De Geheimen van Nysia

Hoofdstuk 3: Gwen

Gwen Artopoios stormde van de trap af. Ze had zich verslapen en was al veel te laat voor haar werk in de bakkerij. Haar vader had een eigen bakkerij waar zij in meehielp. De kaneelbroodjes van bakker Artopoios waren beroemd in heel de wereld. En Gwen was degene die deze kaneelbroodjes maakte. Hijgend kwam ze de keuken binnen, maar tot haar verrassing was haar vader nog niet druk bezig. Hij zat aan een tafel en wenkte haar. Ze liep naar hem toe en zei: 'Sorry papa, ik had me verslapen.' Haar vader glimlachte en antwoordde: 'Maakt niet uit, ga maar gewoon lekker zitten.' Een beetje nerveus nam Gwen plaats tegenover haar vader. Normaal was hij altijd geïrriteerd als ze zich versliep. 

Een paar seconden later kwam haar broertje binnen, zijn naam was Glutenvrij Tarwebolletje, ook bekend als Tarwe. De naam van haar broer klonk misschien een beetje raar, maar er zat een reden achter. Tijdens de geboorte van Tarwe was hun moeder overleden. Als nagedachtenis aan haar had hun vader Tarwe vernoemd naar iets waar hij altijd grappen over maakte met haar moeder, want een glutenvrij tarwebolletje is helemaal niet mogelijk. Nu had hij een taart in zijn handen. Het was geen hele ingewikkelde taart met vele lagen en allerlei glazuur of fondant, daar hield niemand in de familie van. Het was gewoon een simpele appeltaart en toen Tarwe de taart neerzette zag Gwen dat er 14 jaar, hoera! op stond. Gwen omhelsde haar broertje en haar vader. Ze wist hoe moeilijk het was om de bakkerij even in de steek te laten, hoe hard ze het geld nodig hadden. Dit was voor haar al cadeau genoeg, maar toen haalde haar vader ook nog een pakje uit zijn zak en gaf het aan haar. Snel maakte ze het open en tot haar verrassing was het een boek. Het was een mooi leren boekje, met een draak op de voorkant. Daar stond: Mythes en Legendes over draken, door Arthur Mnemosyne. Gwen was heel blij, want draken waren haar lievelingsdieren. 

Ze bladerde het door en zag veel mooie tekeningen van draken. Ze bedankte haar vader en broertje. Het geld was hard nodig en dit zag eruit alsof het veel had gekost. Er was veel geld nodig door de hoge belastingen op Kasoufles. Dit kwam doordat er op Kasoufles geen baron was. Elk eiland had een baron die de zaken regelde in naam van de koninklijke familie. Op Kasoufles was een aantal jaar geleden de dochter van de baron verdwenen. Nu was er niemand om de baron op te volgen, want dat gaat van ouder op kind. Er ontstond een chaos en vele rijke mensen probeerden de macht te grijpen. Toen was er steeds een tijdje iemand aan de macht, voordat die mysterieus verdwijnt, waarschijnlijk vermoord. En iedereen die aan de macht was probeerde zoveel mogelijk geld binnen te halen voordat er een einde aan zijn of haar regeerperiode komt. Ook al deed de bakkerij het goed en werd het brood naar alle eilanden gestuurd, ze kwamen maar nauwelijks rond. Daarom hielp Gwen zoveel mogelijk mee in de bakkerij, ze probeerde haar vader te helpen. Tarwe was te jong om goed door te hebben wat voor problemen de bakkerij had. Nadat ze taart hadden gegeten, begon het dagelijkse leven in de bakkerij weer. 

Gwen ging aan de slag met een lading kaneelbroodjes, haar specialiteit. Ze maakte het deeg en liet het daarna rusten. Haar broertje rende enthousiast rond in de bakkerij en Gwen zag een paniekerige blik van haar vader. Straks ging Tarwe nog dingen omstoten. Snel pakte ze hem op en droeg ze hem naar hun kamer. Daar zette ze hem op bed. Tarwe keek haar aan en vroeg: 'Waar is mama?' Gwen schrok en vroeg: 'Hoe kom je daar ineens bij?' Tot nu toe was het voor haar broertje compleet normaal geweest om alleen een vader te hebben. Tarwe antwoordde: 'Iedereen hier in de buurt heeft een moeder, waarom ik niet?' Gwen wist niet wat ze moest zeggen. Ze kon toch niet zomaar aan haar broertje vertellen dat het door hem kwam? Dat bij zijn geboorte hun moeder gestorven was. Dus besloot ze om iets anders te vertellen. 'Tarwe, zal ik je een verhaaltje vertellen?' Enthousiast knikte Tarwe en hij klom op haar schoot. 

Ze begon te vertellen: 'Er was eens een man, een man die in een varken kon veranderen. Zijn leven was zo normaal als maar kon, totdat hij de liefde van zijn leven tegenkwam. Ze was schitterend, ze was wonderschoon. En ze was een draak. Ze begonnen niet heel goed, want draken eten varkens. Bijna had de draak het varken verslonden, maar toen veranderde hij weer in een man. De draak was meteen smoorverliefd en veranderde ook weer in haar mensengedaante. Samen begonnen ze een bakkerij, waar ze lange tijd gelukkig waren. Maar er waren slechte mensen, mensen die de draak wilde doden, die haar schubben wilde gebruiken om wapenrusting van te maken. De draak moest vluchten en liet haar man met hun dochter en pasgeboren zoontje achter. De draak vluchtte ver weg en leeft nu gelukkig met andere draken op een veilige plek. En ooit zal ze terugkomen en haar kinderen opzoeken.' Ze keek naar Tarwe en zag dat hij in slaap was gevallen. Ze legde hem in bed en trok de deken over hem heen, ook al was het nog maar ochtend. Toen liep ze terug naar haar kaneelbroodjes. Gwen deed er heel veel kaneelspul op en legde toen de kaneelbroodjes in de oven. Ze liep naar haar vader en vroeg: 'Kan ik helpen?' Haar vader wees naar een prachtige taart met vele lagen en zei: 'Wil je hier een tekst op schrijven? Jij hebt een beter handschrift. Er moet op staan Gefeliciteerd Diana.' Gwen knikte en ging aan de slag. Waarschijnlijk was deze taart besteld door een rijke familie, om iets te vieren. Misschien was die Diana wel uitgekozen om naar de Academie te gaan. Iedereen kon in een dier veranderen, maar sommigen werden uitverkoren voor de Academie waar ze hun krachten beter leerde ontwikkelen. Gwen wist nog niet in welk dier ze zou veranderen en dacht niet dat ze ooit nog naar de Academie zou gaan. Bovendien waren bijna alle boten naar Argaros al weg. Op Argaros werden de toelatingsproeven voor de Academie gehouden.

Even later was haar werk in de bakkerij voor nu gedaan en had ze even vrij. Gwen liep door de straten van Kasoufles, hoofdstad van het eiland Kasoufles. Ze wilde net naar haar favoriete boekenwinkel gaan, toen ze geschreeuw hoorde. 'Brand, help! Er is brand!' Gealarmeerd keek ze waar het geluid vandaan kwam. Ze rende de straat door en zag toen geschokt wat er aan de hand was. De bakkerij stond in de fik. De bakkerij, die haar ouders zijn begonnen, waar ze elke dag keihard voor werken. Snel liep ze dichterbij. Er stond al een grote groep mensen omheen. Ineens zag ze haar vader. Hij werd door een paar mensen ondersteund en ze zag de tranen over zijn gezicht stromen. Zelf voelde ze ook al haar wangen nat worden. Gelukkig leefde hij nog. Hij zag haar en ze kwam bij hem. Zijn schouders schokten en met moeite wist hij uit te brengen: 'Gwen, wat moeten we nu? En Tarwe, ik kon hem niet redden. Het is te laat voor hem.' Gwen huilde en vroeg: 'Is hij...Is hij nog binnen?' Hij knikte. Ze kon het niet. Ze kon niet zonder haar lieve broertje, haar schattige kleutertje. Dat was het moment dat Gwen Artopoios heel domme dingen ging doen. Ze rende naar de bakkerij toe. De houten deur stond al compleet in de fik, maar het raam daarnaast was open en had alleen vlammen bij de kozijnen. Haar optie was duidelijk, ze gooide mezelf door het raam heen. Ze kwam neer in een brandende kamer en keek om zich heen. Ze hoorde Tarwe gillen in een kamer achterin de bakkerij. Het vuur rukte op, dus ze moest snel zijn. Ze probeerde brandende balken en planken te ontwijken, terwijl ze naar Tarwe ging. Ineens viel er een brandende balk naar beneden vlak voor haar voeten. De vlammen likte aan haar benen en ze voelde de pijn van brandwonden. Ze ging door en toen zag ze Tarwe. Hij stond in een hoekje en leek doodsbang. Gwen legde de laatste paar meters af en omhelsde hem. Het vuur was aan alle kanten om hen heen en Gwen voelde zichzelf veranderen. Ze werd groter en magischer en vuriger. Ze veranderde in een draak. Om haar heen vielen stukken van het dak naar beneden omdat ze veel te groot was. Nog steeds met Tarwe in haar armen geklemd vloog ze omhoog, dwars door het dak heen. Ze vloog over de bakkerij heen en landde voor de mensenmenigte. Allemaal keken ze haar geschokt aan en niemand bewoog. Tot haar vader kwam en hen omhelsde. Gwen veranderde weer terug in een meisje en zakte gelijk in elkaar. Ze had flink wat brandwonden en bezweek.