KURT AĞINA DÜŞKÜN+18

•DEMİRİN EVİ

"9 yıldır büyümesini bekledim zaten Sevda hanım. Şimdi onu yanıma alacağım bundan sonraki yaşamı benim yanımda devam edecek." diyerek kendinden emin bir sesle konuştu Demir. Alması lazımdı artık onu.

Genç kadın çaresizlikle sordu genç adama.

"Peki nasıl alacaksın onu yanına?" diye sordu bu kez Safirin babası. Adamınrin elinden hiç bir şey gelmiyordu ve tek evlatlarının öylece elinden kayıp gitmesine dayanamıyordu...

"Siz gideceksiniz 2 hafta sonra market bahanesi ile evden ayrılıp merkezdeki evinizde kalacaksınız.
Ben de gelip o gece Safiri alacağım." dedi.

"Ayrıca uzun bir süre gelmeyin Safir, olurda buraya gelecek olursa sizi görmesini istemiyorum." diye ekledi.

"Peki hiç mi göremeyeceğiz onu?" diye sordu kadın...

"Safir benden gidemeyecek duruma gelene kadar görmeyeceksiniz. O duruma geldiğinde zaten sizin yanınızda kalmaz o zaman görürsünüz."
dedi ve arkasına dönüp gerisinde ağlayan zavallı bir anne ve onu teselli etmeye çalışan bir adam bırakıp evden çıktı.

Safiri götürmeye çalışmayın gibi sözlere girmemişti.
Götürürlerse başına neler geleceğini Demir iyi biliyordu.

Genç adam heycanla iki haftanın geçmesini beklemiş ama onu alacağı gece dolunay yüzünden alamamıştı.

Kurdu kızı ne kadar istesede kendine hakim olmaya çalışarak sadece kızın evinin yakınlarında dolaşmıştı.

Kendiside kızın penceresinde bıraktığı pati izinden habersizdi...

Günümüz 29 Aralık...

Sabah gözlerimi açtığımda başımda bekleyen bir çift gri göz görüp hızla kendimi geriye attım.

Ah bu adam sabah sabah başımda bu şekilde ne arıyordu?

Hızla geri kaçınca sırtımı şömine karıştırmak için kullandığımız demire sertçe vurmuştum.

Acıyla inlediğimde Demir hızlıca yanıma gelip konuştu.

"Neden dikkat etmiyorsun Safir!?" diye resmen azarladı.

Azarlaması ile ağlama isteğine engel olmaya çalışıyordum.

"Ah sırtım... Sırtım çok acıyor..." diye inleyerek konuştum. Ağlamak üzereydim...

Kocaman ellerini bana doğru uzatarak, bel boşluklarımı tutup beni ayağa kaldırdı.