Yıllardır peşindeydi genç kızın...
Sonunda onu bulmuştu ama o daha küçük bir kızdı.
Bırakmak zorundaydı genç adam. Alırsa üzülürdü güzel bebeği. Koparamazdı tüm acılarına rağmen ailesinden.
Onu istiyor muydu?
Hem de deliler gibi istiyordu...
Am...
"Onun bizi dinlediğini biliyordun değil mi?" Diye Demir'in öfkeli sesini duydum.
"Gerçekleri öğrenirse gider diye düşündüm. Gider zaten, bu duyduklarından sonra yanındakalacakmı sanıyor-" gelen boğuşma sesleri! Mustafa denen adamın sesi soluğu kesilmiş, şimdi Demir'in öfkeli soluklarını duyuyordum.
"Bana bak! Safir asla benden gitmeyecek, sen ve beyinsiz kızın anlayın artık bunu! Şimdi siktir git evimden!" Baya sinirlenmişti anlaşılan...
"Demir, Safir için sakin olmak zorundasın." Dedi. Bu Ahu'nun sesiydi!
Çok geçmeden kapı kapanma sesi duydum.
"Uyanmasını sağla Demir!" Dedi Ahu. Zaten uyanıktım.
"Yaydığım feromonlar işe yaramıyor şu an!" Demir'in öfkeli sesi geldi.
Feromon neydi?
Demir'in sürekli ben kurdum demesi, Mustafa'nın o gece anlattığı hikaye aslında gerçekler miydi?
"Normalde yarıyor muydu?" Diye Ahu'nun sesini duydum.
"Çok değil baya yaymam gerekiyor, onu etkim altına almam çok zor oluyor, çıkınca da yaptığışeyisorguluyor. Neden yaptım? Gibi." Ne diyorlardı böyle?
Hızla gözlerimi açtım ve yattığım yerde oturur pozisyona geldim.
Demir ve Ahu, endişeli gözler ile gözüme bakıyordu şimdi.
"Siz ne diyorsunuz böyle! Ne kurdu? Ne feromonu?!"
"Yavrum gel konuş-" Demir'in konuşması ve bana adım atmasıyla hızla koltukta geriye çekildim. Bu onun kaşlarını çatmasına, çenesini sıkmasına sebep oldu!
"Yaklaşma sakın bana!" Diye tısladım.
"Canım gel konuşalım." Dedi Ahu naif sesiyle.
"Hayır! Şimdi hepiniz bana gerçek yüzünü gösterin!" Diye öfkeyle bağırdım.
Demir hâlâ sinirli bir şekilde yakınımda ayakta duruyordu.
