"Magnold, could you please hold on to this for a moment."
"Mommy needs to look for her purse okay."
Inabutan ako nang dalawang papel ni Mama na may nakasulat na time and date of departure.
Eto siguro yung bus ticket namin para sa back-and-forth trip namin from Manila to Laguna.
Ops! Esta imagem não segue as nossas directrizes de conteúdo. Para continuares a publicar, por favor, remova-a ou carrega uma imagem diferente.
"Ma, matagal pa ba? Kanina pa kaya tayo nag-aantay dito."
"Ang init-init na kaya!
"Ang aga aga naman 6:30 palang ginising mo na ako para mag-antay dito. Wala pa rin ba?"
"Ay naku, tigilan nga mo ako, mas mainam nang maaga kaysa naman ma-late, at tsaka malapit na din yun, mag-antay ka lang ." Suway pa ni Mama.
"Exactly how many minutes more? Isa dalawa, lima? Ang tagal naman."
Nakita kong may hinugot si Mama sa kaniyang bag at inilabas niya naman yung Gameboy ko na nagpatahimik sa'kin.
"Oh eto ha, huwag mong tagalan, nakakabubulag to." Mom said.
"Yehey!! Thanks, Mom."
Habang naglalaro ng super mario, naramdaman kong tinapik ako ni mama sa aking tagiliran.
"Magnold, can you stay here and mind our things, magbabanyo lang ako. Hindi naman ako magtatagal."
Kung gusto mo may ipahabol ka pang ipapabili sa food court? Sabi ni mama habang tinuro yung karinderya sa kabilang kanto.
"Opo!! Mommy, may I please have siopao? Sabi ko ng may paggalang.
"Yun lang? Ayaw mo ba ng maiinom, wala nang iba? Tanong ulit ni Mama.
"Isang Coke din pala-
"Water it is then." Mom said, cutting off my sentence while grabbing some tissue papers and wallet inside her bag.
Ay naku! Nagtanong pa talaga? Hindi naman pala seseryosohin. Sabi ko sa sarili ko habang nag-mamaktol sa sulok.
"Magnold mapagkakatiwalaan ba kita na hindi ka magpapaloko sa mga mambubudol diyan? Sabi niya sabay tingin sa kalapit naming lalaki na nagbebenta ata ng balot.
"Tsk, as if."
"And if a suspicious person approaches you, you know what to do."
Mom said crouching down to meet my eye level.
Tumango ako.
"Now, Hindi naman ako magtatagal . The train will be here any minute now and I trust you won't leave your eyes on our belongings?
"Yes, Mom."
Mom stood up and went on her way to the diner across the street.
Nung makaalis si Mama papuntang CR sa kabilang kanto, paminsan-minsan ko paring sinusulyapan yung mga gamit namin. Syempre, mahirap na pagmanakawan, parang bulkan din kasi yan si Mama kung sumabog tuwing galit.
