67+68( စောင့်နေရတာ တန်ရဲ့လား.... )

Start bij het begin
                                    

လင်းချုရွယ်သည် "နင်လည်း အိမ်မပြန်ချင်သေးဘူးနဲ့ တူတယ်... နင့်မိထွေးကြောင့်လား... "

ရှန်ယောင် ခေါင်းခါလိုက်ပြီး "ငါ့ရဲ့ နှလုံးသားထဲက ဒဏ်ရာက အခုထိ မပျောက်သေးတာ ဖြစ်နိုင်တယ်... ငါ သူတို့ကို ပြန်မတွေ့ချင်တော့ဘူး... ငါ့ဟာငါ တယောက်တည်းပဲ ရှင်သန် ရပ်တည်ချင်တော့တယ်... "

သို့သော် သူမသည် ချက်ချင်းပင် ပြုံးလိုက်ကာ လင်းချူရွယ်အား "ဒါနဲ့ နင်ရော ဘယ်တော့လောက် လက်ထပ်ဖို့ စိတ်ကူးထားလဲ... နင့်ရဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်မှာ ချမ်းသာကြွယ်ဝတဲ့ အမွေဆက်ခံသူတွေ အများကြီးပဲဆိုတာ ငါကြားတယ်... မနာလိုတောင် ဖြစ်မိတယ်... "

လင်းချူရွယ်က တခစ်ခစ် ရယ်မောလိုက်ကာ "အဲ့လောက်ကြီးလဲ အထင်မကြီးပါနဲ့... ဒီလူတွေ အားလုံးက ငါနဲ့ ခဏလောက်ပဲ အတူနေချင်ကြတာ... ပြီးတော့ အခုအချိန်က ငါ ရွှေထီးဆောင်းနေတဲ့ ကာလလေ... ငါ့မှာ ရွှေထီး မရှိတော့ရင် ငါ့အနားမှာ ဝိုင်းနေတဲ့သူတွေလည်း အလိုလို ပျောက်သွားတော့မှာ... "

"ဒါပေမဲ့ နင် စဉ်းစားထားတဲ့လူတော့ ရှိတယ်မလား... "

လင်ချူရွယ်ခေါင်းခါလိုက်သည်။

"ငါ ဒါတွေ စိတ်မဝင်စားသေးဘူး... လောလောဆယ်တော့ ဂီတကိုပဲ အာရုံစိုက်ချင်သေးတယ်... "

"ဟဲ့ နင်က ဟွာရှမှာ အနုပညာလုပ်ဖို့ တယောက်တည်း ရောက်လာခဲ့တာ မဟုတ်ဘူးလား... တခါတလေမှာတော့ အထီးကျန်မှာ သေချာတယ်... နင့်ကို ဂရုစိုက်ပေးမယ့် လူတယောက်ယောက်တော့ လိုအပ်နေပါပြီ... "

လင်းချူရွယ်က ပြုံးလိုက်ကာ "ဟုတ်တယ်လေ... ဒါကြောင့် နင့်ဆီ လာလည်တာပေါ့... နင်က ငါ့ကို ဂရုစိုက်ပေးမယ့် အကောင်းဆုံး သူငယ်ချင်း မဟုတ်ဘူးလား... "

ရှန်ယောင် မျက်လုံးပြူးသွားသည်။

"နင် ပြောပြန်ပြီ... နင့်ကို ပရိတ်သတ်တွေ ဝန်းရံထားတဲ့ပုံကို ငါ အခုထိ ကောင်းကောင်း မှတ်မိပါသေးတယ်... "

"ဟုတ်တယ်လေ... ငါ ဘယ်လောက် နာမည်ကြီးတယ်ဆိုတာကို နင်မှ မယုံတာ... ငါ သတိထားဖို့ ပြောသားပဲ... အဲ့ဒါကို နင်က ငါ့လိပ်စာ သွားပြီး ပြောလိုက်တယ်လေ... ပြီးတော့ အခု ငါ့ကို ပြန်ပြီး အပြစ်တင်နေတာလား... "

နတ်နဂါးစစ်သည်Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu