεις η πριγκίπισσα μου ; " Είπε με τα μάτια του να καίνε κάθε σπιθαμή του δέρματος μου. "Ε-εγώ" προσπάθησα να μιλήσω αλλά ήταν πρακτικά αδύνατο . Η απόσταση μεταξύ μας λιγόστευε διαρκώς με τα χείλη του να πλησιάζουν επ...
