*TAMAMLANDI*
*Her ne kadar bağımsız olsa da hikayeyi daha iyi anlamak için önce UZAYLI adlı hikayemi okuyun.*
Halam, aynı zamanda bir nevi teyzem, ben ona kısaca Hatey derim, bana hep bir masal anlatırdı. Bir gün yıldız kayarken bir dilek dilemiş. S...
İlk finalimizde buradayız. Daha uzun bir şeyler yazmak isterdim ama yazamıyorum. Neşeli hikayemiz bitiyor... Her hikaye gibi bu da bir burukluk bırakıyor. Lütfen yorumlarınız esirgemeyin. Neler düşündüğünüzü en çok merak ettiğim bölümlerden biri ❤️
Keyifli okumalar...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
✨ "Yıldızlara bak, Ben hep orada olacağım." ✨
Benim hiç kardeşim olmamıştı. Annem ve babam, daha çok da annem istememişti bunu. Erken doğmuştum ve kimse dile getirmese de yaşamama riskim olmuştu. Annemin bu süreçte nasıl yıprandığını tahmin edebiliyordum, o yüzden başka çocuk istememesini büyüdüğümde anlamıştım ama küçüklüğümde de ondan hiç kardeş istememiştim.
Tan ve Çağrı ben kendimi bildim bileli hayatımdaydı. Onlarla beraber büyümüştüm, aynı evde büyümesek de annelerimiz ve babalarımız bizi hep bir arada tutmayı başarmıştı. Anaokuluna da beraber gitmiştik, ilk ayrılığımız orada başlamıştı ama öylesine ağlamıştım ki Uzay eniştem bir şekilde beni de onlarla aynı sınıfa almayı başarmıştı. İkinci ayrılığımız ben birinci sınıfa gittiğimde olmuştu, işte ona bir çözüm yoktu. Ne kadar ağlasam da her bir aile üyeme, marketteki kasiyere, sokaktaki kediye bile küssem de yapılabilecek bir şey yoktu. O bir yıl hayatımın en zor yılıydı çünkü kardeşlerimden ayrılmıştım. Huysuzluklarım o kadar büyümüştü ki annem beni bir pedagoga götürmüştü ama ondan daha çok Uzay eniştemin yararlı olduğunu söylesem yalan olmazdı. Asel teyzem de Uzay eniştem de benim ikinci annem babam olmuştu hep.
Ve şimdi biricik çocukları ölüme yürüyordu.
Gözyaşları içinde Erian'dan kurtulmak için çırpınırken Evina, "Biliyor musun?" dedi üzgün bir sesle. "Bunu yanımda olanlar bile yapmazdı."
"O da onların ayıbı olsun," dedi Tan, sanki bir normal bir şeymiş gibi. Evina elbette bunu anlamadı. "Yani..." dedi Tan açıklamak isteyerek. "Öleceksin altı üstü, nedir?"
Evina yine anlamamış göründü ama sonunda güldü. "Keşke başka bir hayatta karşılaşsaydık."
"Kısmet değilmiş," dedi Tan. Dalga mı geçiyordu bu salak bir de? Aşağı bakınca ıslık çalar gibi nefeslendi. "Yüksekmiş de." Hala dalga geçiyordu.
"Salak!" diye bağırdım hıçkırıklar arasında.
"Geri zekalı!" dedi Çağrı da. "Ne diyor anlamıyorum ama kesin geri zekalıca bir şeyler diyor! Bırak lan cipsi sen de! Sırası mı oğlum şimdi akraba olmanın?"
