IKA - SIYAM NA UTOS

C-6

LUMANGITNGIT ang pintuan ng buksan ni Kyo ang isang pintuan ng kuwarto. Awtomatikong napapikit siya at hindi mapigilang humigut ang palad niya sa serendura nang maalala ang pangyayareng paulit-ulit na umaaninag sa ala-ala niya.

"I love you, Nat." bulalas sa labi ni Kyo habang kapit niya ng mahigpit sa bewang si Nat.

Dinala silang dalawa sa loob ng kuwarto ng hindi nila namamalayan. Naghahalikan lamang sila no'n at hindi na mapigilang nauwi at mapigilan ang pusok na bumabalot sa kanilang katawan.

Dahan -dahang hinubad ni Kyo ang uniform ni Nat sa mga sandaling iyon. Dahan-dahan na may halong panggigil. Habang si Nat naman na tila ba isang pipi at hinahayaan na lamang matapos ang ginagawa ni Kyo sa kaniya. Blanko na rin ang isip ni Nat dahil sa init na pinaparamdam ni Kyo.

Matapos alisin ni Kyo ang natitirang saplot ay mabilis nitong sinungaban ang bagay na nasa harapan nito. Tanging ungol ang namutawi sa labi ni Nat na patuloy naman sa paglalaro ang palad ni Kyo sa kanang maumbok na dibdib ni Nat. Kapwa wala na sila sa suhesyon kung kaya't saan 'man mapunta ang mainit na eksena ay malaya nilang tatanggapin.

Para silang mag-asawang bagong kasal, dahil iyon ang kauna-unahang naging maging mapusok sila ni Nat. Ngunit naandoon ang laging pag-iingat. Ngunit iba ngayon. Nakikita at nararamdamn niyang walang pagtutol si Nat kaya't mabilis na rin nailis ni Kyo ang pangtaas na damit. Para silang uhaw na uhaw sa isa't isa. Sa ilang araw na hindi niya nakita si Nat ay sobrang na miss niya ang nobya at ang nagtitimping init na madalas niyang nilalabanan ay tulungan sumabog nang tuluyan kapwa na sila hubad. Hubad na hindi maitatago sa isa't isa ang init na bumabalot.

Malakas na sinipa ni Kyo ang pintuan daan para magising ang sarili niyang kailanman na hanggang ala-ala na lamang ang nakaraan nila ni Nat. Mabilis siyang tumalikod at lumabas ng bahay. Mabilis niyang sinusi ang pintuan at saka nagtungo ulit ng kaniyang sasakyan. Nagmamadaling ini-on niya ang makina ng sasakyan at pinaharurot iyon. Huminto siya sa isang maliit na tindahan na malapit sa resthouse. Namili siya ng alam niyang magpapakalma ng isipan niya. Halos mamuno ang plastik ng alak at mga ibang snack. Mabilis niyang binayaran iyon at muli nagbalik Siya SA resthouse at doon na lamang siya mamalagi hanggang sumikat ang araw. Wala siyang balak umuwi ng bahay nila.

Nang tunggain niya ang alak ramdam niyang gumuhit ang pait sa kaniyang sikmura. Naalala niyang hindi pa siya nananghalian maging maghapunan. After kasi niyang nanggaling ng hospital kinausap na kaagad siya ng kaniyang ina at nawala na sa isipan niya ang kumain. Halos mangalahati ng bitawan niya iyon. Nanliliit matang pinakatitigan niya ang resthouse.

Isang ala-ala na patuloy na nagbibigay sakit sa kaniyang dibdib. Aminado siyang binalak niyang ibenta iyon pero nuong babayaran na ng bibili ay mabilis niyang binawi ang malaking desisyon. Malakas na pag ring ng cellphone ang nagbigay atensyon sa kaniya. Kanina pa iyon tumutunog ngunit inignora niya sa twing nakikita si Wendy ang nasa kabilang linya, ngunit ina niya ang tumatawag sae kaniya. Ginawa muna niyang ubusin ang alak bago niya sinagot ang tawag ng ina.

"Hello... hijo." Malumanay na boses ang narinig niya.

"Yes..." matamlay na boses ang pinakawalan niyang sagot.

"Hijo, where are you?" Tanong nito at nahulaan na niya ang pagtawag ng ina niya. Natitiyak niyang nagsumbong ang asawa niya rito. Wala naman sinisikreto si Wendy sa kaniyang ina maging ang pagtatalo nilang mag-asawa ay nakakarating sa kaniyang ina. "Sabihin mo sa 'kin if nasaan ka."

"Please leave me alone, mum." pakiusap niya.

"Ako na ang humihingi ng pasensya dahil ako ang may gawa kung bakit ka naghintay. Anak..."

Nagtagis ang magkabilang ngipin niya. Sa t'wing mag-aaway sila ni Wendy hindi puwedeng, hindi ito hihingi ng tawad sa kaniya. Daig pa nito ang nakagawa ng masama na hindi naman nagawa. Lalo lamang siyang binalutan ng galit dahil dae laging pag ako nito ng kasalan.

"Mum, please! Huwag ka mag sorry dahil sa hindi kami nagkaintindihan ni Wendy!" May halong bulyaw na usal niya.

"Mag-usap kayo." Pilit nito. "Umuwi ka at mag-usap kayo."

Kabastusan kay Kyo ang gagawin pero ginawa niyang patayan ng linya ang ina. Alam niyang hindi ito titigil na kukitin siya. Pagka off niya ng linya muling tumawag ito ngunit hinayaan na lamang niya, pero patuloy sa pag ring ang cellphone niya at naririndi na rin siya sa tunog kaya mas minabuti niyang I switch off ang cellphone.

Kalahating oras ang nakalipas. Halos mangalahati na rin niya ang laman ng plastik. Ramdam na rin niya ang pag-ikot ng paligid pero pinagpatuloy pa rin niya ang pagbubukas ng can na naglalaman ng alak. Uubusin niya lahat 'yon hanggang sa makatulog siya. Pero habang umiikot ang paningin niya imbes na ang pag-aaway nila Wendy ang nasa isip ay pumasok na naman doon ang dating nobya.

"Nat..." ungol na lumabas sa labi ni Nat. Baliw na baliw sa pag-indayog niya.

"I love you, Nat." sambit naman ni Kyo habang nasa ibabaw siya ni Nat.

Malakas na ibinato ni Kyo ang isang lata sa labas ng sasakyan niya. Maya't hinawakan niya ang pintuan ng sasakyan niya at saka ibinukas iyon. Hilong-hilo at umiikot ang paningin niya kaya pag bumaba siya doon ay tiyak matutumba siya at nangyare nga iyon. Sumobsib siya sa damuhan pagkabujas niya ng pintuan dahil nawalan siya ng balanse. Hirap na tumayo siya at bumwelo.

"Shi-shinungaling k-ka! Gi-gi-na-g-gawa m-mo 'kong t-ta-tanga We-wendy!" Hiyaw niya. "An-ang t-ta-tanga k-ko! A-ang t-ta-tanga k-ko k-kung ba-bakit k-kita pi-naka-sa-salan!" Saka dahan na napaluhod.

"N-nat..." halos pabulong na sambit niya. "I-i re-really m-miss 'y-you." huling sambit niya at nawalan na siya sa suwesyo.

Mainit na pakiramdam ang nagpamulat ng mga mata ni Kyo. Mainit na sinag ang diretsyong nakatutok sa mga mata niya kaya nagpamulat ang kaniyang mga mata. Dahan tumaas ang palad niya at inilagay sa sintido at inihilot niya iyon doon. Sandali'y dahan na bumangon siya at naupo sa kinahigaan. Itinaas niya ang kaliwang baraso at sinipat kung anong oras. Mag a alas nuwebe na ng umaga ngunit kung titingnan ay tila ba umagang umaga ba o sadyang wala lang tao dahil liblib ang resthouse niya na 'yon.

Tumayo siya at dahan-dahan nagtungo sae kotse niya. Walang kibong pinaandar iyon. Pero wala siyang balak umuwi ng bahay nila. Magdederesyo siya sa condo unit niya at doon magpapalipas ng ilang araw.

To be continued...

A/n.

Pasensya po sa isang linggong walang update. 🥹 Nabusy at nagdaan din ang holiday. Salamat saga nagsusubaybay kina Kyo at Nat. ❤️🥰

—BC