Uyandığımda nerde oldugumu anlamadigim biyerdeydim ama olduğum yerin Payakan'nin sırtı olduğunu daha sonra öğrenecektim
Öğrendiğimde ürperdim ama sonra yuzgecine indim ve beni kurtardığı için teşekkür ettim.
"Hayatımı kurtardın, teşekkür ederim."
Herşey bununla başladı ve bir tulkunla arkadaş oldum,bu beni korkutmuyordu,aksine çok eğleniyordum.
Saat gece suları olmuştu ama ben hala Payakanla takılıyordum,sonra köyden biri sesimi haykırdı.
"Lo'ak!"
Bu sesin babama ait olduğunu anlayınca köye doğru gittim,babam beni görür görmez konrtol etti ve sonra annem de aynı şekilde.
Tonowari ve Ronal Aonunga kiziyorlardi ama bunun nasil bir duygu olduğunu bildigim için onun suçunu üstlendim.
"Hayır,bu Aonung'un suçu değil,benim fikrimdi. Aonung vazgecirmeye çalıştı. Sahiden.."
Babam ve ailem beni ayrı biyere götürdü ben ise babama açıklama yapmaya çalıştım.
"Baba bana bu çocuklarla arkadaş ol dedin ben sadece.."
"Duymak istemiyorum."
"Baba."
"Sen ailemizi utandirdin."
Son cümlesi kalbime bıçak gibi saplanmisti ve ordan gittim. Aonung ise peşimden geldi ve neden onun suçunu ustlendigimi sordu.
"Neden beni ele vermedin"
"Çünkü büyük bı hayal kırıklığı olmak ne demek iyi bilirim..."
O ise buna sadece gülmüştü.
