3. Bölüm / BENİ GÖZLERİNLE VURDUĞUN GİBİ

341 13 5
                                    

Bölüm başı :
Merhaba bölüme oy atmayı unutmayın ,sizi çok seviyorum ,
Yazım yanlışı varsa özür dilerim .

BÖLÜM ŞARKISI;
Yalın ,ki sen
Kibariye ,lafı mı olur

*
*
*


Sanrı sizlerle..

"Bu kitapdaki her şey tamamen hayal ürünüdür , olaylar kugusaldır "

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

"Bu kitapdaki her şey tamamen hayal ürünüdür , olaylar kugusaldır "

Yağmurun damlaları göz yaşımın damlaları kadar soğuk ve acı verici ,
Neden uyumamıştım ? Ben onlardan kötü haber alırım diyemi ? Evet ,ama
Ben bu insanların neyi oluyordum ? Tanımıyordum ama onlar bizim vatanımız için savaşıyorlardı bende onları yaşatmak için gözümü kırpmıyordum bile .

Saat sabahın altısıydı ve benim hastaneye gitmem gerekti , hemen lavoboya girip yüzümü yıkadım , evet uyumadığım için gözlerim morarmıştı.
Odama girip hazırlanıp çıkmam  gerekti direkt olarak yüzüme kapatıcı sürdüm ve nemlendirici.
Ardından dolaptan giyiceğim şeyleri çıkardım.
Üstüme siyah boğazlı uzun deri ceket , altımada siyah keten pantolon giydim. Düz saçımı açık bıraktım .

Kızlar kalkmasını sağlamak için bir not yazdım .

"Ben erken çıktım bir yere uğrucaktım , siz gelirsiniz hastaneye
Kahvaltınızı edin , taksiyle gelirsiniz "

Leyla

Diyerek küçük bir not yazdım ve Hümeyra'nın telefonundan alarm  kurdum bu onu uyandırırdı .
Çıkarken bordo çantamı aldım ve Abim in asker fotoğraflı çerçevesini koydum yavaşca çantama .

Masama koyucaktım ,

Odadan çıkıp mutfaktan bir sandiviç aldım , uzun deri çizmelerimi ayağıma geçirdim .

Evden ayrıldıktan sonra havanın soğukluğuyla karşılaşttım.
Ve hızlı bir şekilde arabaya ilerledim
Bu benim için zordu , üşümeyi seviyordum ama hasta olmaktan nefret ediyordum.
Arabaya girdiğimde havanın buz gibi olduğunu bir kez daha anladım ve bu benim canımı çok yakttı onlarda çok üşüyorlarmıdır ? Yoksa üşümemeye mi çalışıyorlardır ?.

Sertçe yutkundum , arabayı çalıştırarak içeriyi ısıttım .
Park ettiğim alandan hızlıca çıktım ,
Yol boyunca nedensizce bende sitres vardı , ellerim buz kesmişti .

Korkuyordum peki neyden ?
Ona , o time bir şey oldu diye ödüm kopuyordu .

Bu onlar için ilk değildi ama benim için sonda değildi .

SANRI Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin