Söylenen bir şarkıya eşlik eden bir vokalist gibi hissediyorum.Hep ikinci sırada,hep arkalar da oturan öğrenci gibi.Düşünüyorum, hissediyorum benim yerim arkalar değil lakin yine gerilerden geliyor adımlarım.İstiyor muyum?Hayır.Zoraki bir baş eğiş bu .Kimseyi memnun edemeyiz hayatta ve şuna inanıyorum ki ben mutlu olamazsam kimseyi mutlu edemem.Hissetmediğim şeyin ardından gidemem.Kalbim çok yumuşak,beynim çok asi ve bunların arasında dengemi zor olsa da kuruyorum lakin.İnsanların bana bakışını hissediyorum.Bu dünyadan değilmişim gibi bakıyorlar.Halbuki bilmiyorlar ki Allah onlara ve bana aynı iskeleti,eli,ayağı verdi. Onlardan tek farkım aklım ve kalbim .Kimse aynı şeyi düşünüp hissedemez.Garip bakışlar toplanıyor üzerimde nedendir bilmem ama bulacağım.
YOU ARE READING
VİRANEYİ HOR GÖRME.
PoetryYazdığım şiirler yaşanarak yazılmış şiilerdir .Keyifli okumalar.Belki kendinizden de bir şeyler bulursunuz.
