TESADÜF

|BÖLÜM 15|

Hepinize merhabaa 🫶🏻
Canlarım nasılsınızz??
Umarım beğendiğiniz bir bölüm olurr

Şu an yanımda olmanı çok isterdim. Ama değilsin. Sen oradasın Ve orası ne kadar şanslı olduğunu bilmiyor.

Demir'den
                                              17 Ocak 2020
Babam gelmişti. Bizi nasıl bulmuştu? Hemen ayağa fırlayıp "Baba bizi nereden buldun?" Bizimkilerde bir bana bir de babama bakıyordu. Babam ise bizimkilere baktıktan sonra bana dönerek "Hayatımızı mahvetmene sebep olan kişiler bunlar mı?" Benim arkadaşlarım hakkında nasıl böyle konuşabilir?

Bizimkilere bakınca başlarını yere eğdiklerini gördüm. Hem pişmanlık hem de utanç duyuyorlardı. Ama ben onlar gibi başımı eğmeyecektim. Derin nefes alıp "Baba onlar hakkında doğru konuş. Çünkü onlar benim ailem. Sizin yapamadığınız şeyleri yaptılar." Babam bir anda gülmeye başladı.

Ben ona ne kadar sinirli olursam olayım onu çok özledim. Hemen yanına gidip sarıldım. Babam bana sarılmak yerine ittirip tokat attı. Kendime gelemeden kendisine çekerek bir yumruk attı. Bizimkiler gelip babamı tutmasalardı daha devam ederdi.

Ellerinden kurtulmaya çalışarak "Hayatımızı mahvettiniz. Senin o arkadaş sevgin yüzünden hepimiz mahvolduk." Ne olmuş olabilir de böyle konuşuyor? Babama bir adım atıp "Baba ne yaptık biz? Ne oluyor?" Ne yapmış olabiliriz ki?

Çırpınmaya devam ederek "Bana baba deme! Senin yüzünden annen öldü, Damla kaçırıldı." O an beynimden kaynar sular döküldü. Son cümlesi sürekli kafamın içinde dolanıyor. Başımı iki yana sallayarak "Yalan söylüyorsun!" Bana doğru atılıp "Yalan değil. Eğer sen bunları bırakıp evlenseydin şu anda annen de Damla da hayatta olurdu." Benim intikamımı almışlardı.

Arden, babamı geriye ittirip "Sen kimsin de kardeşime vuruyorsun?" deyince babam, Arden'in yakasından tuttu. Arden'i kendine çekip "O, benim karımın çocuğu ama siz... Kimsesiz çocuklarsınız ve herkesin hayatını mahvediyorsunuz." Oğlum dememişti. Karımın çocuğu demişti sadece.

Babam bizimkileri ittirip arkasını dönüp gitti. Dünyamı başıma yıktı ve gitti. Bizimkiler benimle konuşmaya çalışsa da duymuyorum. Yere bakarak "Benim yüzümden öldürdüler. Benim yüzümden kardeşimi kaçırdılar." Bu gerçek çok canımı yakıyor. Arden kolumdan tutup banka götürdü. Bizimkiler beni sakinleştirmeye çalışsalar da işe yaramıyor. Nefes alamıyorum.

                                              11 Eylül 2022
İki yıla yakındır ev arıyorduk. Sonunda bir mahalle de iki katlı bir ev bulduk. Evimizin önüne gittiğimiz de iki ev öteden bir kızın çıktığını gördüm. Tahminen bizimle aynı yaşta. Cebimden anahtarı çıkarıp Arden'e verdim. Kıza geri baktığımda göz göze geldik. Ardından önüne dönüp gitti.

Bizimkilere dönünce kapıyı açtıklarını ve eve girdiklerini gördüm. Ben de tam girecekken son bir kez kızın arkasından baktım. Benim bu kızla bir şekilde konuşmam lazımdı. Başımı iki yana sallayıp eve girdim. Evin güzelliği girişinden belliydi.

Kapıyı kapatıp iki adım attıktan sonra sola dönerek salona girdim. Hemen sağ tarafta kocaman masası vardı. Salonu dehşet büyüktü. Salondaki balkon gene çok büyüktü. Salonun yanında büyük bir banyo. Salonun karşısında büyük bir mutfak vardı. Üst kata çıkınca üç büyük oda ve bir tane banyo vardı. Biri misafir odasıydı.

Arden ve ben merdivenlerin orada durmuş çocuk gibi kavga etmelerini izliyorduk. Arden bana dönüp "Demir, ev için alınacak şeyler var. Gelirken büyük bir market görmüştüm. Arabayla gidelim." Başımla onayladıktan sonra diğerlerine dönüp "Ya kavgayı bırakıp bizimle gelirsiniz ve istediğiniz şeyleri alırsınız. Ya da evde kalıp kavgaya devam edersiniz ve bizim aldığımız şeyleri yemek zorunda kalırsınız. Tercih için birkaç saniyeniz var." Aslında tercih hakları yoktu.